Baby gevallen van hoge bed

[f_xhGovynpu9iuej5]

Goedemiddag mama’s
Mijn dochtertje van 13 maanden. Is dinsdagochtend van onze bed gevallen. Ik ben namelijk die week daarvoor lelijk gevallen op mijn stuitje dus ik dacht toen ze wakker werdt & een poep luier had, verschoon ik haar wel een keer op mijn bed hoef ik niet te bukken. (Wij hebben geen commode meer omdat ik hier dus bang voor ben)
De billendoeken lagen letterlijk achter mij & ik draai me letterlijk 1seconde om & ze duikt gewoon vollop naar beneden. Ik zit al dagen te huilen omdat ik mijn zo’n slechte mama vindt. Ik had direct om 8 uur de huisarts gebeld voor advies. K moest opletten op spugen/sufheid/eetlust. Maar dat niet het geval. Toch hele erge onzekerheid die dag over een hersenbloeding of schade want ze heeft een flinke hematoom op haar voorhoofd. Later die avond toch hele dikke ogen. Toen direct naar de HAP gegaan. En die zeiden direct is niks aan de hand ook omdat ze gewoon goed liep & druk was.
Volgende dag sliep ze eigenlijk de heledag. Dus toch maakte ik me weer zorgen. En belde de volgende dag mijn eigen huisarts voor geruststelling over dat ze ineens zo moe is. Nou naar hele discussie met de assistente aan de telefoon mocht ik toch langskomen. (Ze zei dat alles gewoon goed was) eenmaal bij de huisarts is ze nog een x nagekeken & hij dacht toch aan een lichte hersenschudding vanwege moeheid. & vertelde dus dat ze een hematoon heeft met vocht en bloed op haar voorhoofd. Die gewoon met 2 weken weg moet slinken. Nu zijn we bijna al een week verder & mij ik mij nog steeds erome zorgen. Ook omdat ze sinds die klap geen mama meer zegt & ook niet meer klaar. Ineens zegt ze heledag die die die die die of baby. Ene kant is gedrag toch anders qua praten ofzo. Maar ze speelt wel heel veel en doet nog steeds haar zelfde routines. Dus Toch ergens knaagt het heel erg aan mij of ze schande heeft. Iemand ervaring? Ook met een hematoon? Mijn schuldgevoel is echt zo erg dat ik alleen maar wil huilen. Ik wil namelijk niet alweer de huisarts zo snel bellen, vooral omdat die rare vragen vroeg met wie ik woon etc.

Liefst een bezorgde mama

 

[Essil]

Zelf ben ik rond 5 jaar een keer flink op mijn achterhoofd gevallen, lichte hersenschudding maar ook gestopt met praten. Ik ben uiteindelijk vanzelf weer gewoon gaan praten. Is vermoedelijk gewoon een terugval.

Het is heel normaal voor een moeder zich snel schuldig te voelen en zich extra zorgen te maken. Tegen hersenschudding kan je weinig doen, behalve zorgen dat je kindje veel rust krijgt, en niet te veel prikkels.

 

[Ananasss]

Kijk, een hematoom is een duur woord voor een bloeduitstorting. Je vindt het nu spannender omdat het op het hoofd zit. Had dit op een been of arm gezeten had je er niet langer over nagedacht. Het is een volkomen normaal gevolg van een val. Als jij valt of hard stoot krijg je ook een bult en blauwe plek.
Een hersenschudding is enorm lastig vast te stellen. Er zijn nu wat symptomen, dus er wordt een label geplakt. Maar met of zonder diagnose: er is niks aan te doen. Zorg dat ze kan rusten. Ga even niet naar mega Sinterklaas feesten en dat soort dingen. Zorg dat ze energie kan steken in het herstel. En dan gaan dingen even een stapje terug die ze zich net eigen heeft gemaakt. Is niet raar of verontrustend. Het zit allemaal nog niet zo geautomatiseerd in haar systeem als bij ons.
En verder: leef je leven. Hier een week lang je zo enorm schuldig over voelen vind ik behoorlijk serieus. Ze gaat nog vaker vallen en zich bezeren. Het is gebeurd. Je kunt er niks meer aan doen, en werkelijk elk kind valt wel eens van een bed / commode / bank