mijn naam is fania en ben 21 jaar ik heb al een dochter van 2 jaar en ben nu zwanger van mijn 3/2 waarom ik dit schrijf is om dat ik voor mij gevoel al 2 kinderen heb.
aslhey is mijn aller eerste kindje eind 2001 was ik zo blij om te horen dat ik zwanger was 12 weken gingen voor bij en ik mocht eindelijk naar de vloskundige ik was zo zenuwachtig eindelijk hoorde we het hartje en we waren zo blij we waren de gevarezone uit dachten wij en nu gaat het echt beginnen.
we hadden al afgesproken dat we met 5 maanden een pret echo zouden maken we wouden toch wel weten wat het zou worden.
de tijd daar voor was het 1 keer in de maand naar de vloskundige en alles ging altijd goed.
eindelijk was ik 5 maanden en de 23 jan 2001 savonds had ik een afspraak.
die middag was ik bij me moeder toch wel een beetje zenuwachtig voor het eerst een echo ik zij al meschien heeft het maar een been of een arm dat soort dingen als of je een soort voor gevoel had naar mate het later werd werd ik al onrustiger maar ik liet het niet merken.
eindelijk was het zo ver ik en mijn vriend me schoonmoeder en mijn moeder zaten in de wacht kamer te wachten tot de deur open ging mevrouw van der helm u mag verderkomen en gaan liggen.
het ligt ging uit en we zaten met spannig naar het beeld scherm te kijken, het was stil de vrouw was met dat ding over me buik aan het glijen en keek een beetje raar het eenige wat ze zij was een momentje even zoeken, maar ik zag het al aan haar hoofd.
toen stopte ze ik begon te huilen en de vrouw zij nou ik heb niet zo leuk nieuws uw kindje leeft niet meer ik ben van het bed gesprongen en naar de wc gerend daar ben ik gaan zitten, ondertussen had de vrouw al het ziekenhuis gebeld en het een en ander vertelt ik moest de volgende dag daar heen. die avond was vreeselijk en ik zal het ook nooit meer vergeten.
de volgende dag werdt ik opgenomen ik kreeg een infuus om de weeen op te wekken ik moest een gewonne bevalling omdat het al 5 m. was mijn arm werdt dik en paars dus kreeg ik nog een infuus, aan het einde van de middag kreeg ik veel pijn maar dat hoefte niet ik kreeg een ruginfuus voor de pijn ik en mijn vriend bleven in het ziekenhuis de volgende dag om 8 uur voelde ik wat in mijn broek mijn vriend ging kijken ik durfde niet en ja hoor de baby was er al half uit ik hoefte maar een keer te persen.
de zusters hebben fotos gemaakt en voet afdrukjes ik heb nog gekeken het was gewoon een echt kindje maar heeeeeeel klein ik heb haar de naam aslhey gegeven.
ze staat nu bij ons op de kast in een urn met een kaarsje er bij daar ben ik heel blij mee ik heb in iedergeval nog wat.
ik werdt heel snel weer zwanger 9 weken daar na dat was heel erg ik was heel bang en het was ook niet echt de bedoeling maar jha voor dat we er achter kwamen was ik al weer bijna 3 maanden ik moest in het ziekenhuis voor controle elke week 6 maanden lang en daar is onze gezonde dochter celina aslhey bag op 26 november gekomen.
en nu nu ben ik weer zwanger negen weken en toch blijf ik bang ik weet nou niet of ik me aan stel maar jha ik kan er niks aan doen hellemaal na vorgeweek ik kreeg heel veel pijn in mijn buik ik ging naar de weekend dokter en hij stuurde me meteen door naar het ziekenhuis hij dacht dat de baby buiten de baarmoeder zat ik weer in traanen maar gelukkig bleek dat niet zo te zijn de baby is in orden maar toch blijf je bang!!
aslhey is mijn aller eerste kindje eind 2001 was ik zo blij om te horen dat ik zwanger was 12 weken gingen voor bij en ik mocht eindelijk naar de vloskundige ik was zo zenuwachtig eindelijk hoorde we het hartje en we waren zo blij we waren de gevarezone uit dachten wij en nu gaat het echt beginnen.
we hadden al afgesproken dat we met 5 maanden een pret echo zouden maken we wouden toch wel weten wat het zou worden.
de tijd daar voor was het 1 keer in de maand naar de vloskundige en alles ging altijd goed.
eindelijk was ik 5 maanden en de 23 jan 2001 savonds had ik een afspraak.
die middag was ik bij me moeder toch wel een beetje zenuwachtig voor het eerst een echo ik zij al meschien heeft het maar een been of een arm dat soort dingen als of je een soort voor gevoel had naar mate het later werd werd ik al onrustiger maar ik liet het niet merken.
eindelijk was het zo ver ik en mijn vriend me schoonmoeder en mijn moeder zaten in de wacht kamer te wachten tot de deur open ging mevrouw van der helm u mag verderkomen en gaan liggen.
het ligt ging uit en we zaten met spannig naar het beeld scherm te kijken, het was stil de vrouw was met dat ding over me buik aan het glijen en keek een beetje raar het eenige wat ze zij was een momentje even zoeken, maar ik zag het al aan haar hoofd.
toen stopte ze ik begon te huilen en de vrouw zij nou ik heb niet zo leuk nieuws uw kindje leeft niet meer ik ben van het bed gesprongen en naar de wc gerend daar ben ik gaan zitten, ondertussen had de vrouw al het ziekenhuis gebeld en het een en ander vertelt ik moest de volgende dag daar heen. die avond was vreeselijk en ik zal het ook nooit meer vergeten.
de volgende dag werdt ik opgenomen ik kreeg een infuus om de weeen op te wekken ik moest een gewonne bevalling omdat het al 5 m. was mijn arm werdt dik en paars dus kreeg ik nog een infuus, aan het einde van de middag kreeg ik veel pijn maar dat hoefte niet ik kreeg een ruginfuus voor de pijn ik en mijn vriend bleven in het ziekenhuis de volgende dag om 8 uur voelde ik wat in mijn broek mijn vriend ging kijken ik durfde niet en ja hoor de baby was er al half uit ik hoefte maar een keer te persen.
de zusters hebben fotos gemaakt en voet afdrukjes ik heb nog gekeken het was gewoon een echt kindje maar heeeeeeel klein ik heb haar de naam aslhey gegeven.
ze staat nu bij ons op de kast in een urn met een kaarsje er bij daar ben ik heel blij mee ik heb in iedergeval nog wat.
ik werdt heel snel weer zwanger 9 weken daar na dat was heel erg ik was heel bang en het was ook niet echt de bedoeling maar jha voor dat we er achter kwamen was ik al weer bijna 3 maanden ik moest in het ziekenhuis voor controle elke week 6 maanden lang en daar is onze gezonde dochter celina aslhey bag op 26 november gekomen.
en nu nu ben ik weer zwanger negen weken en toch blijf ik bang ik weet nou niet of ik me aan stel maar jha ik kan er niks aan doen hellemaal na vorgeweek ik kreeg heel veel pijn in mijn buik ik ging naar de weekend dokter en hij stuurde me meteen door naar het ziekenhuis hij dacht dat de baby buiten de baarmoeder zat ik weer in traanen maar gelukkig bleek dat niet zo te zijn de baby is in orden maar toch blijf je bang!!