Baby 3,5 maand eenkennig naar ouders

G

Gebruiker10330542

<p>Hoi allemaal,</p><p>onze baby van 3,5 maand werd midden in een golf van de pandemie geboren (eind januari). Hierdoor hebben wij besloten het aantal mensen dat haar vasthoudt te beperken om zoveel mogelijk besmetting te voorkomen. Alleen onze ouders, broer en zus hielden haar vast, we hebben wel bezoek op afstand ontvangen. <br />Nu ze ietsjes ouder is en ook naar de opvang gaat merken we dat ze vaak huilt wanneer iemand anders dan wij haar vasthouden (meteen wanneer iemand haar oppakt zet ze het op een krijsen, als wij haar dan overnemen stopt ze meteen). Op de opvang en bij mijn moeder waar ze 1x per week heen gaat, gaat het wel goed. Is dit een normale (herkenbare) fase of hebben jullie goede tips hoe hier het beste mee om te gaan? <br />Bedankt alvast :)</p>
 
Dat is heel herkenbaar hoor! Hier was dat ook zo. Hij huilde zelfs als oma kwam en ik wegging. Na verloop van tijd werd het minder. Hij is nu 16 maanden en het gaat bij mn moeder goed, maar veel meer andere mensen nog niet. Dus hoort ook een beetje bij de tijd!
 
Heel normaal. Je kindje kan op die leeftijd maar 1-2 primaire hechtingspersonen hebben, meestal de ouders. Voor veel kinderen zijn andere mensen 'onveilig'. Wordt uiteindelijk vanzelf beter! 


 
Heel herkenbaar. Mijn dochters moesten rond die leeftijd allebei erg wennen op de opvang en wilden niet door vreemden opgepakt worden. Na een jaar waren ze er volledig overheen. Als het kon hield ik ze lekker bij me. En in het geval van de opvang, ging het na een tijdje wel beter bij de vaste juffen. We moesten er echt even doorheen
 
Bij mijn kinderen was het destijds zo, dat zodra pap of mam in de buurt was en hij dan door iemand anders werd opgepakt was het krijsen en moest hij naar pap&mam. Maar als wij er niet waren, was er niks aan de hand. Net zoals dat hij de fles niet accepteerde als hij wist dat ik er was. Als ik er niet was dan was het echter geen probleem en dronk prima zijn flesje leeg. Later kom ik hem de fles in zijn wipstoeltje geven maar niet op de arm, dan weigerde hij en wilde hij gewoon de borst. Die kleine baby's zijn slimmer dan wij denken ;)
 
 
Mijn dochter was hier best extreem in. Tot 3 maanden moest ze zelfs niks van pappa hebben. Ik kon nog geen stap bij haar vandaan zetten of ze raakte volledig overstuur. Ik heb meegemaakt dat ik een perfect slapende baby even onder toezicht van pappa liet, zodat ik een telefoontje kon doen. Binnen 2 minuten overstuur voor de rest van de middag. Ze had er gewoon voelsprieten voor. Wij konden haar tot 3 maanden ook echt niet even bij iemand anders laten. En op bed leggen lukte pas rond 3 maanden en dan enkel door mij. 
Ik vertel dit omdat 6 maanden alweer zo'n verschrikkelijk groot verschil was! Echt bizar. Mijn man kon na die 3 maanden eindelijk ook de zorg voor haar dragen. En vanaf ruim 4 maanden ging ze naar de opvang, we hoorden alleen maar hoe leuk ze het daar had. Juf L was ook de eerste buiten ons die ze zichtbaar herkende. En met 6 maanden hadden we een vrolijk meisje dat welliswaar even huilde als mamma weg ging, maar 5 min later een erg leuke tijd had op de opvang of bij beide oma's. Het enige dat is overgebleven is dat het tot een jaar heeft geduurd voordat pappa haar ook voor de nacht op bed mocht leggen. Maar ik hoor dat dat wel vaker een dingetje is. 
Nu is ze net een jaar geworden, en ze kan af en toe echt wel hard huilen als ik haar overdraag aan de juf hoor. Maar binnen 5 min heeft ze het super naar haar zin. Truc is rustig en vrolijk blijven en het kort houden. Dag meis! Ga maar lekker spelen! Aai over haar bol en weglopen. Ik heb het daar niet moeilijk meer mee omdat ik weet dat het zo weer goed is.
 
Oh en als je er zelf bij blijft, met visite bijvoorbeeld, het werkte hier goed om het met mij heel dichtbij te doen. Mijn vader zie ik maar eens per 2 maanden oid. Dus dat is gewoon steeds een vreemde man voor mijn dochter. Als hij haar oppakt dan was het altijd huilen. Maar als ik haar oppak en even naast mijn vader ging zitten, gezichtje op hem gericht, dan liet ik hem zo een minuutje of wat even tegen haar kletsen. Zodra ik haar zag ontspannen gaf ik haar aan hem. En bleef ik er nog even vlak naast zitten tot ze weer ontspannen was. En dan kon ik haar even lekker bij opa laten. Na 6 mnd veranderde dat weer. Want het is gewoon geen schoot zitter, te beweeglijk en onderzoekend. Maar sindsdien vindt ze het juist leuk als iemand gewoon bij haar komt zitten op de grond, samen een beetje aan speeltjes zitten. Dat is veiliger dan opgepakt worden ook.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan