'Las Vegas' in de verloskamer?

A

Anoniem

Guest
Hi mensen,


Gisteren kwam ik, bijna 17 weken zwanger, volledig in mijn denktank terug van mijn gyn.
We bespraken mijn bloeddruk (te hoog sinds mijn vorige zwangerschap), maar ook de eventuele manier van bevallen. FF een stukje geschiedenis:

14 maanden geleden ben ik bevallen van mijn zoontje, na een ingeleide bevalling bij 41 weken. Mijn zoontje was nog niet helemaal ingedaald, maar dat kon nog tijdens de bevalling, werd gezegd. Na 14 uur weeenstormen te hebben doorstaan en uiteindelijk volledige ontsluiting met een uur persen alsof ik de muren omver dreigde te blazen, bleef mijn zoontje zitten waar hij zat. De gyn kwam toen langs en pleitte vrij resoluut voor een keizersnede en niet voor een kunstverlossing. Mijn verloskundige, die al met het ding aan het zwaaien was had het nakijken. Zo geschiedde.

Mijn huidige gyn pleit nu voor opnieuw natuurlijk proberen, gezien het feit dat mijn zoontje 3960 gram en ik volledige ontsluiting had. 'Ik had wel een tangverlossing gedaan' zei hij nuchter. Tevens vertelde hij dat er niet bepaald kan worden of mijn bekken te smal is. Hij streeft een natuurlijke bevalling na en ik blijf verder bij hem voor controle ivm bloeddruk en de eerste keizersnede.

Even voor de duidelijkheid: Ik ben behoor niet tot de fanclub van de keizersnede. Ik vond het herstel erg tegenvallen en ben niet het type dat bang is voor het bevallen, ondanks ' the hell on earth met weeenstormen' van vorig jaar. Als het kan op de natuurlijke manier, dan graag! Maar wie zegt mij of de tweede er wel door kan? NIEMAND!

Juist ja. Het is gokwerk. Past ie wel of past ie niet?

Mijn angst bestaat uit het volgende: de consequenties van een eventuele martelgang voor mijn kind. Ik vind dat er in Nederland wel erg makkelijk 'gegokt' wordt met het hoogste goed van een (zwangere) vrouw! Het devies: Gewoon persen, wat ruk en trekwerk met pomp of tang- erbij- als- ie- vast- zit en dan kijken-we-wel-of-ie- erdoor-kan, vind ik tijdens zo'n essentieel gebeuren (gezondheid van je kind en de toekomst van je gezin) wel erg kort door de bocht! Ik denk hierbij niet aan mijn eigen lichamelijke toestand. Voor mijn part delen ze me in vieren, als ons kind er maar zonder veel kleerscheuren uitkomt!

Voor mijn werk zie ik opvallend veel kinderen en volwassenen die in de medische anamnese een beschadiging, met alle consequenties van dien, hebben opgelopen wegens complicaties, dan wel voor-, na-, maar ook opvallend veel TIJDENS de bevalling. Vacuumpompen, tangverlossingen, te lang geperst (drie uur) en te lang gewacht met ingrijpen met een keizersnede, ik heb het te vaak gehoord. Het meest opvallend zijn de opmerkingen van moeders die spijt hebben niet assertief genoeg te hebben gereageerd tijdens de gang van zaken of dat er zelfs niet werd geluisterd.

Wellicht lijd ik aan een vorm van beroepsdeformatie, maar sinds het gesprek met met mijn gyneacoloog vraag ik me af of hij niet overgoten is met hetzelfde sausje. Hij ziet de kinderen niet die met welke klacht dan ook, na zo'n bevallingstrauma.Vaak openbaart zich dit maanden of jaren na het moment supreme. Ik meld erbij dat ik overigens wel met deze man een wederzijdse 'klik' heb, alleen niet met zijn beleid.

