Baby 9 maanden slaapt slecht.

<p>Hoihoi, </p><p>Even een vraagje hoop dat jullie wat tips hebben. <br />mijn zoontje van bijna 9 maanden slaapt overdag echt super goed in zijn eigen bedje. Leg hem in bed en hoor hem niet meer valt rustig in slaap wordt wel vaak huilend wakker na een uurtje/anderhalf uur. Maar we doen het 2-3-4 ritme en dat doet hij heel goed. <br />Maar op het moment dat we hem in de avond in bed leggen is het gillen. En dan niet gewoon normaal huilen maar het begint met gillen. Laat hem heeeeeel soms even gaan maar hij gaat al snel over naar overstuur huilen en dan ga ik hem gelijk troosten. Soms probeer ik hem in zijn bed te laten liggen speentje geven niet aan kijken enzo maar dit werkt niet. Pas als ik hem optil wordt hij een beetje rustiger. Hij valt gewoon niet zonder mij in slaap. En als hij dan in zijn eigen bed slaapt is het na 3 kwartier weer het zelfde verhaal. <br />hij slaapt dan ook eigenlijk alleen maar de hele nacht door bij mij in bed. ( ik weet dat het gevaarlijk is maar doe dit op een zo veilig mogelijke manier). <br />hebben jullie misschien tips hoe ik hem in zijn eigen bedje kan laten slapen?? Dit is trouwens al zo’n 2 maanden zo ongeveer! <br /><br /></p>
 
Ik heb een soortgelijke periode gehad met mijn dochter. Ergens tussen de 8 en 9 maanden begon dat. Als we haar 's avonds in bed legde begon ze ook te huilen en te gillen. Ik liet het dan maximaal 10 minuten gaan en daarna ging ik haar troosten. Ik deed het licht niet aan, ik ging met haar in haar donkere slaapkamer zitten. Niet praten, niet zingen, gewoon echt helemaal stil. Zo een paar minuten zitten tot ze weer rustig was en dan weer terug in bed leggen. Vaak begon ze dan weer te huilen maar viel ze binnen 10 minuten wel in slaap. Dit is zo een week of 3 gegaan en nu is het over.
 
Henver zegt wat ik ook denk. Een vriendelijke manier van slaaptraining, en accepteren dat het de eerste periode tranen oplevert. Ik heb bij mijn dochter voor de methode gekozen dat ik gewoon bij haar bedje bleef en pas wegliep als ze rustiger ging jengelen. Niet oppakken, gewoon sussen, en evt handje vasthouden, speentje, aaitje enzo. Maar aanraken eigenlijk ook niet teveel. Ze was de eerste tijd heel overstuur. Maar omdat ik erbij was voelde het minder alsof ik haar wat aan deed. De tijd dat ze overstuur was werd korter en korter. Het duurde denk wel een maandje voor het echt beter ging. Maar ze sliep daarna wel veel beter in eigen bedje. Al hebben we met op bed leggen nog wel wat drama gehad hier en daar hoor. Vooral als ze overprikkeld was of ziek ofzo. Maar dan was er een duidelijke reden. 
Misschien werkt het 2/3/4 schema ook niet zo goed als je denkt? Misschien moet het 3/3/3 zijn bijvoorbeeld. Kan zijn dat die 3 uur eind van de middag te lang is. Is misschien nog wat testen waard. 
Het is natuurlijk ook heel logisch dat als hij gewend is lekker bij jou te slapen, zijn eigen bedje maar alleen voelt. Dit zal even doorzetten zijn denk ik, als je er echt vanaf wilt. Want ik vind persoonlijk niks mis met samen slapen hoor. Mijn dochter ging ook pas met 8 maanden naar haar eigen kamer, en wat mij betreft mocht het langer duren. 
 
Terug
Bovenaan