bang dat het nog een keer gebeurt

ik heb nu een zoontje van 2 jaar en vlak voor zijn 1ste verjaardag heb ik een miskraam gehad en ben nu bang dat als ik nog een kindje wil dat het weer gebeurt ik weet namelijk niet wat de oorzaak is geweest van die miskraam.
 
hoi mama2
als je wat gaat surfen op internet zul je lezen dat een miskraam praktisch altijd veroorzaakt word door een aanlegfout in t vruchtje.je kan ook een miskraam krijgen door bv een chromosoomafwijking bij jou of je man,maar dat lijkt me bij jou niet het geval omdat je al een kindje hebt gehad.maar dat maakt het verlies van dit kindje niet minder groot.ik vind het heel rot voor je dat je dit hebt moeten ervaren.ik heb 3 weken geleden ook een miskraam gehad en mijn cyclus komt nu weer op gang en dan gaan we het opnieuw proberen.ik zal m ook wel knijpen de eerste weken denk ik,maar ik probeer het zo positief mogelijk te bekijken:de helft van alle zwangere vrouwen maakt ooit een keer een miskraam mee.ik heb er nu een meegemaakt dus gaat het de volgende keer vast goed.en 1 voordeel:als je een miskraam gehad hebt mag de de volgende keer zodra je weet dat je zwanger bent bij de verloskundige terecht.prettig idee toch?
sterkte.
groetjes kari
 
Een miskraam is nooit leuk, maar hou je zelf voor, het is bij jullie mogelijk. Een miskraam komt zo vaak voor en legio vrouwen zetten daarna een gezond kind op de wereld. Het zijn de uitzonderingen waarbij het herhaaldelijk foit blijft gaan.

Probeer je te richten op wat je wilt, die ene vurige wens. De hoop op nog zo'n klein kindje en ga er van uit dat die er komt. Laat dat gevoel zo sterk zijn, het zal je helpen om het nog eens aan te durven.

Zelf heb ik een miskraam gehad met 13 weken, daarna twee gezonde kids op de wereld gezet, vervolgens een miskraam gehad met 8 weken, en vroig jaar om deze tijd ben ik bevallen na een zwangerschap van 18 weken, en weet je wat er nu in de wieg ligt. Een mooi klein kereltje van bijna 4 weken oud, en echt het is de moeite waard.

Sterkte
Miep
 
Hallo dit is voor mij de eerste keer dat ik mee doe aan zo iets maar hier mijn verhaal.
Ik las net over vrouwen die een miskraam of vroeg geboorten hebben gehad en hoe bang ze waren dat het nog een keer zou gebeuren. Nou dit is precies hoe ik mijn eigen voelden na de vroeg geboorten van mijn eerste zoontje na 18 weken. Op het ziekenhuis wisten ze niet wat er gebeurd was alles was gezond het kindje ik met mijn man was niets aan de hand we hadden gewoon een ongelukje gehad kan gebeuren. Nou met die info dachten wij nou we proberen het gewoon nog een  keer. Binnen een maand was ik weer in verwachting. Tot ons grote geluk van een tweeling maar na 18 weken sloeg weer het noodlot toe weer een vroeg geboorten en mijn twee prachtige dichters werden geboren.  Op het ziekenhuis waren ze met stomheid geslagen er was niets aan de hand. Ik moest nu 1 jaar wachten om mijn lichaam de kans tegeven bij tekomen.  Maar ondanks dit allemaal wist ik dat ik moeder zou worden. Mijn gevoel was goed ik kreeg het jaar daar op een gezonden dochter die is nu 3 en een half en ik heb ook nog een gezonden zoon gekregen die is nu 8 maanden.  Mijn advies luister naar je hart en kinderen krijgen is het mooist wat je kan gebeuren maar ook het moeilijkste. Als het goed gaat is het het mooiste geschenk.  veel geluk kim
 
quote: kimberly13 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('26-05-2006 13:25:57'));

Hallo dit is voor mij de eerste keer dat ik mee doe aan zo iets maar hier mijn verhaal.
Ik las net over vrouwen die een miskraam of vroeg geboorten hebben gehad en hoe bang ze waren dat het nog een keer zou gebeuren. Nou dit is precies hoe ik mijn eigen voelden na de vroeg geboorten van mijn eerste zoontje na 18 weken. Op het ziekenhuis wisten ze niet wat er gebeurd was alles was gezond het kindje ik met mijn man was niets aan de hand we hadden gewoon een ongelukje gehad kan gebeuren. Nou met die info dachten wij nou we proberen het gewoon nog een  keer. Binnen een maand was ik weer in verwachting. Tot ons grote geluk van een tweeling maar na 18 weken sloeg weer het noodlot toe weer een vroeg geboorten en mijn twee prachtige dochters werden geboren.  Op het ziekenhuis waren ze met stomheid geslagen er was niets aan de hand. Ik moest nu 1 jaar wachten om mijn lichaam de kans tegeven bij tekomen.  Maar ondanks dit allemaal wist ik dat ik moeder zou worden. Mijn gevoel was goed ik kreeg het jaar daar op een gezonden dochter die is nu 3 en een half en ik heb ook nog een gezonden zoon gekregen die is nu 8 maanden.  Mijn advies luister naar je hart en kinderen krijgen is het mooist wat je kan gebeuren maar ook het moeilijkste. Als het goed gaat is het het mooiste geschenk.  veel geluk kim



 
ik heb 3 weken een miskraam gehad en kan er niet blij om zijn dat ik bij de volgende zwangerschap eerder naar de verloskundige mag.
heb namelijk bij de 9weken zwangerschap een echo gehad en heb het hartje toen zien kloppen. echter toen ik bij 11 weken een echo kreeg omdat ik 40 graden koorts en geen voedsel en vocht binnen kon houden,   bleek het hartje te zijn gestopt in week 10. dit was echt de schrik van me leven en ben bang dat ik bij de volgende zwangerschap niet kan genieten ondanks goede echo's
 