Wat is wijsheid? Kunnen er tijdens een volgend bezoekje afspraken gemaakt worden hoever er gegaan wordt met het proberen op de natuurlijk manier? Zijn er meiden die voor hetzelfde staan of hebben meegemaakt? Hoe bepaal je je houding? Kan het bekken worden bekeken? Kan ik zelf bepalen hoe ik wil bevallen of hebben we weer es te maken met de betutteling omtrent bevallen in Nederland? Of moet ik zeggen, met the WILD WEST in de verloskamers?

Thanks!

Lara
 
Hoi,
Jeetje joh wat een dilemma. Ook alis er een klik met je gyneacoloog. Met het beleid ben je het niet eens.
Ik zou idd in een volgend gesprek afspraken proberen te maken omtrent het te voeren beleid. Hoever gaan we het proberen, wanneer en door wie wordt erbesloten dat het anders gaat gebeuren enz. Kom je erdan nog niet uit met de gyn, dan zou ik eens informeren bij een andere gyneacoloog.
Een bevalling is natuurlijk niet niks en daarzul jestraks alle energie voor nodig hebben. Als je je dan ook nog zorgen moet gaan maken, da's niet de bedoeling.

Je bent pas 17 weken, dus tijd genoeg om evt op zoek te gaan naar een andere gyn!!

Succes en ik ben benieuwd hoe dit afloopt!

XXX Yvet
 
Hoi,

Als ik jouw verhaal zo lees, ga je volgens mij niet natuurlijk bevallen. Als je er zelf niet achter staat of er te onzeker voor bent dan gaat het volgens mij niet lukken. Volgens mij gaat bevallen (zonder pijnbestrijding) toch ook om het feit dat je het zelf heel graag moet willen. Ik zou het toch eerst bespreken met je gynaecoloog. Er zijn er ook in Nederland die vinden dat een vrouw moet bevallen zoals ze dat zelf wil. Dus ook met evt pijnbestrijding. Misschien is dat jouw weg, gaat het toch meer gepland dan zomaar op de bonnefooi. Maar misschien vindt een andere gyn wel dat je jouw plan moet volgen en die achter een keizersnee staat.

Ik zou me er niet zo bij neerleggen, volgens mij moet je juist over je bevalling je goed voelen bij je vk of gyn. Dezelfde idee-en over bevallen zijn volgens mij essentieel om goed te kunnen bevallen.

Succes ermee en maak je sterk.

Groetjes
Wasabimammie!
 
Lalara,

er hoeft nu nog geen beslissing genomen te worden.

Mijn eerste bevalling was een rampbevalling, 9 dagen inleiden, 2 vacuum extracties en uiteindelijk een spoedkeizersnede met complicaties. 6 maanden na de geboorte van mijn dochter (die verkeerd lag, een groot achterhoofd heeft, en er dus nooit door had gekund) werd ik weer zwanger. Ik heb met mijn gynacoloog afgesproken dat ik niet were een dergelijke lijdensweg wilde. Afgesproken was dat ik met 34 weken een echo zou krijgen, om de omvang van het hoofdje vast te stellen. Ook van mijn oudste waren die gegevens bekend, omdat ik destijds ook een echo had gehad. Mijn tweede meisje was een stuk kleiner, en haar  hoofd was ook een stuk kleiner. Dus ik durfde het aan.

En ik ben vaginaal bevallen, en daarna van mijn zoon ook.

Wat het indalen betreft, geen van mijn kinderen waren ingedaald op het moment  dat de weeën begonnen.  

Stel aan je gynaecoloog voor, dat je ook een paar weken voor de uitgerekende datum een echo krijgt, waarmee ze een inschatting maken, op basis daarvan kan je dan kiezen voor een keizersnede of vaginale bevalling.  Spreek ook af (laat het met grote rode letters in je dossier zetten) dat ze ingrijpen als jij het niet meer ziet zitten.

Zorg ervoor dat je man van zich durft te laten horen, end at hij tot het uiterste gaat als jij wil dat ze ingrijpen.

