Baby wil niet meer gaan slapen 's avonds

<p>Hallo allemaal! </p><p> </p><p>Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Ik heb een baby (meisje) van 7 maanden half oud ongeveer. Tot een maand geleden was ze een enorm gemakkelijke baby. Gaan slapen ging altijd heel vlot. Tussen 18u30-19u00 ging ze slapen en sliep ze meestal tot 6u30. Soms werd ze een keer wakker voor haar tuutje maar daarna sliep ze weer verder. Sinds drie nachten wil ze nu echter niet meer gaan slapen 's avonds. Vanaf dat ik ze nog maar neerleg begint ze echt te krijsen. Ook weigert ze op deze momenten nu haar tuut. Ze spuwt deze uit. Gisteren heb ik geprobeerd om haar een half uurtje te laten doen omdat ik niet wou dat ze bij elk kreetje onmiddellijk wordt opgepakt. Maar ze geraakt alleen maar meer over haar toeren. Wanneer ik haar dan uit haar bedje nam, was ze aan het trillen met veel traantjes erbij. Na een tijdje wordt ze wel wel rustig n mijn armen en valt ze daar in slaap omdat ze uiteindelijk wel enorm moe is. Maar vanaf dat ze voelt dat ze neergelegd zal worden, begint ze terug te huilen/krijsen. Gisteren heb ik dan lang genoeg gewacht en wanneer ze diep genoeg in slaap lag, lukte het wel. Een uur later werd ze echter terug wakker en begon het opnieuw. Ook dan heb ik ze eerst een tijdje terug laten wenen maar dit werd alleen maar luider en luider zonder tussenpozes. Ook hierna viel ze uiteindelijk terug in mijn armen in slaap. </p><p> </p><p>We hebben een vast slaapritueel. Ook hebben we de eerste nacht geprobeerd om wat pijnstilling te geven (omdat we dachten dat er misschien de eerste tanden aankwamen) maar dit zonder succes. De verlatingsangst/eenkennigheid is ook wel begonnen bij haar dus we probeerden ook om haar eerst te troosten vanuit haar bedje zonder haar op te pakken maar ze wordt op die momenten heel erg boos. Ze duwt dan boos haar doekje, mijn handen, haar tuut weg en huilt/krijst. </p><p> </p><p>We zitten nu een beetje in twijfel of we haar toch moeten laten doorhuilen, hoewel ik het gevoel heb dat ze alleen maar meer over haar toeren geraakt en ze zo niet in slaap zal vallen of zou dit een fase zijn omdat ze iets doormaakt op dit moment en moeten we haar juist wel oppakken zodat ze weet dat we haar niet echt 'verlaten'. </p><p> </p><p>Iemand die tips heeft of dit ook meegemaakt heeft? </p>
 
Ja dit is typisch onderdeel van verlatingsangst. De angst is echt, dus troost gerust als je denkt dat het nodig is. 
Wat hier hielp was inderdaad zoveel mogelijk in bed troosten (als je erbij bent is normaal huilen niet erg, ik trok de grens bij stokkende adem en verslikken enzo). Ik liep steeds een stukje verder als ze rustig was, en raakte ze weer aan het huilen, dan probeerde ik eerst met mijn stem vanaf die plek gerust te stellen. Net zo lang tot ik vanaf de gang riep: ga maar lekker slapen. Natuurlijk werkte het niet altijd en moest ik in die periode vaak terug lopen. Ik liep niet bij iedere piep, je hoort het wanneer het doorslaat naar echt huilen. Maar ik zat wel vaak op de zoldertrap tot ik zeker wist dat ze rustig bleef liggen. En er waren avonden tussen (nog steeds 11 mnd) dat ik het eerste half uur niet uit haar kamer kwam.  
 
Oh en een beetje rommelen in de buurt van haar kamer deed ik ook wel. Dan werd het huilen soms minder als de eerste schok van dat ik weg liep weg is, en ze me in de buurt gewoon hoorde. Ik ga dan was vouwen, even de wasbak en wc in de badkamer poetsen, een zacht gesprek met mijn man op onze slaapkamer ofzo. 
 
Hier precies hetzelfde! Dochtertje is 8maanden, viel steeds netjes zelf in slaap rond 19:00, werd soms een keer wakker snachts en sliep dan weer door tot 07:00. Maar dat is over! 8 maanden slaapregressie noemen ze dat.. zoek maar eens op.
Hier valt ze ook niet meer zelf in slaap. En als ze in slaap valt, word ze na half uur weer wakker en huilen. Zo gauw ik dr oppak, stil en binnen 5min weer in slaap, maar ik kan dr niet meer terug leggen, want dan is ze direct weer wakker!
Vd week heeft ze dik anderhalfuur eerst bij mij geslapen, voordat ik dr weg kon leggen. Meeste nachten slaapt ze bij ons (veilig) in bed. Komt ook ineens weer snachts voor 1 of 2 voedingen.
Blijkt allemaal normaal te zijn, rond de 8 maanden zit dus een flinke slaapregressie en die kan ook wel even duren.. Kwestie van je erbij neerleggen en het voor beide zo makkelijk mogelijk proberen te maken!
 
Mijn zoontje is ook altijd heel makkelijk geweest tot voor kort. Hij ging ook lastiger slapen en soms zelfs pas rond 22.00. We hebben nu zijn laatste flesje iets later, die krijgt hij als hij in zijn pyjama en Slaapzakje klaar is voor de nacht. Hij valt dan in slaap tijdens het flesje en dan leggen we hem zo weg.
Ik denk dat het met de leeftijd te maken heeft en het besef dat je wegloopt. Een beetje in de kamer rommelen helpt hier ook wel eens, of op dezelfde verdieping. Laten huilen zou ik zeker niet doen. Dat is, vind ik, nergens goed voor.
 
Terug
Bovenaan