's Nachts wil ik slapen, nu mijn kind nog...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik heb een vraag over de opvoeding van mijn zoon Tygo. Tygo is ons tweede kind en is met zijn 2jr 9mnd erg wijs voor zijn leeftijd.
Thuis zijn we op het moment bezig met een verbouwing en hebben dus weinig aandacht voor onze jongens. Het lijkt erop dat Tygo zijn aandacht 's nachts probeert op te eisen. Want sinds een week wilt hij niet slapen, en negeren helpt niet omdat hij zelf zijn kamer uit komt (Joey, onze oudste heeft dat nog nooit gedaan en hij is 6jr.....)Hij probeert steeds van alles te vinden om maar te kunnen rekken. HIj wil een kus, nog een goede kus, papa nog een kus, mama nog een kus, knuffels moeten een kus, knuffels moeten een goede kus, zijn bed moet een kus, hij moet plassen, en ga zo maar door.
Vannacht was het weer bal.
Van 2 tot 3.30uur was hij aan het spoken. Steeds kwam hij weer uit zijn bed en wilde hij weer iets anders. we hebben hem beloond, en met van alles gedreigd en na hem ik-weet-niet-hoeveel-keer zwijgend terug gelegd te hebben, pakte hij mijn arm en zei dat ik bij hem moest blijven. Ongeveer 10 minuten naast zijn bed gestaan en als zijnde dood object steeds een stapje dichter naar de deur. Ook dit werkte niet. Toen heb ik hem maar meegenomen naar ons eigen bed. Het druist compleet tegen mijn ideeen in, maar we wisten het niet meer. Ik hoop dat jullie ons kunnen helpen. Misschien zijn we wel te streng voor hem; hij is ook nog maar twee, misschien snapt hij het allemaal niet of moeten we hem over dag weer meer aandacht geven HELP
 
Hey.

Het 's nacht uit bed komen herken ik helemaal. We hebben een dochter van 3.
Onze dochter was denk ik net zo oud als die van jullie toen ze 's nachts ook haar bed uit kwam.
Hele drama's hebben zich hier afgespeeld.
Ook ik heb naast haar bed gezeten. Als ik dacht dat ze sliep sloop ik weg, maar helaas bleef ze denk ik altijd op haar hoede en werd gewoon wakker.
Uit eindelijk heeft ze een paar een maand of 2 in ons bed geslapen omdat ik doodop was. Tja en op slot moet je een oplossing zien te vinden want met haar in ons bed slaap ik niet goed.
Oke daar komt ie dan, dit heeft bij ons goed geholpen (met raad van het cb).
Mijn man heeft een stok gemaakt met een gat erin. in dat gat gaat de deurklink, zodat de klink vastzat.
We waarschuwden haar 2 keer als ze uit haar bed kwam en bij de 3e keer ging de stok erop en kon ze haar kamer niet meer uit komen.
Dit heeft al met al denk ik een week geduurt en toen heeft ze de moed opgegeven.
Ze slaapt nu al een hele tijd heel goed en komt haar kamer niet meer uit.
Consequent en volhouden dat is het hele eiereeten, maar ja dat is makkelijker gezegt dan gedaan he?
Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen, want een goede nachtrust is erg belangrijk.

Succes hoop dat die kleine van jullie snel weer lekker in zijn eigen bedje slaapt.

Groeten van Miena.
 
Hoi!
Leuk een vebouwing maar het lijkt me idd tijdrovend. Ik kan wel begrijpen dat je zoontje dan op andere momenten zijn aandacht vraagt. Persoonlijk zou ik er ook niet voor kiezen om hem bij je in bed te nemen maar ik zou dan eerder bij hem in bed kruipen. Ik kan me nog herinneren van mijn kindertijd dat  mijn moeder dit  wel eens deed als ik niet in slaap kon komen, ik heb dit als zeer veilig ervaren. Op het moment dat ik dan sliep ging ze weer weg.  Daarnaast zeg je het zelf ook al, overdag wat meer aandacht kan natuurlijk nooit geen kwaad. Hij is 2 en heeft dit gewoon nodig.
Ik wens je veel succes met alles!
 
