Bang dat het niet meer lukt

<p>Hallo allemaal,</p><p>4 januari van dit jaar ben ik na een zwangerschap van 22 weken en 1 dag bevallen van mijn mooie dochter Sophie*. Met de 20 weken kwamen wij erachter dat zij een open rug had. Daarna diverse echo's gehad en de prognose bleef gewoon super slecht waardoor wij, met pijn in ons hart, hebben besloten haar te laten gaan.</p><p>Mijn man en ik zijn vorige maand weer begonnen om zwanger te worden. Ik ben ergens alleen zo bang dat Sophie ons enige kans was. Waarom ik die angst heb weet ik niet, want niets wijst erop dat dit ook het geval is. Ik had een regelmatige cyclus. Deze is wel iets anders na de bevalling, maar alsnog redelijk regelmatig</p><p>Is hier iemand die hetzelfde heeft meegemaakt en zich in deze angst herkent?</p><p>Liefs,</p><p>Natasja </p>
 
Wij zijn onze zoons in november met bijna 21 weken verloren en ik ben inmiddels weer bijna 15 weken zwanger. Onbezorgd zwanger zijn kan niet meer en de angst is er dat je ook van dit kind weer afscheid moet nemen, maar ik heb nooit gedacht dat onze zoons onze enige kans waren. Succes in ieder geval
 
Beste Natasja, 
Wat ontzettend verdrietig dat jullie je kindje verloren zijn. Wij hebben helaas hetzelfde meegemaakt. Ook ik vroeg me daarna af of het ons nog wel gegeven zou zijn. Ben ook al wat ouder en was er ook weleens bang voor. Desondanks voel ik mij gezegend dat we daarna 2 gezonde kindjes hebben gekregen. Ons eerste kindje zit voor altijd in ons ❤️
Ik wens je veel sterkte en het komt vast allemaal goed. 
 
Bedankt voor jullie reacties! Dat stelt mij toch weer wat gerust. Mijn angst is ook nergens op gebaseerd, maar weg gaan wil het ook niet.
 
Het blijft altijd een angstig iets als je een miskraam of vroeggeboorte gehad hebt. 
Ik heb zelf de eerste keer een vroege miskraam gehad. Niet te vergelijken natuurlijk, maar ik kijk nog steeds bij elke toiletgang of ik geen bloedverlies heb. 
Het lijkt me ontzettend heftig als je de eerste tricky periode goed doorlopen hebt en dan met 20 weken alsnog zo'n verschrikkelijk nieuws moet krijgen. 
Heb je nu een verhoogde dosis voor foliumzuur voorgeschreven gekregen? Dat hoor je dan wel vaak nadat je je zwangerschap hebt moeten afbreken met deze reden. Ik lees gelukkig ontzettend veel verhalen van vrouwen die nog meerdere gezonde kinderen hebben gekregen nadat zij om soortgelijke redenen hun zwangerschap hebben moeten beëindigen. Dus ik hoop dat dit voor jullie ook zo is. 
 
 
@BengelsBaby:
Ja ze hadden mij ook min of meer verplicht dat ik dat moest gaan slikken. Bij Sophie begon ik het te slikken toen mijn man en uitspraken voor een kindje te willen gaan. Helaas heeft het niet mogen baten. We hebben ook sectie laten verrichten en het  was "domme pech". We hebben bij een volgende zwangetefhap heen verhoogd risdo dat het nogmaals gebeurt. Ik ben ook een maand voordat we het weer zijn gaan proberen naar de huisarts gegaan om mijn bloed te laten prikken. Daaruit bleek dat mijn foliumzuur te laag was en mijn vitamine D. Ben toen een maand lang de verhoogde dosis foliumzuur gaan slikken en vitamine D. Daarna weer bloed laten prikken en toen waren mijn bloedwaarden goed.
En een miskraam is ook heftig. Vanaf het moment dat je een positieve test in je handen hebt, dan hou je al van je kindje(s).
 
Maar als je dus wel foliumzuur slikte maar het in je bloed te laag was, neemt je lichaam het misschien minder goed op.
Helaas is het vaak "domme pech" als er zo'n afwijking gevonden wordt. Maar echt verschrikkelijk.
En wat die mk betreft.. Inderdaad. Ik voelde me hartstikke goed en ineens bloedverlies. Bij mijn tweede zwangerschap (nu 25 weken) ook nagenoeg geen klachten. Maar elk kraampje in het begin maakt je verschrikkelijk onzeker.
Ik hoop dat het voor jullie gauw lukt, zodat jij ook weer wat vertrouwen krijgt in je lichaam en alles op zijn pootjes terecht komt. 
 
Terug
Bovenaan