Sterkte

Miep  
 
hoi

ik ben bevallen van me dochter nu bijna 9 jaar terug met een vacuumpomp ,

mijn zoontje die in 2003 geboren is is   op een natuurlijke manier zonder poespas   geboren     moet zeggen was   bevallen en sprong van het bed om te gaan douchen

terwijl ik met me dochter een knip heb gehad voor de vacuumpomp   en omdat het me eerste was ,   na thuis komst was ik minder blij aangezien ik binnen twee dagen ontstoken hechtingen had en dat doet zeer ,

nu zwanger van me derde   en hopelijk beval ik   thuis



maar moet zeggen   dat ze toen in 97 minder snel met keizersnede kwamen , aangezien ik toen 42,5 week was en   na drie dagen opwekken met medicijnen   en middeltjes pas bevallen ben met de pomp ,

ik zat een paar weken terug naar een programma te kijken   , en dat ging hier over , blijkt dat veel vrouwen juist door de vacuumpomp en tangverlossing juist incontinent   worden na de bevalling omdat ze te lang   bezig zijn om het   kind eruit te krijgen   , blijkt dat ze erdoor de boel extreem laten rekken   en het verzakt en daardoor   krijg je veel problemen   ,

ik vind dat ze een soort van tijdslimiet moeten instellen , lukt het niet om bijvoorbeeld binnen de 4 uur met persweeen te bevallen dat ze dan een keizersnede doen   zodat je bekken enzo onbeschadigt blijft

want   voor een vrouw is het krijgen van een kind iets moois en dat moet begrepen worden , ok dat je erna moet herstellen prima maar om achteraf incontinent te worden en   bekken klachten enzo eraan over te houden omdat de artsen   denken het beter te weten dan de vrouw die bevalt , is toch niet de bedoeling

er zijn veel vrouwen die het hebben hoor de klachten achteraf , misschien sta je er niet bij stil maar er zijn er veel ,




 
Omdat mijn dochter in stuit lag en ik moest kiezen wel of geen keizersnede heb ik een bekkenscan laten maken (MRI). Dat was geen probleem en toen bleek dat ik een afwijkend bekken heb, dus het werd keizersnede.
Ik zou als ik jou was vragen om een bekkenscan.

groetjes

Annemieke
 
Bedankt tot dusver voor jullie verhalen!

Opvallend is wel dat mijn gyn, toch echt een oude rot in het vak, vertelde dat het bekken niet gemeten kan worden. Na wat gegoogled te hebben las ik dat:

* een echo iets kan vertellen over de omvang van kind en bekken
* een MRI eventueel iets kan zeggen (bedankt voor je berichtje!)
* een inwendig onderzoek (obgyn.net)

Ik ga toch echt voor afspraken maken, dwz dat ze ons niet laten doormodderen tot het bittere einde. Ik wil best gaan voor een natuurlijke bevalling, maar dan echt binnen de normale grenzen. Ik heb, zie mijn bovenstaand relaas, vaak de indruk dat er in Nederland te lang wordt gewacht met ingrijpen.   Ik moet alleen nog zien te achterhalen wat binnen de normale grenzen ligt:

* Hoe lang duurt een gemiddelde bevalling? Dwz: in welk tijdsperspectief moet de ontsluiting vorderen?
* Binnen hoeveel tijd 'moet' je bevallen zijn als je vliezen zijn gebroken?
* Wat is de normale persduur? Ik neem aan dat hier richtlijnen voor bestaan? Drie uur lijkt me wel erg lang!!!!
* Hoe lang laten ze je overtijd lopen met een hoge onderdruk (bloeddruk) van rond de 100?

Misschien de moeite waard voor een nieuwe topic!
Mochten er nog mensen zijn die antwoord weten op het bovenstaande, graag reactie!

Groeten,

Lara



 
Hoi!!

Voor zover ik weet en in mijn opleiding (HBO-V) geleerd heb, 'gelden' de volgende regels.. Maar nu moet ik wel zeggen dat ik natuurlijk geen gyn of vk ben en slechts zijdelings wat kennis over verloskunde heb meegekregen.

