Bang niet zwanger te kunnen worden na miskraam

<p>Hi allemaal, </p><p>Normaal gesproken lees ik liever mee op het forum maar ik merk dat ik nu heel erg de behoefte voel om mijn verhaal te delen en eventueel gelijksoortige verhalen te horen. </p><p>Mijn man en ik zijn sinds november 2019 gestopt met anticonceptie en in februari 2020 was het raak. We waren helemaal gelukkig nadat we met 6 weken een kloppend hartje op de echo hadden gezien. 2 weken later zou ik nog een echo hebben, en tijdens deze echo bleek dat het hartje niet meer klopte. </p><p>Het was enorm verdrietig, zeker omdat mijn beste vriendin ook zwanger was en haar kindje daarna gelukkig gewoon heeft gekregen. </p><p>Ik heb alleen daarna zo'n moeite gekregen om vertrouwen te hebben in het feit dat het nog zal lukken. Ik heb heel veel last gehad van een onregelmatige cyclus. Ik heb zelfs een keer gewoon geen eisprong gehad. Daarnaast voelt het elke maand al een week voordat ik eigenlijk ongesteld moet worden alsof dat al zo ver is. </p><p>Ik had oprecht verwacht dat het ondertussen wel gelukt zou zijn. We zijn ook met ovulatietesten begonnen omdat ik wilde weten of ik überhaupt nog een eisprong had. Op de een of andere manier had ik verwacht dat ik na de eerste positieve ovulatie test wel weer zwanger zou zijn, maar helaas. </p><p>Ik weet dat we pas 5 maanden verder zijn maar ik ben zo bang dat het voor ons niet zal lukken. </p><p>Hebben jullie ervaring met dit soort angstgevoelens en zijn jullie ondanks deze angst toch zwanger geworden? </p><p> </p><p>Liefs, </p><p>Lisanne</p>
 
Beste Lisanne,
Ik begrijp je maar al te goed, heb 3 miskramen gehad. Vreselijk als dit je overkomt. Mijn man en ik hebben elkaar gesteund in die donkere periodes, weet niet wat ik zonder hem moest.
 
Wij bleven positief en ik ging in therapie om dit te kunnen verwerken. Nu hebben wij de grappigste mannetje hij wordt volgende maand 1.
Geef aub niet op, heel begrijpelijk dat je in angst zit en onzekerheid. Praat desnoods met de huisarts over een doorverwijzing, zodat je kan rouwen, en het een plekje kan geven.
 
Dikke knuffel ? 
 
Hi Lisanne, Ik heb tussen deze zwangerschap en mijn zoontje, 2 miskramen gehad. De eerste in december 2018 en de tweede in mei 2019. Na de tweede miskraam heeft het bijna een heel jaar geduurd voordat ik weer zwanger was en dacht op een gegeven moment ook dat het ons nooit meer zou lukken, en even was ik er zelfs van overtuigd dat er weefsel of zo was blijven zitten na de miskraam waardoor het niet lukte. Ondertussen ben ik 35 weken zwanger van ons tweede mannetje. Het is een lang slopend traject. Heel veel succes en sterkte
 
Ik herkend dit zo! Maar na mijn lang slepende miskraam, na pillen toch nog curratage, ontdekte we dat we weer zwanger waren, de eerste echo heb ik alleen maar gehuild omdat ze vertelde  dat het hartje klopte.
Angst dat het weer mis zou gaan, als ik eerst de 12 weken maar haal dan hoef dan maak ik me vast geen zorgen. Gedachtes als kan ik dit wel, zal dit kindje gezomd zijn enz. Geloof me als je opnieuw zwanger raakt wat hopelijk vast gaat lukken blijf je je zorgen maken.
Geduld en de wetenschap dat als het 1 maal gelukt is het nog een keer lukt hield me op de been.
En we hebben de meest fantastische dochter gekregen die straks in november 1 jaar word.
Mocht je je wel zorgen maken ga dan eens praten met de huisarts misschien kan deze je wat rust brengen.
Heel veel geluk en geduld toegewenst.
 
Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties! Wat goed om te horen dat jullie gezonde kindjes hebben gekregen. 
Het is inderdaad echt belangrijk om positief te blijven! Ik heb gelukkig ook heel veel steun van mijn man. Ik heb ook gemerkt dat het helaas veel vaker voorkomt dan dat je van te voren weet of verwacht. 
Zoals jullie ook zeggen, het is 1 keer gelukt dus het zou nog een keer moeten kunnen. Daar probeer ik me ook heel erg aan vast te houden. Ik kan oprecht ook echt niet wachten tot het weer zo ver is.. (hopelijk heel snel, haha) 
 
 
Hey Lisanne,
 
bizar eng hoe jou verhaa overeenkomt met mijn verhaal. In augustus een positive test. Daarna bloed en stolsel verloren en dus met 5 weken en 4 dagen een echo maar met hartslag. Met 8 weken weer een echo en toen was het hartje gestopt.. 
ik snap je onzekerheid ondanks dat het bij mij minder lang geleden is. Ik Probeer ook echt vast te houden aan het feit dat het wel eerder is gelukt.
ik merk zelf vooral dat ik ongeduldig ben en als het dan niet is gelukt er dan toch iets mis is. Daarnaast ben ik nu 9 dagen na mij eisprong ongesteld geworden en geeft mij dat weer genoeg redenen om  onzeker te worden of het allemaal wel werkt.
Ik hoop voor jullie dat het snel weer lukt en dat alles goed komt!
X
 
Hallo,
Ik herken je verhaal volledig! Wij zijn net als jullie eind vorig jaar gestopt met anticonceptie en in februari was het ook bij ons gelukt. Helaas na 9,5 weken ook geen hartje meer..
3 weken later volgde een curettage en ondertussen zijn we al weer 8 maanden verder. Ook wij dachten snel weer zwanger te zijn, maar niets is minder waar. Heel verdrietig! Bovendien krijg ik constant de vraag wanneer het eens aan ons is om eraan te beginnen, waar ik echt enorm chagrijnig van word. 
Hopelijk lukt het ons beiden snel! Ben net terug gestart met ovulatietesten, hopelijk hiermee meer succes!
Groetjes,
Cindy
 
Hier ook augustus 2019 begonnen aan onze kinderwens. In januari 2020 zwanger en een miskraam met 6 weken. Na de eerste cyclus weer zwanger en een hartje gezien met 6 weken. Daarna met 9 weken toch een miskraam..
Nu zijn we alweer 8 maanden verder en is het nog niet gelukt, heel erg frustrerend!

Ik heb na de tweede miskraam ook veel pms klachten gekregen en vooral veel buik en rugpijn. De ostheopaat heeft hierbij voor mij echt wonderen verricht dus misschien is dat nog een tip ;)
 
Terug
Bovenaan