Band tussen baby en vader

Hoi allemaal.

Als moeder zijnde bouw je tijdens de zwangerschap al een band op met je baby. De vader van de baby voelt dat natuurlijk heel anders. Die is bezig met de baby kamer behangen en meubels in elkaar zetten, gaat mee naar controles etc. . .
Nou zei hij dat laatst tegen mij, dat hij benieuwd is hoe hij dat straks ervaart als de baby er is. Of dan z’n wereld in ene veranderd en er meteen dat vader gevoel is. Hoe hebben jullie dat ervaren met jullie vriend/man en hoe was zijn band met de baby toen je net bevallen was. Komt dat vader gevoel dan echt in ene???
 
Mijn partner vond hey al bijzonder als hij het getrappel kon voelen. De baby reageerde ook vaak op zijn aanraking. Toen onze kleine man geboren werd, waren zijn gevoelens er wel meteen. Maar het hele kleine vond hij niet zo heel leuk en ik gaf de eerste 6 maanden borstvoeding en toen ik ging kolven tussendoor en hij het flesje mocht geven werd de band steeds beter. Maar hij deed vanaf dag 1 meteen alles, verschonen, in bad doen. Toen de interactie steeds meer werd begon hij het echt leuk te vinden. Hoor van meerdere mannen dit wel.
Hij voelt zich vanaf dag 1 heel trots op zijn kleine mannetje en is echt heel gek op hem. 
 
 
Mijn vriend en ik hebben bewust gekozen om zwanger te raken dit lukte vrij snel gelukkig..  voor mijn vriend een beetje te snel hij schrok en had verwacht dat het nog wel even zou duren voor ik zwanger zou raken..
tijdens mijn zwangerschap zei hij ineens ik weet niet of ik er wel klaar voor ben ik schrok en dacht hallo we hebben dit toch samen besloten hij zei niet dat IK het niet wil alleen weet ik gewoon niet of ik er wel echt klaar voor ben..
onze dochter is inmiddels 11 weken en vanaf het moment dat ze geboren was is hij niet weg te slaan in het ziekenhuis hing hij constant over haar heen bij alles wat ze deden hielp hij mee eerste luier eerste keer in badje hij vond alles even prachtig..
toen de ggd haar hiel prik gaf hield hij haar vast en was hij de gene die haar trooste.. toen de damen van de ggd haar hoor test af nam en alles was in orde was hij de gene met tranen in zn ogen..
toen onze dochter laatst ineens ging brabbelen pinkte hij een traantje weg..
zodra we buiten lopen duwd hij me achter de kinder wagen weg en gaat er zelf achter lopen hijs zo trots als een aap met 7 lullen ? 
dus wees gerust dat papa gevoel komt zeker van zelf en dat word met de dag meer en meer en meer 
 
 
Bij mijn man moet het echt groeien. Zegt hij zelf ook. Hij is er natuurlijk gek op maar echt een band, die moet in de loop vd tijd groeien bij hem. Was bij ons eerste kindje ook. Zodra er wat meer interactie was, kwam het vanzelf. Maar zo kan het dus ook gaan.
Groetjes
 
Hier hetzelfde. Mijn man houdt zielsveel van haar maar toen ze nog echt een baby was had hij er wat minder mee. Nu hegint de interactie wat meer te komen en kan hij ook wat meer met haar, dat geeft weer vertrouwen en maakt de band sterker.
 
 
Bij ons eerste moest die band echt groeien. En dat heeft wel even geduurd. Onze zoon was een huilbaby en huilde gemiddeld 6 tot 8 uur per dag. Dat was voor papa erg moeilijk om een band op te bouwen want hij zag na zijn werk alleen een huilende baby. Hij vroeg zich toen echt af waar zijn we aan begonnen. Na een jaar was het huilen voorbij en de band tussen vader en zoon is heel sterk! Hij maakt zich soms nog meer zorgen om kleine dingen dan ik. Zoon is nu 3 en we verwachten binnenkort nr. 2. 
 
Na lang aandringen gaf mijn vriend eindelijk toe om toch voor een kindje te gaan. Hij wist niet of hij wel kinderen wilde maar was bang dat hij er anders later spijt van zou krijgen. Ondanks dat hij bij de VK geen afspraak heeft gemist en alles volgens het boekje deed was hij er emotioneel niet bij betrokken. Ik dacht dat dit wel zou veranderen zodra de baby er was maar helaas. Het huis was spil en span maar de baby was mama’s pakkie aan. Maar toen ik na 6 maanden weer ging werken en hij helemaal alleen met de baby overbleef is hij 180 graden bij gedraaid. Mijn man en zoon zijn nu beste vrienden en dat is fantastisch om te zien. Ondertussen zwanger van een tweede en mijn vriend is nu al minstens net zo enthousiast over deze zwangerschap als ik. Er is dus nog hoop, ook al lijkt het soms niet zo rooskleurig.
 
Terug
Bovenaan