Max. persduur is, voor zover ik weet,  één uur. Het zal niet op 10 minuten aankomen en heeft misschien ook te maken met de instelling/ervaring/ideeen van een vk of gyn.

Vanaf het moment dat je vliezen gebroken zijn mag je nog max 24 uur over je bevalling doen. Een uurtje meer of minder zal niet veel uitmaken, maar na het breken van de vliezen loop je meer kans op infecties.

Met een onderdruk boven 100 laten ze je in principe  onder extra  controle doorlopen, afhankelijk van de duur van de zwangerschap (als je  nog lang niet aan je uitgerekende datum zit proberen ze het kindje zo lang mogelijk te laten zitten in de omgeving die het best  voor hem of haar is) en of je geen eiwitten in je urine verliest. Verlies je die wel, is dat een  teken van zwangerschapsvergiftiging en kan je medische situatie in korte tijd veranderen ten nadele van  jezelf en je kindje. Dan wordt er meestal op tijd ingegrepen en laten ze je niet langer doorlopen.

De duur van een gem.  bevalling, daar heb ik werkelijk  geen enkel idee van.  Zo heb ik 'geleerd' dat als een kindje in het vruchtwater heeft gepoept, er toch wel enige spoed achter gezet moet worden, omdat een kindje niet zomaar poept en dus wel enige vorm van nood heeft. Een collega van mijn vriendin (ook verpleegkundige) heeft echter nog 24 uur gelopen nadat er meconiumhoudend vruchtwater weg was gelopen.. m.a.g. dat haar zoon meteen aan de antibiotica kon ivm infectie.

Maar goed, nogmaals.. dit is  verpleegkundige kennis.. geen specialistische vk of gyn kennis! Misschien liggen de normen niet zo streng of is er meer flexibiliteit dan ik geleerd heb.
 
Persoonlijk heb ik inmiddels dezelfde 'zorgen' als jij hebt. Ik  vertrouw niet meer zo blindelings op wat de specialisten er van vinden. Het blijven, denk ik, moeilijke situaties om in te schatten en dat maakt me toch wel wat nerveus..
Zelf ben ik wel heel benieuwd waar de beslissing van wel of geen sectio vanaf hangt. Moet je ten koste van (bijna) alles gaan voor een natuurlijke bevalling of loop je, zoals iemand anders ook al zei, na een tang of vacuumverlossing meer kans op blijvende incontinentie etc. En wat heeft dan meer nadelen? Tuurlijk heeft een sectio risico's en ook ik weet dat een bevalling pijn doet, maar ben er niet bang voor, maar wat nou als het allemaal niet zo voorspoedig gaat? Mijn grootste angst is om mijn controle en inspraak kwijt te raken, doordat je op een gegeven moment zo meegesleept wordt in het hele gebeuren. Je geeft een gyn het vertrouwen dat hij/zij doet wat voor jou het beste is, tenminste, hij heeft er voor geleerd en draagt de verantwoordelijkheid. Maar toch heb je zelf ook nog een instinct en inspraak, toch?? En wat als er niet naar geluisterd wordt? Of je jezelf laat overdonderen?

Met mijn partner heb ik de afspraak gemaakt dat hij me een beetje bij de les zal proberen te houden. Dat ik niet mezelf mee laat slepen en voor mezelf op kom als ík denk dat het niet meer gaat.. Maar dit is ons eerste kindje, dus ik heb nog geen idee hoe ik in een bevallingssituatie ga reageren.

Nou, een heel verhaal.. Mijn hoofd is zo warrig als het maar kan en één grote puinhoop van gedachtes en wanhopige pogingen niets belangrijks te vergeten.. dus ik heb ook werkelijk geen idee meer of ik iets zinnigs hier geproduceerd heb.. Mocht er onzin staan.. sorry .. hormonen!

groetjes, Harma 41w
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan