Artikel in Brabats dagblad.......

A

Anoniem

Guest
Hoi Mama's, weet je nog in het voorjaar: tot twee keer aan toe vergat een moeder haar kind.... hebben wij het ook nog kort over gehad.

In de Ouders van Nu staat een verwijzing van een intervieuw met één van de moeders...

Ik heb met ingehouden adem gelezen en kon alleen maar een "jeetje" uitbrengen...

Dus ook voor jullie
www.brabantsdagblad.nl   zoek op Ilse Donkers

Link kopieren pakte niet.

Liefs Renske
 
Ben er helemaal stil van. Wat een ontzettend vreselijk verhaal. Ik had hier niet eerder van gehoord. Dat lijkt me wel het aller afschuwelijkste wat je kan overkomen. En dan die mensen die allemaal gelijk met een oordeel klaar staan, alsof deze moeder zichzelf in gedachte al niet alle verwijten heeft gemaakt die je je kan voorstellen, daar heeft ze echt geen "hulp" bij nodig.
Brrr moet e niet aan denken.

Ajuus, ilja
 
als ik er aan denk dat mij het zou overkomen... de rillingen lopen me over m'n lijf.....ik zou echt zwaar aan de medicijnen moeten wil ik dan nog kunnen functioneren denk ik

en ergens knaagt dan toch nog bij mij: ik geloof niet dat het mij zou kunnen overkomen, zoiets kun je toch niet vergeten, idioot dat je dat dan nog denkt he, de ver van mijn bed show...

wat ontzettend klote voor die mensen!!!!

vanavond extra lang bij Ivar zijn bedje staan...

liefs Jenneke
 
Kippenvel krijg ik hiervan. Het blijft een akelig verhaal. Ik kan me ook niet voorstellen hoe je verder moet na zoiets.
Groetjes Laura mv Thom
 
wat een verschrikkelijke last om te dragen! Moedig om ervoor uit te komen van deze vrouw.

Ik hoop dat het ons gezin, onze familie, onze vrienden of wie dan ook hier van het forum dit  nooit hoeft mee te maken!!! dus dames, allemaal je kind in de achteruitkijkspiegel en je handtas erbij etc. wat maar nodig is!!

liefs

Esther
 
hoi hoi

nou jeetje wat een verhaal en wat moedig dat ze een interview durven te geven..
idd iedereen heeft een oordeel klaar en ik zelf had dat ook...
want hoe kan je nou je eigen kind vergeten..
hoe kan dat!!!!

en nog steeds denk ik zo..
kan het me nml niet voorstellen dat me dit ooit zou overkomen.......


maar na het lezen van het verhaal ga je toch verder denken en dan ga je verder denken.
..
het lijkt me iig vreselijk, zou niet wetne hoe ik het mezelf ooit zou kunnen vergeven, ik zou echt gek worden...


brrr kippenvel

lief stobi
 
Ik vond het ook zo moedig om haar verhaal te doen. Ze weet dat ze een stempel voor het leven heeft maar probeert wel de draad op te pakken.....

Tja door het intervieuw kreeg ik wel meer begrip want ik had natuurlijk ook gezegd dat ik mij niet kon voorstellen dat je zoiets gebeurd......

Nou ja, ik vond het wel de moeite om dit te delen met jullie; de andere kant van het verhaal dus...

Greetz Renske
 
Hoi,

Wat een verhaal he! Zo erg, hoe kan ze  er mee leven? Ik denk dat ik het niet had gekunt, ik zou mezelf nooit meer in de spiegel kunnen aan kijken, maar ze moet wel, ze heeft nog een mannetje die ze liefde moet geven. Ik heb diep respect voor haar en haar man, wat een last zullen ze voor de rest van hun leven dragen.

Ik ben bang dat het iedereen kan overkomen, helaas, soms gaan dingen niet zoals je wilt. Niet alleen het vergeten van een kindje in de auto, maar ook die pot thee, of die keer dat ze uit het klimrek vallen. Soms zit ik op kantoor aan het einde van de dag en dan denk ik, is Tess nu op het KDV of bij oma, zo raar. Niet dat ik haar vergeet, maar dan weet je het gewoon ff niet meer.

We zijn allemaal voorzichtig en geven met ons hele hart om onze kindjes en laten we hopen dat ons allen dit nooit zal overkomen.

Liefs Nanda
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan