Baby ontroostbaar bij mij en niet bij partner

G

Gebruiker10117267

<p>Hi allen, Ik vroeg me af of er iemand ervaring mee heeft dat je kindje ontroostbaar is bij jou (mama) maar bij papa is hij meteen stil. Daan is nu 9 weken en kan soms echt in mijn armen tekeergaan, huilen en krijsen. Wanneer papa hem dan overneemt dan is hij meteen stil. Je hoort/leest altijd andersom, een baby herkent de mama en wordt eerder rustig bij mama want de hartslag etc is zo bekend vanuit de buik, bij ons is dit dus totaal niet zo en ik moet zeggen dat het erg als falen voelt en dat ik er erg verdrietig van word. Ik geef hem veel knuffels, kusjes, liefde, ik ben degene die zijn pampers verschoont, meeste flesjes geeft en hem omkleed, waarom kan ik mijn kind dan niet troosten en lijkt het zelfs alsof hij er overstuur van word om bij mij te zijn? Ik blijf echt rustig en ben niet overstuur op zo’n moment dus ik begrijp het echt niet. Heeft iemand hier ervaring mee? Enig idee waar het aan kan liggen? We hebben al geprobeerd dat mijn man hem niet overneemt als hij zo overstuur is zodat ik hem kan troosten maar dit kost me lang en erg veel moeite terwijl hij bij hem meteen stil is, dat kan toch niet? </p>
 
Ze zeggen wel eens dat ze bij de moeder ‘ruiken’ dat er melk is. Maar je geeft fles? Wellicht dat dit een reden is? Verder zou ik het echt niet weten. Je zou zeggen in de eerste weken dat ze nog niet echt voorkeur hebben, die eenkennigheid komt toch veel later pas?
In ieder geval succer ermee. Heel vervelend. 
 
Ik heb borstvoeding gegeven maar hij heeft nooit direct aan de borst gelegen, hij kon niet aanhappen. Ik heb dus 4 weken gekolfd en mijn man gaf tegelijkertijd de melk met fingerfeeden. Tot 2 weken terug heb ik nog wel melk gehad, het was heel moeilijk af te bouwen dus dit zal hij wel hebben moeten kunnen ruiken. Ik blijf ook denken dat het komt omdat mijn man hem steeds de borstvoeding heeft gegeven terwijl ik zat te kolven voor de volgende voeding maar geen idee of dit kan. Ik heb inderdaad ook gelezen dat ze in de eerste weken geen voorkeur hebben maar als hij iedere keer bij mij krijst en bij mijn man meteen stil is dan voelt dat toch anders..
 
Hoi! Mijn dochter had dit bij mijn man, en nog steeds wel soms. Ik geef bv, doe haar luier, haal haar uit bed en doe het spelen met haar.. komt voornamelijk omdat ik bv geef, maar ook omdat we nog een ander kindje hebben die veel met papa is hierdoor. 
Wij merkten verandering toen we papa haar uit bed lieten halen, luiers verwisselen enz. Het gaat steeds beter maar het troosten doe ik voornamelijk. 
Zie het niet als falen maar als goede aanvulling op elkaar. Je hebt zoveel moeite gedaan voor de voeding, dat is ook heel belangrijk. 
 
Bij mijn dochtertje precies zo op die leeftijd. Ik denk dat ze mij associeerde met eten. Wanneer ze overstuur was en ik haar pakte terwijl ze geen honger had moest ze gedacht hebben 'nee, niet nog meer melk'. Tenminste, daar hield ik het maar op. Maar ik gaf/geef wel live borstvoeding.  
Nu is het trouwens precies andersom. Haar vader is oké als troost, maar haar voorkeur om getroost te worden ligt nu bij mij. Ze is nu ruim 9 maanden. Ze begint nu wat eenkennig te worden.
 
In de eerste week kon ik onze zoon ook niet troosten omdat ik te zenuwachtig was. Ik vond het zoooo eng, zoveel verantwoordelijkheid. De tweede week lukte het me niet om hem te troosten en toevallig was hij bij mijn man gelijk stil. Toen werd ik onzeker, ging stressen.. en onze zoon voelde het té goed aan. Ging van een tevreden baby op papa's arm naar een huilende baby op mijn arm.
Toen ik wat steviger in mn schoenen stond was mijn zoontje veel relaxter bij mij. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan