Baby 9 maanden foppen met eten?

[Gebruiker10214374]

<p>Hoi allemaal,</p><p>Mijn zoontje is 9 maanden en eet z’n avondeten niet van harte. We eten al om 17 uur zodat hij niet te moe is. De eerste paar hapjes gaan er in en daarna verliest hij interesse. Hij draait z’n hoofd weg, kijkt opzij/omhoog of gaat met z’n hoofd op het tafelblad liggen. De lepel wuift hij weg. We passen de Rapley-methode toe en dan gaat het iets beter maar het houdt niet over. Hij smeert dan z’n eten uit over het tafelblad of wappert met z’n handen waarna de spetters voedsel overal zitten. Dat vind ik nog niet eens zo erg (wordt wel weer schoon) maar wel dat hij dan ook weinig binnenkrijgt. <br />We merken dat hij yoghurt heel graag eet. Als ik een beetje volle yoghurt in een glaasje doe, dan gaat z’n mondje telkens opnieuw open en kan ik hem eenvoudig eten geven. Het is heel aanlokkelijk om dan ook vlug hapjes avondeten te geven en niet alleen de yoghurt en hem zo te foppen. Ik vraag me alleen af of ik daar goed aan doe. Is het belangrijker dat hij goed eet of dat hij leert de groentes te eten zoals hij ze krijgt aangeboden? Ik heb gelezen dat je niet moet forceren en dat kinderen zelf aangeven wanneer ze wat willen. Doe ik er goed aan om naar hem te luisteren en te stoppen met het geven van avondeten als hij niet meer wil? En wil hij echt niet als hij wel wil als ik hem fop? Het maakt overigens niet uit wat zijn avondmaaltijd is, bij elke bereiding doet hij zo. Zijn er meer mensen met een dergelijk probleem? Wat doen jullie er aan? </p>

 

[Eefvie]

Hier een meisje van 8 maanden die niet van het lepeltje wil weten. Wij doen ook de rapley methode en idd beland er meer op de grond dan in haar mond. Ik heb me er ook heel druk om gemaakt hoeveel ze nou binnenkrijgt en me eraan geërgerd dat ze niet wou happen van de lepel, maar me er uiteindelijk bij neergelegd. Ze eet wat ze eet en dan is t klaar.
En warempel, ze eet sinds deze week eindelijk van de lepel! Geen enorme hoeveelheden maar toch wel behoorlijk wat voor haar doen. Als ze niet meer hoeft houdt ze haar mond strak dicht en dan is t genoeg ook.
Zou het dus ook maar laten en hem niet foppen. Hij gaat vanzelf meer eten en probeer het gewoon gezellig te maken aan tafel. Wij eten samen en ze zit er gezellig bij dan. Merk ook dat ik zelf minder geïrriteerd wordt als we samen eten ipv dat ik alleen ga zitten om haar te voeren en ze amper eet dan.

 

[Gebruiker10183146]

Mijn zoontje heeft tot aan tien maanden amper interesse gehad in vast voedsel. Pas toen ik volledig stopte met de borstvoeding werd het wat beter, en inmiddels eet hij soms nog meer dan ik zelf eet. 


ik zou er dan ook relaxt mee omgaan en als hij geen interesse heeft het vooral even zo laten. Het komt heus vanzelf, en tot aan dat ze 1 zijn is melk sowieso het belangrijkste voedingsmiddel!

 

[Mamariëlle]

Het geeft niet als hij nu nog geen interesse heeft. Melk is nu nog het allerbelangrijkste. En het komt vanzelf. Dus lekker laten ontdekken als je rapley doet en het idee hebt dat dit beter gaat. En ik zou dus niet foppen, dan kan je een aversie creëren waardoor hij de yoghurt misschien ook niet meer wilt ofzo. En het idee van rapley is dat de baby zelf aan kan geven wat hij nodig heeft, (blijkbaar geen groente maar yoghurt... op dit moment). Hiermee heeft je kindje de regie wat je natuurlijk om zeep helpt als je je kleine fopt. En ik zou er zelf niet aan moeten denken om om en om een hap yoghurt en een hap groente te nemen. Dus dat zou ik ook nooit bij mijn kind doen.

 

[Plopsa]

Oh zo lastig! Heb ik met mijn dochter ook gehad. Probeerde van alles. Van stukjes tot potjes, lunch en diner omruilen. Niks hielp en ik wanhopig. Ik werk in de kinderopvang en zeg altijd tegen ouders dat ze zich vooral niet druk moeten maken en het los moeten laten. Maar als het je zelf overkomt is het  zó lastig! Tot ik het daadwerkelijk los liet. En ineens gingen er redelijke hoeveelheden in. Natuurlijk zijn er nog wat periodes geweest dat ze slecht at en ik weer in de stress schoot. En telkens weer mezelf toegesproken het los te laten (en mijn vriend de maaltijd laten leiden, die kan het beter los laten). En steeds weer leek ze te denken: hier is niks aan,  geen aandacht én geen eten. Nu is ze bijna 2 jaar en is zowaar een makkelijke eter geworden. Op een aantal dagen in de maand en dan trek ik mijn schouders op. Dan eet ze maar niet. 
Dit is mijn verhaal en voor ons werkte het zo prima. Succes verder!