Baby overleden door te kleine placenta

G

Gebruiker10346318

<p>Hoi dames, </p><p>Mijn lieve zoontje is na een zwangerschap van 31 weken overleden in mijn buik. Vanaf 19 weken (medische echo) werd er een groeiachterstand van ongeveer 2 weken geconstateerd en daarop volgden slopende weken. De artsen vermoeden een chromosoom afwijking en daarom kozen mijn ex partner en ik voor een vruchtwaterpunctie. Daaruit bleek dat mijn zoontje het 16p11.2 deletie syndroom had. Erg geschrokken maar na een gesprek met de klinisch geneticus was voor mij duidelijk dat mijn zoon een prima leven kon leiden met dit syndroom en koos ik ervoor om de zwangerschap door te zetten. Helaas alleen want mijn ex partner wou dit absoluut niet en wat ik ook zei het bracht ons niet nader tot elkaar. Dus besloot ik alleen verder te gaan en mijn zoon alleen op te voeden. Ik voelde me op dat moment enorm sterk. Ik voelde aan alles dat ik dit kon en niemand aan mijn zoon mocht komen. De groeiachterstand kon echter niet gekoppeld worden aan het syndroom en had waarschijnlijk een andere oorzaak. Ik ging elke 2 weken naar het ziekenhuis en mijn zoontje groeide op zijn eigen lijn door. Begin juni had ik een echo en bleek het hartje niet goed te zijn. Voorgaande echo's was het goed dus heel raar dat dit nu gebeurd. Ik was kapot van verdriet. Na meerdere echo's met 2 verschillende kindercardiologen kwam de mogelijke diagnose; hypertrofische cardiomyopathie. De artsen konden dit pas met zekerheid zeggen wanneer mijn zoontje geboren was. Het was erg heftig want wat staat je zoontje te wachten als hij geboren wordt? Ik kon niet anders dan de volgende echo afwachten. Ik voelde dat mijn buik nu behoorlijk gegroeid was en ging dus toch redelijk positief naar de volgende echo afspraak. Inderdaad was mijn zoontje 2 weken gegroeid maar bij het doppler onderzoek werd nu een reverse flow gemeten. De bloed toevoer in de placenta was slecht. De artsen gaven aan dat de kans aanwezig was dat mijn zoontje kwam te overlijden maar voor nu konden ze niet actief behandelen omdat hij nog geen 500 gram woog. De echo daarna was hij zwaar genoeg maar gezien de toestand van zijn hart was het beter dat hij zolang mogelijk in mijn buik bleef. De daaropvolgende echo liet zien dat mijn zoontje aan het herverdelen was. De situatie was enorm zorgelijk en ik voelde aan alles dat ik mijn zoontje ging verliezen maar hield nog een beetje hoop omdat ik hem niet op wou geven. 10 juli voelde ik dat mijn buik erg plat was en wist ik dat mijn lieverd was overleden. Ik ging naar de verloskundige voor een echo en toen zag ik het meteen. 12 juli ben ik ingeleid en ben ik bevallen. Ik heb de bevalling als heel mooi ervaren. Mijn zoontje werd in zijn vlies geboren en ik heb hem er zelf uit mogen halen en de navelstreng doorgeknipt. Ik heb samen met familie en vrienden afscheid genomen van mijn mooie zoontje. Ik was en ben zo enorm trots op hem! Hij heeft een mooi plekje op een natuurbegraafplaats gekregen waar ik nu vaak heen ga. Ik heb vandaag de uitslag gekregen van de onderzoeken. Mijn zoontje bleek verder helemaal gezond. Zijn hartje is waarschijnlijk vergroot geweest omdat mijn placenta te klein was voor de duur van de zwangerschap. De artsen konden hier niks aan doen. Bij een eventuele volgende zwangerschap moet ik vanaf de 8ste week paracetamol slikken om de werking van de placenta te bevorderen. Het is zo enorm hard dat ik mijn lieve zoontje verloren heb omdat mijn placenta niet goed genoeg werkte. Ik heb in het begin van de zwangerschap gerookt en wat voel ik me nu enorm schuldig. De arts gaf vandaag aan dat het niet de enige oorzaak is geweest. In de aanleg van de placenta is iets mis gegaan maar bevorderlijk is het natuurlijk niet. Mensen om mij heen zeggen ook dat ze mensen kennen die gerookt hebben en gezonde kinderen hebben. Ik snap dat ze dit zeggen om mij gerust te stellen maar ik weet dat ik een groot aandeel heb gehad aan het overlijden van mijn lieve zoontje. Ik zal hier voor de rest van mijn leven mee moeten leven. Ik ben mijn lieve zoon verloren en heb dat deels zelf veroorzaakt. Ik hou zo intens veel van hem en ik zou mijn leven voor hem geven als ik dat kon. Maar helaas kan ik niks anders dan in gedachten bij hem zijn en over hem praten. Mensen laten weten dat hij er was en heel bijzonder is voor mij. Ik wil dit verhaal graag met jullie delen omdat ik er graag over wil praten en misschien zijn er meer vrouwen die een kleine placenta hadden en hun kindje hebben verloren. </p><p>Liefs van een trotse moeder</p><p> </p>
 
Wat ben jij een sterke vrouw. Ik heb dit niet meegemaakt maar ik hoop voor je dat je het een heel mooi plekje kan geven. Uit het oog maar niet uit het hart❤️
Je bent ontzettend sterk en ik heb ontzettend veel respect voor je en ik weet zeker dat andere vrouwen EN mannen hetzelfde zullen hebben.. Ik kan niks zeggen om de pijn weg te halen. Als ik het kon had ik het zo gedaan, maar ik hoop dat je door mijn woorden wel gesterkt wordt en hoop blijft houden voor een toekomst met andere kindjes en daarnaast kindje dat altijd in je hart zal zitten❤️
 
De zwangerschap van mijn zoon is goed verlopen en ik had ook geen te kleine placenta. Mijn zoon is na 10 maanden overleden, omdat hij dilated cardiomyopathy had. Nu, 2 jaar later, heb ik een gezonde, actieve dochter. Misschien ben je er nu nog niet klaar voor, maar een volgende zwangerschap hoeft niet hetzelfde te zijn als die van je zoontje.
Als ik je wel een tip mag geven: ga werken aan je schuld gevoel, zoek hier hulp voor want dit vreet je op en is zeker niet bevordelijk voor een eventuele toekomstige zwangerschap.
Veel sterkte en houd de herinnering aan je zoontje levend. stop het niet weg, hij is toch een tijdje bij je geweest (met een reden?).
 
Mijn moederhart huilt ? wat verdrietig dat dit jou en je zoontje is overkomen. Wat ben jij een kanjer van een moeder zeg! Dat je tóch hebt gevochten voor het leven van je kindje. Je hebt jezelf voor hem sterk gehouden en je hebt hoop blijven houden. Dat maakt je een goede moeder ?
Blijf praten met vrienden en familie. Toon je verdriet, spreek je angsten en schuldgevoel uit. Dat helpt. Met de tijd zal alles draaglijker worden.
Sterkte ? 
 
Bedankt voor jullie lieve berichten! Ik heb gelukkig lieve familie en vrienden om me heen. En ik heb regelmatig een gesprek met een medisch maatschappelijk werker. Ik haal daar kracht uit. Maar wat me het meeste kracht geeft is de intense liefde voor mijn zoon. Wat is het bijzonder om dit gevoel te mogen ervaren. Moeder zijn is het mooiste wat er is. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan