Balen, weer een miskraam

Decemer 2006 en maart 2007 heb ik twee miskramen gehad. Beide keren kwamen we erachter bij de eerste echo dat het hartje niet (meer) klopte. Vlak na de tweede miskraam werd ik weer zwanger en wat een wonder, februari 2008 hebben wij een gezonde zoon gehad. Na de bevalling zou op korte termijn om medische redenen mijn baarmoeder verwijderd moeten worden. Maar wat een wonder. Biopsie in januari was goed en tweede biopsie in maart was ook goed. Dus even uitstel en dus medisch verantwoord om  nog een keer te proberen zwanger te worden. Het was meteen raak, wat waren we blij. Ik heb me (zelfs nu nog) o zo zwanger gevoeld, maar vanochtend bleek bij de echo dat het hartje vanaf de achtste week niet mee geklopt heeft. Ik voel me erg rot en begrijp niet dat dit steeds gebeurd. Ik had net weer een beetje vertrouwen in mijn lichaam door de geboorte van mijn zoon. Ik wacht eerst af of de miskraam spontaan op gang komt en anders word ik gecurreteerd. Ik moet zeggen dat het anders voelt dan de andere keren  doordat we al een kleintje hebben, maar we hadden het zo graag gewild! Het doet toch steeds veel verdriet.....
 
Hoi Alexandra,
Wat vreselijk voor je! Ik leef met je mee.
Zelf ben ik momenteel ook afwachtende op een spontane (derder) miskraam. Morgen heb ik twee weken gewacht op spontane komst, maar tot op heden geen komst ervan. Morgen afsprak bij de gyn. voor echo om de stand van zaken te bekijken, en dan ga ik een afspraak maken voor een curretage, want dan vind ik het lang genoeg geduurd hebben.

Je verteld dat je nu troost vind in het feit dat je nu al een kindje hebt. Gelukkig mag ik me ook gelukkig prijzen met een gezond kind, maar een wens naar een tweede blijft even groot, of misschien wel groter, dan bij de eerste. Ik weet nu zo goed hoe geweldig zo'n kindje is, dat ik er veel meer wil. Ervaar jij dit anders? Ik kan me er nog niet in berusten dat het er bij eentje blijft....

Sterkte de komende tijd!

 
Mijn wens voor een tweede kindje is ook nog steeds erg groot. Vooral nu ik geproefd heb aan het idee en al stiekem gedachten had over een kamertje etc. Het ene moment beleef ik het allemaal heel nuchter en het andere moment vind ik het allemaal zo oneerlijk dat ons dit steeds overkomt. Maar met een gezonde zoon voel ik me niet zo wanhopig als de vorige keren, toen ik nog niet wist of het ooit wel goed zou gaan. Ik ben wel heel verdrietig en vertrouw mijn lichaam niet meer. Ik heb volgende week weer een afspraak en als de miskraam dan niet spontaan op gang is gekomen, maken we voor die week erop een afspraak voor een curretage. Vind het echt balen allemaal. Jij ook veel sterkte! Bedankt voor je reactie.
 
Terug
Bovenaan