Hallo moeders,
Mijn lieve zoontje is nu net twee weken oud en misschien heb ik een te rooskleurig beeld over slapen bij baby's, maar de nachten beginnen me nu al wat te slopen. Overdag slaapt hij met gemak de hele tijd door, we maken hem elke 3 uur wakker voor zijn voeding en dan valt hij aan de borst weer in slaap. Bedtijd hebben we voor nu op 22:00, licht uit en gordijnen dicht. Maar dan is hij continue wakker van 22:00 tot 02:00 en wil alleen maar drinken aan de borst (ik weet niet of hij dan echt goed drinkt of dat hij gewoon bij mama wil zijn). Dit gaat vaak nog wel. Vaak valt hij uiteindelijk in slaap op mijn borst rond een uur of 2:00. Dan proberen we hem heel voorzichtig weg te leggen in zijn bedje om verder te slapen. 20-30 minuten later zit hij weer wild met zijn armpjes te zwaaien en loopt hij te kreunen en oogjes weer wijd. Weer aan de borst, geduld iets verder te zoeken. Tot ik er genoeg van heb en we hem een flesje afgekolfde melk geven, omdat ik vermoeid ben met geïrriteerde tepels. Daarna proberen we hem wel de speen in te doen, die hij al vrij snel daarna er weer uit plopt. In slaap wiegen, sussen, uiteindelijk rond 5:00 valt hij dan in slaap. Om vervolgens weer wakker te worden om 6:00. Daarna na een korte voeding valt hij half in slaap om daarna ook continue weer te woelen in bed, met twee vermoeide ouders die er naast liggen.
Nu maakt mij dit heel onzeker en gefrustreerd. Doe ik iets fout? Moet ik een soort schema gaan proberen te hanteren voor overdag? Ik ben nog steeds herstellende van mijn keizersnede, dus mobiel ben ik niet helemaal. Overdag slaapt hij ook in de reiswieg van de kinderwagen, onze kamer is boven. Of vraag ik gewoon teveel van hem op zijn jonge leeftijd en moet ik maar meegaan met zijn omgekeerde dag-nacht ritme? Ik probeer over de dag af en toe te dutten voor energie, maar slapen lukt niet goed of extreem licht.
Maak ik me teveel druk? Zijn er anderen die hetzelfde hebben en hebben jullie misschien tips om het iets draagbaarder te maken? Nu is het elke keer opzien tegen de nachten.
Hij is ons eerste kindje en ik wil het graag allemaal goed doen voor hem.
Van,
Een vermoeide mama
Mijn lieve zoontje is nu net twee weken oud en misschien heb ik een te rooskleurig beeld over slapen bij baby's, maar de nachten beginnen me nu al wat te slopen. Overdag slaapt hij met gemak de hele tijd door, we maken hem elke 3 uur wakker voor zijn voeding en dan valt hij aan de borst weer in slaap. Bedtijd hebben we voor nu op 22:00, licht uit en gordijnen dicht. Maar dan is hij continue wakker van 22:00 tot 02:00 en wil alleen maar drinken aan de borst (ik weet niet of hij dan echt goed drinkt of dat hij gewoon bij mama wil zijn). Dit gaat vaak nog wel. Vaak valt hij uiteindelijk in slaap op mijn borst rond een uur of 2:00. Dan proberen we hem heel voorzichtig weg te leggen in zijn bedje om verder te slapen. 20-30 minuten later zit hij weer wild met zijn armpjes te zwaaien en loopt hij te kreunen en oogjes weer wijd. Weer aan de borst, geduld iets verder te zoeken. Tot ik er genoeg van heb en we hem een flesje afgekolfde melk geven, omdat ik vermoeid ben met geïrriteerde tepels. Daarna proberen we hem wel de speen in te doen, die hij al vrij snel daarna er weer uit plopt. In slaap wiegen, sussen, uiteindelijk rond 5:00 valt hij dan in slaap. Om vervolgens weer wakker te worden om 6:00. Daarna na een korte voeding valt hij half in slaap om daarna ook continue weer te woelen in bed, met twee vermoeide ouders die er naast liggen.
Nu maakt mij dit heel onzeker en gefrustreerd. Doe ik iets fout? Moet ik een soort schema gaan proberen te hanteren voor overdag? Ik ben nog steeds herstellende van mijn keizersnede, dus mobiel ben ik niet helemaal. Overdag slaapt hij ook in de reiswieg van de kinderwagen, onze kamer is boven. Of vraag ik gewoon teveel van hem op zijn jonge leeftijd en moet ik maar meegaan met zijn omgekeerde dag-nacht ritme? Ik probeer over de dag af en toe te dutten voor energie, maar slapen lukt niet goed of extreem licht.
Maak ik me teveel druk? Zijn er anderen die hetzelfde hebben en hebben jullie misschien tips om het iets draagbaarder te maken? Nu is het elke keer opzien tegen de nachten.
Hij is ons eerste kindje en ik wil het graag allemaal goed doen voor hem.
Van,
Een vermoeide mama