In november 2003 werd naar aanleiding van onze kinderwens en de normale voorafgaande onderzoeken baarmoederhalskanker bij me vastgesteld. Een week na de diagnose werd er via een chirurgische ingreep een deel van mijn baarmoederhals verwijderd. Begin februari moet ik terug voor een nieuwe biopsie opdat uitzaaiingen uitgesloten kunnen worden. En daar wringt het schoentje. Indien er geen uitzaaiingen gevonden worden, mogen we alsnog "proberen" zwanger te worden. De kans op een "probleemloze" zwangerschap is echter zeer klein gezien de baarmoeder kwetsbaarder is en bovendien bestaat er een kans dat de kanker terugkomt.. bij de mogelijke gevolgen wil ik gewoonweg niet stilstaan. Indien er toch uitzaaiingen gevonden worden sta ik voor de verschrikkelijke beslissing alles te laten verwijderen of niet. Ik had graag geweten of er onder jullie lotgenoten zijn en vooral hoe jullie dit een plaats in jullie leven hebben kunnen geven. Ik ben (maar?) 32 jaar.