Balen jullie ook wel eens?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Mijn dochter is 8 weken oud, wil niet zo goed poepen en heeft last van krampjes. Het is een geweldig kind en ik ben heel erg blij met haar. Toen is gisteren de trap op liep bleef ik haken met mijn slipper achter een tree en viel met haar op mijn arm. Nou was het niet heel ernstig maar heeft zij wel een flinke blauwe plek.
Ik kon mijzelf wel doodslaan. Ik was moe van al dat gehuil en dan gebeurt er dit! Nou heb ik vandaag dus echt een hele erg baaldag. Sowieso omdat dat gisteren is gebeurt en omdat ik vind dat mijn wereldje zo klein is. Ik zou haar voor geen goud willen missen maar ik kijk ernaar uit om weer te werken. Om gewoon weer te zijn wie ik was....
Ik weet zeker dat als ik weer werk, ik naar deze tijd weer met weemoed terug kijk.
Hebben jullie ook zo'n baaldag/tijd gehad?
 
Hoi,

Dat is mijn grootste nachtmerrie, vallen met Emma in mijn armen. Ik ben blij dat je kleintje alleen een blauwe plek  heeft en verder geen ernstige verwondingen.
Ik snap wel een beetje hoe je je voelt denk ik. Ik heb ook wel eens zo'n baaldag gehad, dat ik iets wilde  gaan doen( shoppen of zo ) en dat dat niet kon omdat emma haar dag niet had,  maar nu mijn verlof er na vandaag op zit, denk ik soms weer dat ik nog meer had moeten genieten van mijn meisje. Gun jezelf die baaldag en probeer daarna weer te genieten zou ik zeggen. Hoop dat je je morgen beter voelt.

Groetjes Monique
 
Hoi,

Toch wel herkenbaar hoor!! Vanaf dat Christian 7 weken was, kwamen we hier thuis in rustig vaarwater. Hij at en sliep op vaste tijden, sliep in de nacht door en was (is) een vrolijk, makkelijk kereltje. Dus ik begon echt tijd over te houden en me met vlagen te vervelen... Iedereen die ik kende was aan het werk, dus gezellig op de koffie was er ook niet bij. Iedere dag werd een beetje hetzelfde, eten, verschonen, spelen, slapen, eten, verschonen... etc! Dan zat ik in de avond op de bank en soms had ik echt het gevoel dat ik mijn dag verlummeld had, niet echt iets productiefs had gedaan, alleen een beetje teuten met de baby...
Toen begon ik toch wel mijn werk (en de voldoening ervan!) te missen. En heb ik beseft dat voltijd moederen echt niets voor mij is!

Had er ook echt weer zin in, maar goed, toen zorgde mijn huidige gezondheidsproblemen er voor dat ik nog steeds thuis zit. Maar dat is een heel ander verhaal. Kortom: baaldagen mag echt hoor! Je bent tenslotte jaren lang iemand anders dan moeder geweest, dat deel heeft ook aandacht nodig. En het zorgen voor een baby dag in, dag uit, uur in, uur uit, is toch een verplichting waar je niet altijd zin in kunt hebben. (hoe lief de mupkes ook zijn...)

Groetjes, Karin
Mama van Christian (16 weken)
 
Daar zeg je wat!!!!

Wat verlang ik naar een keertje shoppen of zo. Ze is nu 8 weken en ik ben bijna niet meer weg geweest. Echt aan huis gekluisterd. Zou zo graag even willen shoppen. Uiteraard dan wel voor mijn meiden

Gewoon effies eruit! Soms baal ik wel, maar meestal denk ik het is maar tijdelijk en ze zijn zo weer groot.
Groetjes  Sandra
(mv Isabelle 4 jr en Madeleine 8 weken)
 
ZDaar ben ik ook zo bang voor: dat ik met Arjun van de trap af val als hij in de draagzak ligt of als hij veel beweegt met z'n armpjes als ik hem til. Ik kan hem minder goed vasthouden door mijn spasticiteit.Ik krijg daar nu ergotherapie voor.  Ik baal soms wel er van en dan heb ik het gevoel dat ik Arjun te kort doe omdat een gehandicapte moeder ben, Maar als arjun naar me kijkt en begint te lachen, dan is dat rotgevoel zo weer over!
 
Hoi Lara,

Wat moet je geschrokken zijn!
Ik herken je gevoel heel goed! Ik was het af en toe zooooo zat. Ik kon mijn meisje niet uit handen geven, maar tegelijkertijd wilde ik weg, weg, weg. Ik wilde mensen spreken, leuke dingen doen, rust aan mijn hoofd, stilte, alleen in huis zijn. Soms stond ik 's ochtends te balen omdat mijn man weg  'mocht' terwijl ik thuis 'moest' blijven. En dan voelde ik me meteen zo schuldig naar Esther toe. Want natuurlijk vond ik het ook heel fijn bij haar. Maar er zat gewoon nooit een pauze in, de dagen liepen in de nachten over en die weer in de dagen zonder rustmoment. En ik sprak niemand meer, want iedereen werkte.
En nu werk ik en heb ik het beste van 2 werelden: als ik thuis ben geniet ik van Esther als nooit tevoren. Ik knuffel haar, troost haar, speel met haar, praat tegen haar de hele dag door. En als ik ga werken vind ik dat ook leuk, weer even de 'oude' Eveline zijn.

Groetjes,

Eveline
 
Natuurlijk heb ik dat ook wel eens. Het wordt wel minder als je idd er af en toe uitgaat en iets voor jezelf gaat doen. En weer lekker aan het werk, ik vind het heerlijk.
Wat ik zo vermoeiend vind is constant in mijn hoofd bezig zijn met Quinn. Echt onbezorgd iets doen, zonder ergens in je hoofd toch een stukje zorg voor Quinn te hebben, zoals vroeger.... maar ja... dat zal niet meer komen.
Ach, het duurt even voor het oude ritme er is.
Groetjes Veerle
 
Hoi allemaal,

Ik denk dat we allemaal weleens zo'n baaldag hebben en dat het er gewoon bijhoort. De ene dag is de andere niet en als je over het algemeen fijn hebt met je kleintje dan is het toch goed. Af en toe wat voor jezelf doen is belangrijk anders ben je 24/7 met je kleintje bezig en dan kan het af en toe te veel worden. Wat Veerle hiervoor schrijft vind ik zo herkenbaar dat als ik eindelijk wat voor mezelf doe ik toch nog constant met die kleine in mijn hoofd zit. Soms zou ik wel eens gewoon alleen aan mezelf denken, maar ja dat kan niet meer want dat kleine ventje zit nou eenmaal in me.

Succes, Petra
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan