BAM-ers met ervaring?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik had ook al een topic geopend bij 'zwanger worden', maar omdat daar geen reacties kwamen kreeg ik de tip om hier eens te vragen.

Ik ben mij serieus aan het orienteren om BAM te worden door ZI. Aan de ene kant brengt deze beslissing mij veel rust (de mogelijkheid om moeder te worden is er toch!), maar aan de andere kant brengt het ook veel onzekerheid met zich mee (kan ik het wel, hoe vind ik een gezonde donor, etc.).

Ik ben heel benieuwd naar de verhalen en ervaringen van BAM-ers, dus ik hoop dat er wordt gereageerd!

Hoop30

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

Mijn naam is Petra en ik ben op dit moment 26 weken zwanger en ook alleenstaand.
Ik heb het alleen niet met ZI gedaan, maar via iui in een kliniek.
Dus ik kan je niet helpen met hoe je een donor kan vinden. Maar ik ben wel ervaringsdeskudige.
Ik kan je het alleen maar aanraden als dit het juiste pad voor je is. Ik heb heel veel gehad aan de "verplichte"gesprekken met de psycholoog in de kliniek. Ik bleef maar hangen in praktische problemen. Hoe ga ik het financieel redden, hoe regel ik de opvang, etc. En natuurlijk ook de vraag: 'kan ik het een kind wel aandoen, zonder papa'. Maar de psycholoog zei steeds maar: 'praktische problemen zijn er om opgelost te worden'en een kindje moet gewenst zijn. Of dat nu door 1 of 2 personen is. Natuurlijk had ik het liever samen met een man gedaan. Maar ik was al 36 en nu 37 jaar. We kunnen nu eenmaal geen jaren meer wachten. En ik heb er nog geen moment spijt van gehad. En ook vanuit mijn omgeving alleen maar positieve reacties gehad. Ik vond alleen de partnerlessen bij de zwangerschapsyoga erg confronterend, ik had het liefst weg willen lopen. Eenmaal thuis heb ik er echt om moeten huilen. Maar dat soort momenten zullen er nog wel meer komen. En ik sluit ook zeker niet uit dat ik nog iemand tegenkom.

Ik wens je heel veel succes en sterkte !
Groetjes, Petra

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wat super dat je zwanger bent! Ik herken die praktische issues wel. Je wil nou eenmaal
het beste voor je kindje. Ik ga binnenkort naar een workshop waar een ervaringsdeskundige aan het woord komt en die praktische issues ook
aan bod komen. Hopelijk neemt dat de laatste
twijfels weg.

De reden dat ik in eerste instantie niet voor een kliniek kies, is omdat je bij veel klinieken als alleenstaande niet in aanmerking komt en/of je zelf je donorzaad moet meenemen (dan kan ik het net zo goed zelf doen) of je moet er iets voor terug doen (eiceldonatie). Dat zie ik nu nog niet zitten. Maar mocht ZI niet lukken, dan is een kliniek zeker nog een optie.

Ik wens je een goede zwangerschap en heel veel geluk met je kleintje!

Hoop30

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik denk dat je niet zo moet twijfelen aan jezelf! het opvoeden van een kind is inderdaad zwaar, maar dat is ook maar net hoe je er zelf mee omgaat. Zolang je zelf maar voldoende liefde kan geven en niet geheel onbelangerijk: het financiel ook kan trekken zou ik het gewoon doen. Een perfecte situatie om een kind te krijgen bestaat niet, dat kan je ik bij deze garanderen.

Een kind krijgen met zijn tweeen is niet per se een voordeel. In mijn werk zie ik zat vaders die halverwege afhaken waardoor de moeder er alsnog alleen voor komt te staan.

Ik heb een tante die zelf ook graag kinderen had gewild maar geen leuke partner vond. Die heeft ervoor gekozen om geen kinderen te krijgen. Ze is nu 46 jaar en heeft onwijs veel spijt van deze beslissing.

Het lukt je wel, zet alles op een rijtje en ga ervoor.