Baby bleek ander geslacht.

<p>Hallo allemaal,</p><p>Dit verhaal kan misschien heel kwetsend zijn voor mensen due een baby hebben verloren. Mijn excuses. Ik ben dolgelukkig en verliefd op mijn kind. Met de 20 weken echo kregen we te horen dat ik zwanger was van een meisje. We hadden allebei geloof ik echt geen voorkeur of iig maar een hele kleine. Ik dan jongen en mijn vriend een meisje. Mijn gevoel zei dat het een meisje zou worden en toen ik het wist werden er gretig kleertjes gekocht. De naam werd gekozen. Ik hoopte op krullen en het kaartje werd gemaakt. Jongensnamen hadden we het niet meer over.na een lange en zware bevalling werd op de ok gezegd dat onze zoon was geboren. Ik corrigeerde ze en zei "nee het is een meisje. " maar dit was dus niet zo. We hebben er hard om gelachen. De naam die helemaal in het begin op 1 stond gekozen en in een waas zoveel mogelijk geregeld en veranderd. Maar we hebben dus nooit op het gemak het kaartje uitgezocht of het geboortepakje gekozen. Mijn zoon had over zijn romper een wit vest met roze randjes als geboorte pakje. Gelukkig waren de meeste dingen wel neutraal. Kleding kwam in vuilniszakken tegelijk binnen en daar kwamen we ook niets tekort dus maar in mijn kraamweek zat ik beneden met mijn zoon terwijl boven de last omgewisseld werd. Ik heb zijn kleertjes niet uitgzocht of gewassen. Ik merk dat ik hier nu allemaal nog verdriet om heb. Niet om mijn zoon. Echt niet. Hij is fantastisch mooi en lief en het slimste kind van de wereld (ja ik ben zo'n moeder: ) maar ergens voelt het alsof ik 2 zwangerschappen heb gehad. Die van een meisje die nooit geboren is. En die van mijn zoon. Zijn hier meer moeders die dit hebben meegemaakt, herkennen? </p><p>Nog maals sorry naar de mensen die echt een kindje moeten missen. Ik heb een gezond kind en ben echt dankbaar en blij met hem. Een jongen past eigenlijk ook veel beter bij me....</p>
 
Oei! Dat lijkt me vreemd zeg! Ik denk dat het heel normaal is dat je je zo voelt. Je hebt 20 weken lang gedacht dat je een dochter zou krijgen. Je hebt een deel 'gemist' nu blijkt dat jullie een zoon hebben. Je moet een soort van afscheid nemen en schakelen. Dat doet niets af aan de liefde voor je kind. 
Ik heb geen tips voor je, maar ik wilde je gewoon een hart onder de riem steken.
 
Ikzelf herken het niet. Maar weet dat mijn zis exact hetzelfde heeft gehad, alleen dan andersom. Ipv een jongen werd er een meisje geboren. Ook zij heeft hier echt een tijd moeilijk mee gehad! Ik denk ook dat het heel normaal is, puur omdat je het je zo anders hebt voorgesteld. Die maanden van voorbereiding tijdens je zwangerschap zijn eigenlijk voor een ander kindje geweest. Terwijl die maanden juist zo belangrijk zijn. Ik heb ook geen tips. Maar hoop dat het al fijn is om te horen dat je niet de enige bent. 
 
Tja.. teleurstelling.. ik heb zelf wel een kindje verloren, en hoewel dit erg vervelend is ( begrijp me niet verkeerd ) moet zijn, vraag ik me af of het hetzelfde voelt als een echt kindje verliezen. Dat is een hel, kan ik je vertellen. Je staat met lege handen op zo een moment, alle dromen verbleken en je moet allemaal narigheid regelen
Fijn dat je alsnog bent bevallen van een gezonde zoon i.p.v. dochter. Maar, waarom heb je niet gewacht tot je zeker was van het geslacht? Het had je misschien een hoop verdriet/teleurstelling bespaard?
Nogmaals dit is geen aanval op jouw persoonlijke omstandigheden.
 
[quote quote=10301019]Tja.. teleurstelling.. ik heb zelf wel een kindje verloren, en hoewel dit erg vervelend is ( begrijp me niet verkeerd ) moet zijn, vraag ik me af of het hetzelfde voelt als een echt kindje verliezen. Dat is een hel, kan ik je vertellen. Je staat met lege handen op zo een moment, alle dromen verbleken en je moet allemaal narigheid regelen Fijn dat je alsnog bent bevallen van een gezonde zoon i.p.v. dochter. Maar, waarom heb je niet gewacht tot je zeker was van het geslacht? Het had je misschien een hoop verdriet/teleurstelling bespaard? Nogmaals dit is geen aanval op jouw persoonlijke omstandigheden.[/quote]
Wat onzettend naar en verdrietig dat je een kindje bent verloren. Ik kan me niet voorstellen wat dat met je doet?. Je vraag waarom ze niet gewacht heeft is echter niet helemaal gepast. Met de 20 weken echo krijg je te horen of het een jongen of een meisje is. (Indien je dit wenst te weten). Er wordt gezegt dat deze uitkomst erg betrouwbaar is. Betrouwbaarder dan met de 16 weken, dan hoor je regelmatig dat het geslacht toch nog is gewijzigd.
- ik denk dat je een soort van rouwproces hebt, omdat je 20 weken je hebt voor kunnen bereiden op een meisje en het uiteindelijk een jongen blijkt. Zoals je zelf al zegt; het doet niets af aan de liefde voor je kind. Dit staat er mijn inziens ook los van. Geef jezelf vooral de tijd en ruimte. Desnoods praat er met je huisarts over, gewoon om even je hart te kunnen luchten tegen een professional. Het siert je overigens enorm dat je je goed kunt beseffen dat je jezelf erg gelukkig en gezegend mag prijzen met een gezonde zoon.
 
Pfoe dat is wel even omschakelen zeg! Heb het zelf niet meegemaakt maar je hoort het wel om je heen. Ik kan me het verdriet en de verwarring wel voorstellen. Zelf heb ik voor mijn kindjes ook alles met veel zorg en liefde voorbereid. De kleertjes gestreken en klaargelegd, veel tijd in geboortekaartje gestoken. Veel gesproken over dr naam. Dat alles nu niet meer passend is omdat je een jongetje hebt gekregen voelt als erg verdrietig en misschien als tekort doen naar je kindje. Ik denk dat het ook tijd nodig heeft, toch een soort verwerking/rouw waar je in zit. Ondanks dit alles wel ontzettend fijn dat je een lief gezond ventje hebt. Dat is uiteraard het meest belangrijke. 
 
Terug
Bovenaan