Wij hebben een soort gelijk probleem gehad met onze oudste nadat ze ziek was geweest en daardoor 2 nachten bij ons had geslapen. Ze was toen ook ongeveer 9 maanden. Uiteindelijk zagen wij dat het huilen 'anders' was, vooral omdat ze direct heel blij was als er kwamen. Zoals al eerder beschreven, ze hebben op deze leeftijd echt al snel door wat werkt. Ik heb ooit ergens gelezen dat tot 6 maanden het emotioneel niet goed is om ze alleen te laten huilen, vanaf dan kun je ze wat meer gaan 'slaaptrainen' en dus ook meer laten huilen. We hebben toen eerst geprobeerd gecontroleerd te laten huilen (Steeds na zoveel minuten erheen, even troosten en dan weer weg) maar dat zorgde hier alleen maar voor meer paniek en stress (bij allebei). Uiteindelijk ook de knoop door gehakt en haar laten huilen, wel benoemt: papa en mama gaan nu weg, we houden heel veel van jou, maar komen pas morgen weer. De eerste dag heeft ze toen idd 2 uur gehuild, de 2e dag 40 minuten, de 3e dag 10 minuten en daarna was het over. Ditzelfde hebben we uiteindelijk nog een keer moeten doen toen ze overging naar een nieuwe kamer (eerst heel proces weer met bij haar blijven omdat ze wat angstig was, maar op een bepaald moment sloeg dat om naar gewenning en hebben we toch weer het laten huilen toegepast). Beide keren was het na 3 dagen over. Heel soms huilt onze dochter nog even is we weg gaan, maar dat duurt dan 2 minuten en dan zegt ze: oké en gaat ze in bed 'lezen' of spelen tot ze in slaap valt.
Het laten huilen was in het begin echt heel heftig, je wil zo graag naar boven rennen om te troosten. Maar uiteindelijk heeft ze geleerd zichzelf te troosten en zelf in slaap te vallen, dit zijn op de lange termijn dingen waar ze veel meer aan heeft. De veiligheid niet van mama of papa, maar uit zichzelf kunnen halen. Mijn dochter is nu echt (weer) en goede slaper.
Intussen horen wij nu (daardoor) ook heel duidelijk het verschil tussen huilen omdat er echt iets is of alleen omdat ze het afscheid moeilijk vind (soms hebben we het idee dat ze zelfs alleen huilt om even te reguleren en niet omdat ze wil dat we echt terug komen, dat het haar helpt om daarna rustig te slapen). We weten nu dus ook beter wanneer het echt nodig is om naar haar toe te gaan.