Jup, begon bij ons rond 10 maanden. Ik vond het altijd behoorlijk beangstigend. Ze leek dan ook niet echt wakker en werkelijk niets kon haar troosten. Normaal was oppakken en wiegen voldoende. Zelfs een keer bijna de huisartsenpost gebeld, omdat we dachten dat ze pijn had. Het huilen ging door merg en been. Uiteindelijk als laatste redmiddel (want wie gaat er nu midden in de nacht een baby tv laten kijken) een filmpje opgezet om haar af te leiden en toen leek ze pas ‘wakker’ te worden en werd ze rustiger. Vervolgens viel ze met een klein flesje, tussen ons in in slaap. Het leek wel alsof ze nachtmerries had. Gelukkig was het een fase en heeft ze het enkele weken om de paar dagen gehad voordat het stopte. Nu kan ze ook nog huilen in haar slaap (dromen) maar dan is een speentje en aaien over haar hoofdje totdat ze rustig verder slaapt voldoende.