Hoi allemaal,

Ik ben nieuw op dit forum. Wel loop ik ook op het zwangerforum, december gaat er bij ons een kleintje komen. Ook wij zijn bang voor herhaling. Hieronder ons verhaal:

In feb 2005 wordt ik zwanger van ons eerste kindje. De zwangerschap loopt prima. In het begin veel moe, en de tweede maand weinig tot niets gegeten, maar daarna niets geen kwaaltjes meer. Echo's met 10 en 20 weken geven aan dat alles erop en eraan zit en dat alles het naar behoren doet.

De maanden gaan voorbij. Kamertje staat klaar, cursus wordt gevolgd, kleertjes ed, kinderwagen, box, alles staat klaar.
Dinsdag 8 november ruim 40 wk ben ik bij de vk op controle. Alles is goed. hartslag klopt iets minder snel dan anders, maar nog binnen de marge (iets meer dan 120 terwijl tussen 110 en 160 normaal is). Er wordt een afspraak gemaakt voor echo als ik niet snel beval, om te kijken hoelang de placenta het nog vol kan houden.

En dan is daar die ochtend. Ik ben precies 41 wk zwanger. 's morgens beginnen de weeen. Ze komen en gaan dan weer weg. Vanaf 's middags 3 uur zet het pas echt door. Als de vk om 5 uur komt zoekt ze een hartslag en kan dit niet vinden. Gauw wordt het ziekenhuis gebeld, maar als na aankomst een echo wordt gemaakt blijkt dat ons kindje inderdaad is overleden!!!
Ze was een prachtige dochter van ruim 8.5 pond en 56 cm lang. Echt een flinke.

Uiteraard is na de bevalling (zie ondertussen in volle gang was) onderzoek gedaan. Bloed is nagekeken (van mij en van onze dochter), de placenta is nagekeken, maar er is niets gevonden. We hebben geen sectie laten verrichten. We wilden haar de korte tijd tot de begrafenis bij ons hebben.

Nu ik dus weer zwanger ben en weer alles goed lijkt begrijp je dat we er nog niet gerust op zijn dat het goed afloopt dit keer.
Voorlopig gaat het nu wel weer. Ik voel de kleine regelmatig flink bewegen, maar als ik straks de 30 wk voorbij ben, en het bewegen weer minder wordt, dan gaan we zenuwachtig worden denk ik.

Of de bevalling eerder opgewekt gaat worden en evt. andere opties daar hebben we het nog niet over gehad met onze gyn en vk. Dinsdag moet ik weer naar de vk, en gister over 2 wk weer naar de gyn.

Jullie in ieder geval ook heel veel sterkte met  het verdriet. Misschien een tip als je onzeker bent: Een eigen doptone. Wij hebben er na vorige keer voor deze zwangerschap eentje gekocht, maar huren kan geloof ik ook. Als je dan onzeker bent, een raar gevoel hebt, of juist al heel lang niets gevoeld hebt, kan je zelf even luisteren met de doptone. Het heeft ons in het begin wel gerust gesteld. We luisterden bijna iedere avond. Nu met al dat bewegen is het niet meer nodig, maar na die 30 wk, zullen we hem wel weer vaker gebruiken.

Groetjes Liesje
 

Hoi hoi,
Nou na al die verdrietige verhalen met uiteindelijk een goed einde, kan er vast nog eentje bij.
Mijn man en ik lopen al bijna 2 jaar bij de gyneacoloog. Daar bleek uiteindelijk dat ik geen eisprong had en dus ook niet zwanger kon worden. Na een eental hormoonkuren (Clomid) werd ik afgelopen januari zwanger. We waren dolenthousiast! Helaas in de 6e week begon ik licht te vloeien en in de zevende week kreeg ik een miskraam. Het enthousiasme sloeg onmiddelijk om in verdriet. Na 1 menstruatie weer dapper begonnen met de hormoonkuur en.... in maart wederom zwanger. Weer blij, maar al minder dan eerst. Ook deze zwangerschap eindigde rondom week 6/7.  Maar nu vrij abrupt. In en in verdrietig waren we. We besloten om het even rustig aan te doen. Maar toch doorgaan met de hormonen. Inmiddels ben ik bijna 14 weken zwanger! Laatste echo met 12 weken was goed. Het hartje klopte (erg snel). Tot de laatste echo zijn we heel erg bang geweest dat het toch nog fout zou gaan. Maar nu kan ik toch heel trots zeggen: We zijn Zwanger!
Natuurlijk kan het nog fout gaan. Maar daar gaan we nu maar even niet vanuit. We willen heel graag genieten van de zwangerschap.

Het heeft misschien even mogen duren, maar het is allemaal goed gekomen.
Let maar op, bij jou zal het ook echt wel goed gaan komen. Probeer positief te blijven. Praat er veel over met je partner, vrienden, familie.

 Groetjes en veel succes
Annita
 
Terug
Bovenaan