 
Herkenbaar hoor, mijn zoon is gisteren 3 geworden en we zijn al weken aan het donderen: 's avonds ben ik zowat een uur bezig voordat meneer  zijn ogen dicht doet, dan kruipt hij rond 2.00 's nachts  ineens weer naast me in bed, dan leg ik hem terug (met of zonder gedoe) maar wat pas echt vervelend is, is dat ie rond 5.00-5.15 weer naast me kruipt. (Slaapt dan als een roosje tot de wekker gaat en ik heb ook geen zin in gedoe omdat ik er ook om 6.45 uit moet) Kinderen horen niet bij papa en mama in bed toch? Ik vind het ook moeilijk, ben bang voor een patroon wat niet af te leren is. We hebben al van alles geprobeerd: boos worden met een strafhoekje, zacht blijven praten, bij hem blijven, stickertjes als hij in zijn bedje blijft, maar hij  is me toch koppig!  Ik wil er ook weer niet teveel aandacht aan besteden en prijs hem vooral de hemel in als hij het goed doet. Wel doe ik sinds een week de 5 minuten methode (Ik  blijf niet bij je, maar dan kom ik heeel snel weer even kijken, en dan weer) waarvan ik dacht: Dat pikt hij nooit, maar het lijkt te werken dus dat is een begin. Verder denk ik dat het echt een fase is die vanzelf weer over gaat, want hij heeft altijd alleen geslapen en uitgeslapen (het is vroeg licht en de vogeltjes fluiten om 5.00!) Het zou zomaar echt door de verbouwing kunnen komen bij jullie, bij ons is het denk ik het nieuwe broertje/zusje wat onderweg is voor de eerste helft v. augustus. Zolang je je eigen grenzen kent en op je gevoel vertrouwt is er  weinig aan de hand denk ik en volgens mij doe je dat ook: Ben je duidelijk naar hem en houd je vol. Maar forceren heeft geen zin, mijn zoon doet dit precies zo op het moment, op een gegeven moment zal het wel weer overgaan hoop ik. 1 Iemand die ik sprak (met 3 kinderen dicht op elkaar) zei: Joh, gewoon toelaten, gaat vanzelf weer over, dus het is ook maar net hoe je het bekijkt. Misschien kun je een begin maken met die 5 minuten methode, dat raadt het cons.bureau ook aan bij ons. Het beste!
 
Dag Sannieboy

Heel heel heel herkenbaar hoor!!!!

Die van ons( in oktober wordt hij 3) heeft heel lang tussen ons ingeslapen, omdat slapen in zijn eigen bedje gewoon onmogelijk leek.
Ik was er ook fel op tegen, en als iemand tegen me zei een paar jaar geleden, van die slaapt bij ons in bed, was IK diegene die hun voor gek verklaarde, en heel hard riep dat dat MIJ niet ging gebeuren.
Nou, wel dus !!! Want ook ik heb mijn nachtrust nodig, en veel ook.

Sinds een week heb ik hem eindelijk weer zover dat hij toch in zijn bedje blijft liggen.
Ik ben natuurlijk steeds blijven proberen.
En het lukt, hij blijft in zijn   bed, slaapt zelfs, en zeurt maar eens af en toen voor nog een kus, nog een verhaaltje, nog dorst of whatever!!!

Maar!!! Iedere nacht toch nog wakker, en dan moet je volhouden he?? Doorzetten dat hij toch weer terug moet naar zijn eigen bedje, en daar moet gaan slapen tot dat het zonnetje gaat schijnen. Hij weet het precies, en ik denk dat ze je gewoon willen testen.
Als je gevoel zegt dat je hem toch even bij je moet pakken in bed, dan moet je dat doen, mss is dat voor hem de extra aandacht die hij op dat moment mist????
Op het Cb gavan ze me het advies van het ook te doen.
Ik zei , ja hij slaapt bij ons, hoewel ik ertegen ben.
Vind je het erg vroeg de arts, tja, leuk is anders, maar hij is nog zo klein....
Rond zijn derde verjaardag gaat dat over, en als je er niks mee inzit, gewoon doen!!
Dus, mocht hij blijven.
Maar nu hij zonder drama, tieren, schreeuwen en huilen zijn eigen bedje weer betreed, zijn we zover om doortezetten dat hij er ook blijft, en dat gaat tot nog toe goed. Ze geven zelf wel aan hoe dat ze het willen, al moet het niet blijven duren natuurlijk...
Succes, het zal wel een fase zijn... zoals zo veel, en de een duurt langer dan de ander haha

Nasje
 
Na een paar heerlijke nachten doorslapen en een weekendje kamperen, wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie reacties. Heerlijk om te lezen dat je niet de enige bent met dit soort problemen en ook om te lezen dat er oplossingen bestaan. Nadat ik vorige week mijn berichtje had geplaatst was ik echt ten einde raad. Heb zitten huilen in bed.
Maar ineens zag ik het licht en was Tygo het daar gelukkig ook mee eens. Lees en onthoud, want misschien heeft een van jullie wel weer wat aan mijn tip: Tygo heeft nu een stickerboek. Een plakboek met op de voorkant Finding Nemo (een van de favorieten....) Elke keer wanneer Tygo lief in bed gaat liggen èn wanneer hij 's ochtends lief wakker wordt en dus niet uit bed is gekomen, mag hij een sticker plakken in zijn boek. Helemaal happy is hij. En ik ook maar dat begrijpen jullie wel denk ik. Laatst was het zo lachwekkend, meneer was voordat wij uit bed waren al uit zijn bed, en mocht dus geen sticker plakken. Wij vertelden hem dat, hij draaide zich om, liep naar zijn kamertje, kroop uitzichzelf in bed en bleef doodstil liggen tot wij binnen kwamen. Zijn reactie was:" Nu mag ik wel een sticker plakken,hè mama?  Tsja, maar dan moet je dus weer consequent zijn ;) Bedankt meiden.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan