<p>Mijn zoon is nu 8 weken oud en slaapt alleen maar in onze armen. Zodra wij hem neerleggen begint hij meteen met krijsen en stopt vrijwel meteen zodra we hem weer oppakken. Het maakt niet uit of we hem in zijn bedje leggen, box, voedingskussen of reiswieg. Matrasje (in bed en reiswieg) is al iets verhoogd. </p><p> </p><p>Puck-a-baby heeft voor 1 of 2 nachten geholpen, maar hij slaapt niet liefst met zijn handjes bij zijn gezicht. White noise lijkt niks te doen. We hebben nu een projector lamp met zee geluidjes gekocht en hopen dat dit helpt. Kersenpit knuffel is onderweg maar is tot nu toe nog zoek geraakt in de post. </p><p> </p><p>Langzaam begint dit zijn tol te eisen bij ons. Wij zijn ten einde raad. Wie heeft er nog tips die we kunnen proberen? Ik weet dat we er doorheen moeten en het als het goed is beter word, maar het valt niet mee met een postnatale depressie er ook nog bij. </p>
Baby slaapt alleen in armen
- Onderwerp starter Gebruiker10339748
- Startdatum
Ons kind sliep of bij ons of op zijn zij, wilde pertinent niet op zijn rug slapen. Wij hebben een babynestje tussen ons in in het bed gelegd maar ons bed is ook breed genoeg daarvoor. Helaas als hij pijn heeft of zich niet lekker voelt is het nog steeds het liefst bij ons, maar dat is begrijpelijk. Bij ons bleek hij last te hebben van een KMA, toen dit was opgelost ging hij meteen veel beter zelfstandig slapen.
Wordt hij direct wakker als hij in slaap is gevallen? Kan je hem dan ook niet extreem voorzichtig wegleggen? (Niet direct bij het in slaap vallen, maar als de ademhaling heel rustig is geworden). Dat lukt met onze dochter s nachts wel namelijk. Overdag lukte dat tot voor kort (de eerste 7 weken) ook niet. Maar na het eerste sprongetje gaat dat heel iets beter. Dat vergt wel urenlange inzet naast het bedje zittend. Ik ben nu ook weer twee uur bezig geweest om haar een slaapje van eerst 20 minuten te laten doen. Toen 1,5 uur neusje aaien, haar aaien, speen erin, shhhs geluiden maken white noise ontzettend hard aan (1 meter afstand en 50 db vanaf haar gemeten). En toen viel ze weer voor tien minuten in slaap. Ik probeer haar hierdoor te leren dat het ook veilig is in het bedje en dat we gewoon op een paar seconden afstand van haar in de buurt zijn. En ik neem aan dat het hierdoor steeds makkelijker wordt.
Deze transitie begon overigens toen ik haar volledig voldaan even in de wipstoel zette voor een klein aantal minuutjes en haar er direct uithaalde bij gejammer. Ik breidde dat steeds langer uit. Hetzelfde met de box. Daar heb ik een voor haar mega interessante mobiel hangen met bewegende poppetjes eraan. Ze kijkt haar ogen uit. Nog steeds wil ze hier echt maar 5 minuten in liggen ofzo. Maar het begin is er
Deze transitie begon overigens toen ik haar volledig voldaan even in de wipstoel zette voor een klein aantal minuutjes en haar er direct uithaalde bij gejammer. Ik breidde dat steeds langer uit. Hetzelfde met de box. Daar heb ik een voor haar mega interessante mobiel hangen met bewegende poppetjes eraan. Ze kijkt haar ogen uit. Nog steeds wil ze hier echt maar 5 minuten in liggen ofzo. Maar het begin is er
Bij ons werkte ook niets! Wij zijn haar toen overdag in de draagzak gaan dragen vanaf een week of 4 en toen sliep ze 2-3 uur achter elkaar. Dan heb je in ieder geval je handen vrij en kan je even relaxen!
Sinds ze 12 weken oud is doet ze eindelijk steeds beter haar dutjes in bed en nu ze 15 weken is gaat het super! Ze heeft wel ook een koemelkallergie.
Sinds ze 12 weken oud is doet ze eindelijk steeds beter haar dutjes in bed en nu ze 15 weken is gaat het super! Ze heeft wel ook een koemelkallergie.
Hoi mama,
Ik weet hoe zwaar het is/kan zijn. Mijn dochtertje sliep de eerste 16 weken ook álleen op ons, bij mijn partner in de draagzak óf op mijn arm.
Niets hielp, geen kinderwagen, auto (overigens nog steeds niet?) Ze had tevens verborgen reflux.
Hier heel veel mee getobt qua voeding, zelfs een ZH opname gehad. Medicijnen wilde we na veel uitleg artsen absoluut niet..
Ze wilde alleen maar rechtop slapen en bij ons zijn.
We zijn bij de Osteopaat geweest en die constateerde dat haar nekje links vast zat, maar die behandelingen hielpen niet voor het slapen.
Uiteindelijk hebben we er gewoon aan toegegeven, en dat was soms echt heel zwaar waardoor het huilen mij telkens nader stond dan het lachen. Ik had lichamelijk nog veel pijn (heftige bekkeninstabiliteit en een zware bevalling), dus dat werkte hier niet heel erg bij.
Met 15,5 week lukte het opbouwen van slaapjes in haar eigen bedje. Ik heb gesust, getroost, continu met een hand op haar buikje en hoofdje gezeten, lieve dingen gefluisterd én haar aangekeken. Uiteindelijk werd ze steeds sneller rustiger en stopte het huilen volledig.
Je komt nu nergens aan toe én alleen plassen is al een opgave opzich, i know… Maar, je kindje heeft nu nog je nabijheid nodig. Iets wat natuurlijk super logisch is, eerst een warme baarmoeder en dan nu een koud kil bed, alleen..
Veel kindjes kunnen nog niet ‘alleen’ liggen en hebben veel meer geborgenheid nodig
Het lijkt nu écht eindeloos te duren, maar het wordt beter (ookal voelt dit nu niet zo).
Ook ik heb regelmatig gedacht; ze gaat vast NOOIT in haar bedje slapen; ik hou dit niet vol iedere dag opnieuw..
Na een maand of 2,5/3 kun je het gaan oefenen, en dit vergt veel tijd en energie… maar hier lukte het ook én op een dag pakte ze alle slaapjes volledig zelfstandig op.
Ik ben zelf tegen het laten huilen en heb dit dan ook echt nooit gedaan.Nu hebben we een kindje dat al maanden, zelfstandig gaat slapen, zonder huilen en zonder morren
Heel veel succes mama, het komt écht goed!!!
Ik weet hoe zwaar het is/kan zijn. Mijn dochtertje sliep de eerste 16 weken ook álleen op ons, bij mijn partner in de draagzak óf op mijn arm.
Niets hielp, geen kinderwagen, auto (overigens nog steeds niet?) Ze had tevens verborgen reflux.
Hier heel veel mee getobt qua voeding, zelfs een ZH opname gehad. Medicijnen wilde we na veel uitleg artsen absoluut niet..
Ze wilde alleen maar rechtop slapen en bij ons zijn.
We zijn bij de Osteopaat geweest en die constateerde dat haar nekje links vast zat, maar die behandelingen hielpen niet voor het slapen.
Uiteindelijk hebben we er gewoon aan toegegeven, en dat was soms echt heel zwaar waardoor het huilen mij telkens nader stond dan het lachen. Ik had lichamelijk nog veel pijn (heftige bekkeninstabiliteit en een zware bevalling), dus dat werkte hier niet heel erg bij.
Met 15,5 week lukte het opbouwen van slaapjes in haar eigen bedje. Ik heb gesust, getroost, continu met een hand op haar buikje en hoofdje gezeten, lieve dingen gefluisterd én haar aangekeken. Uiteindelijk werd ze steeds sneller rustiger en stopte het huilen volledig.
Je komt nu nergens aan toe én alleen plassen is al een opgave opzich, i know… Maar, je kindje heeft nu nog je nabijheid nodig. Iets wat natuurlijk super logisch is, eerst een warme baarmoeder en dan nu een koud kil bed, alleen..
Veel kindjes kunnen nog niet ‘alleen’ liggen en hebben veel meer geborgenheid nodig
Het lijkt nu écht eindeloos te duren, maar het wordt beter (ookal voelt dit nu niet zo).
Ook ik heb regelmatig gedacht; ze gaat vast NOOIT in haar bedje slapen; ik hou dit niet vol iedere dag opnieuw..
Na een maand of 2,5/3 kun je het gaan oefenen, en dit vergt veel tijd en energie… maar hier lukte het ook én op een dag pakte ze alle slaapjes volledig zelfstandig op.
Ik ben zelf tegen het laten huilen en heb dit dan ook echt nooit gedaan.Nu hebben we een kindje dat al maanden, zelfstandig gaat slapen, zonder huilen en zonder morren
Heel veel succes mama, het komt écht goed!!!
Probeer eens iets onder de beentjes te leggen zodat ze hoger liggen. Precies dit hadden wij met de eerste ook. We zijn toen bij de osteopaat geweest. Bleek vastzittende spieren/vliezen/pezen te zijn. Daarna heel ander kind. Vrolijk en echt een slaapkop. Baat het niet dan schaadt het niet. Succes!