Hoi lieve meiden,
Vanmiddag heb ik mijn tweede IUI gehad en het viel me erg tegen! Ten eerste moesten we meer dan een half uur wachten, terwijl we gewoon de eersten waren na de middagpauze. Blijkbaar was het gezellig in de kantine, met de gynaecologen onder elkaar....ik vond het helemaal niet leuk in ieder geval! En ten tweede heb ik echt flink veel pijn gehad deze keer! Doordat het de tweede keer was, was ik nu niet meer zo zenuwachtig en bang voor wat me te wachten stond, want vorige keer ging het allemaal best wel goed en viel het me ook wel een beetje mee. Maar dat viel nu dus vies tegen, het ging veel moeizamer om die eendebek in de juiste positie te krijgen ten opzichte van mijn baarmoedermond. En om dat toch voor elkaar te krijgen moest hij behoorlijk hard porren en moest ik zelf persen enzo, de tranen sprongen in mijn ogen en liepen over mijn wangen. En ik ben toch niet zo flauw meer na wat ik allemaal al achter de rug heb inmiddels! Ik heb mijn mannetje helemaal fijn geknepen geloof ik, ik had het haast niet meer. Gek dat zoiets 'simpels' zoveel pijn kan doen....dat wordt nog wat als ik ooit nog eens IVF moet.... Maar toen ie eenmaal op zijn plek zat was het gelukkig ook zo gebeurd en nu heb ik alleen nog maar een weeig gevoel en wat krampen. Herkennen jullie dit? Dat het zo kan verschillen per keer/per dokter?
Liefs, Anke
Vanmiddag heb ik mijn tweede IUI gehad en het viel me erg tegen! Ten eerste moesten we meer dan een half uur wachten, terwijl we gewoon de eersten waren na de middagpauze. Blijkbaar was het gezellig in de kantine, met de gynaecologen onder elkaar....ik vond het helemaal niet leuk in ieder geval! En ten tweede heb ik echt flink veel pijn gehad deze keer! Doordat het de tweede keer was, was ik nu niet meer zo zenuwachtig en bang voor wat me te wachten stond, want vorige keer ging het allemaal best wel goed en viel het me ook wel een beetje mee. Maar dat viel nu dus vies tegen, het ging veel moeizamer om die eendebek in de juiste positie te krijgen ten opzichte van mijn baarmoedermond. En om dat toch voor elkaar te krijgen moest hij behoorlijk hard porren en moest ik zelf persen enzo, de tranen sprongen in mijn ogen en liepen over mijn wangen. En ik ben toch niet zo flauw meer na wat ik allemaal al achter de rug heb inmiddels! Ik heb mijn mannetje helemaal fijn geknepen geloof ik, ik had het haast niet meer. Gek dat zoiets 'simpels' zoveel pijn kan doen....dat wordt nog wat als ik ooit nog eens IVF moet.... Maar toen ie eenmaal op zijn plek zat was het gelukkig ook zo gebeurd en nu heb ik alleen nog maar een weeig gevoel en wat krampen. Herkennen jullie dit? Dat het zo kan verschillen per keer/per dokter?
Liefs, Anke