Baby van bed gevallen

[Anoniem]

<p>Mijn zoontje is 7 maanden ik leg hem vaak op ons bed om te spelen maar vandaag viel hij hard van het bed met zijn hoofd op de grond ik schrok hoorde een knal en huilen ik wilde de was opruimen was alle tijden te laat voel me zo schuldig en een slechte moeder wie heeft dit ook mee gemaakt?</p>

 

[Anoniem]

Laat je je kind van 7 maanden op bed spelen zonder dat je erbij bent?? 

 

[Anoniem]

Hier nog een moeder. Het gebeurd in een oogwenk.. Zelfs voor de zekerheid naar de HA geweest, maar gelukkig was alles in orde. Maar je voelt je inderdaad erg schuldig. Komt goed hoor

 

[Anoniem]

Ik! Mijn dochter was toen ook 7 maanden en ziek. Wilde alleen maar aan mij hangen en ik moest toch echt sokken aandoen om met haar naar de huisarts te kunnen. En mevrouw die al hele dag niet bewoog omdat ze zo zielig was, wilde opeens mijn sok pakken. Dus head first van bed af. Bij de huisarts meteen gemeld, maar die was er heel nuchter over; ‘dat gebeurt nu eenmaal, ze kunnen best wat hebben.’ Inmiddels zijn we een maand of 2 verder en kan ze zelf staan, de klappers die ze nu af en toe maakt zijn nog een atuk harder (recht achterover vallen vanuit stand) en ‘horen erbij’. Ik heb me ook heel rot gevoeld, maar ach, we leren ervan en het komt wel goed allemaal! 

 

[Anoniem]

Je hebt vanmiddag hetzelfde bericht aangemaakt, waarom twijfel je nu? 
Ongelukken gebeuren, maar blijf er alsjeblieft bij als hij op bed ligt. Maak je je zorgen over je kindje na de val, bel dan de huisarts. 
Ik heb een dochtertje waarbij ik me afvraag waarom we nog niet bij de eerste hulp zijn geweest. Het is een brokkenpiloot en ik zie niet altijd alles of soms ben ik gewoon te laat. 

 

[Anoniem]

Ach ja een ongeluk zit in een klein hoekje. Hier klom dochterlief in een oogwenk op dr kinderstoel om vervolgens achterover te vallen. Ja voelde me schuldig.. maar meestal valt de schade mee..

 

[Anoniem]

Ja hier pas ook van het bed afgevallen. Ging in een flits en voelde me ook ontzettend schuldig. Ik heb de huisarts gebeld toen kind en ik weer een beetje rustig waren. Moest een nacht wekken i.v.m. mogelijke hersenschudding en goed opletten of hij niet afwezig zou worden en niet ging braken. Ze zei verder dat het iedereen kan overkomen en dat ik goed gereageerd heb door te bellen en dat dat laat zien dat ik het waarschijnlijk nooit meer zou laten gebeuren en gewoon een goede mama ben. Later bij de hap geweest, omdat hij toch nog ging braken in het weekend en zei zeiden ook dat we goed reageerden. Hij bleek overigens wel een hersenschudding te hebben. Maar ik ken je gevoel heel erg en heb me ook een tijd zo gevoeld. Leer ervan en kijken wat je allemaal wel goed doet.