Gisteren mocht ik haar eindelijk na 5 weken ziekenhuis meenemen. Jankend van blijdschap liep ik het hele ziekenhuis door! Ok..ik huil sowieso heeeeeeeel veel de laatste vijf weken, maar dat voelde nu ietsjes beter.
Het ging zo snel allemaal ineens, ze mocht van de saturatiemeter af (meet zuurstof in het bloed), volgende dag was ze 3x24 uur bradyvrij en mocht de monitor eraf. De sonde was er al uit...en na een paar daagjes aanzien vonden ze dat ze het goed genoeg deed om thuis te komen.
Het is flink wennen, ik heb er nu 11 weken ziekenhuis opzitten, waarvan 6 opgenomen. Ik ben zelf bij lange na niet hersteld, daar is helaas erg weinig begrip voor in de omgeving. Maar ja, ik doe wat ik kan en zoek niet m'n grenzen op.
De eerste nacht vond ik alleen maar heerlijk, om 2 uur s'nachts een voeding doen met m'n vijf weken oude babietje was erg prettig. En zelfs om 6 uur (ze heeft maar 7 voedingen) stond ik meteen blij naast m'n bed -ik had nog geen nachtvoedingen gedaan, de verpleging vond dat geen goed idee toen ik in het ziekenhuis lag omdat ik zo zwak was), ook al zou m'n man die voeding doen. Ze is nog steeds erg klein, ze weegt nu (bij geboorte 1840) 2340gr, en is ongeveer 48cm lang. Ze heeft nog steeds dat premature velletje: mager armpje met vel.. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat.
Nu nog m'n andere kinderen overleven...die komen vanmiddag thuis..
Ik wilde het even laten weten, en moet nu weer naar haar toe! Ik komm gauw weer kijken, en lees dan jullie berichtjes ook! Gr Kerstin
Het ging zo snel allemaal ineens, ze mocht van de saturatiemeter af (meet zuurstof in het bloed), volgende dag was ze 3x24 uur bradyvrij en mocht de monitor eraf. De sonde was er al uit...en na een paar daagjes aanzien vonden ze dat ze het goed genoeg deed om thuis te komen.
Het is flink wennen, ik heb er nu 11 weken ziekenhuis opzitten, waarvan 6 opgenomen. Ik ben zelf bij lange na niet hersteld, daar is helaas erg weinig begrip voor in de omgeving. Maar ja, ik doe wat ik kan en zoek niet m'n grenzen op.
De eerste nacht vond ik alleen maar heerlijk, om 2 uur s'nachts een voeding doen met m'n vijf weken oude babietje was erg prettig. En zelfs om 6 uur (ze heeft maar 7 voedingen) stond ik meteen blij naast m'n bed -ik had nog geen nachtvoedingen gedaan, de verpleging vond dat geen goed idee toen ik in het ziekenhuis lag omdat ik zo zwak was), ook al zou m'n man die voeding doen. Ze is nog steeds erg klein, ze weegt nu (bij geboorte 1840) 2340gr, en is ongeveer 48cm lang. Ze heeft nog steeds dat premature velletje: mager armpje met vel.. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed gaat.
Nu nog m'n andere kinderen overleven...die komen vanmiddag thuis..
Ik wilde het even laten weten, en moet nu weer naar haar toe! Ik komm gauw weer kijken, en lees dan jullie berichtjes ook! Gr Kerstin