Hoi,
Zelfde probleem gehad toen ik mijn zoontje met 19 maanden in een groot bed heb gedaan.
Persoonlijk vind ik 2,5 te oud om in een ledikant te slapen. Ik denk dat je zoontje zich een grote jongen zal voelen als hij in een groot bed mag slapen. En als je dat beloont dan zal hij zich ook gestimuleerd voelen om erin te blijven.
Mijn zoontje kwam er ook telkens uit, ik heb hem de eerste keer gewaarschuwd, dat hij in bed moet blijven om te slapen. Daarna kwam hij er tig keer weer uit, ik ging naar boven, zonder oogcontact te maken en zonder iets te zeggen pakte ik hem op en legde hem op bed. En zo deed ik dat drie avonden lang. Uiteindelijk had hij het door. Hij komt niet uit bed ook. Hij begrijpt dat als ik hem naar bed breng, dat hij daar hoort. Ook smorgens is hij soms om zes uur wakker. Hij blijft lekker spelen tot ik hem eruit haal. Er was een periode dat hij sliep tot zeven uur, en ik haalde hem voor achten eruit omdat ik toen zwanger was en langer op bed bleef. Maar nu is hij vroeger wakker, maar de regel is dat hij tot zeven uur op zijn kamer blijft. Je kunt een kind niet dwingen om te slapen en stil te zijn, maar wel leren dat hij op zijn bed moet blijven.
Ik heb ook alleen knuffels in zijn kamer, waar hij bij kan. Geen ander speelgoed, of wat hoger op de planken. Dus als hij wakker wordt, kijkt hij uit het raam en speelt met zijn knuffels. Als hij ze eruit gooit, dan is het pech. Hij gaat er ook niet uit om ze te halen. In het begin begon hij te huilen, dus ik heb ze 1 keer opgeraapt en in bed gelegd, binnen vijf minuten begon hij weer te huilen. Toen ben ik naar boven gegaan en gezegd, pech mannetje, je krijgt ze niet meer. Of je laat ze in bed, of op de grond, maar ik raap ze niet meer op. Heb ze toen toch teruggegeven, en na de derde keer huilen ben ik niet naar boven gegaan. Dat was ook genoeg voor hem om te leren dat als hij ze eruit gooit, dan is het pech.
Bij mij in bed halen doe ik nooit. Ik begin daar niet aan. Dat mag als hij wat ouder wordt en wat meer begrijpt. Maar op deze leeftijd begrijpen ze niet wanneer het wel of niet kan, dat is niet erg duidelijk voor een kind. Als ze vier zijn kun je uitleggen dat het zondag is en we wat langer in bed willen liggen, dan kunnen ze er lekker bij. Zover zijn we nog niet.
Het boek waarin ik dit soort dingen lees en opvolg is van Jo Frost, de supernanny heet het. Een aanrader. Ik heb nu gewoon rust aan mijn hoofd nu ik weet wat te doen in bepaalde situaties.
Maar echtwaar, je zoontje hoort nu echt een echt bed te krijgen, bedenk maar hoe trots hij zich zal voelen dat hij als een grote jongen wordt behandeld, en je moet hem prijzen als hij erin blijft liggen smorgens als je zijn kamer binnenkomt. Je kunt ook meteen een nieuwe knuffel introduceren die bij het grote bed hoort. En ik zou zorgen dat hij zijn deur niet open kan maken.
Ik breng mijn zoontje smiddags nog naar bed, hij slaapt niet, wil niet slapen, maar ik doe het toch, even een rustmoment voor hem en voor mij. Hij speelt een uur, anderhalf uur op zijn bed met de knuffels, zingt, roept, lacht, ligt soms te mompelen, praat met zijn knuffels. Als ik hem niet naar breng is hij te moe savonds om te eten. Toch slaapt hij niet smiddags en blijft hij in bed tot ik hem eruit kom halen.
Veel succes met de tips!
Jo
