<p>Hi allemaal, </p><p>Normaal gesproken lees ik liever mee op het forum maar ik merk dat ik nu heel erg de behoefte voel om mijn verhaal te delen en eventueel gelijksoortige verhalen te horen. </p><p>Mijn man en ik zijn sinds november 2019 gestopt met anticonceptie en in februari 2020 was het raak. We waren helemaal gelukkig nadat we met 6 weken een kloppend hartje op de echo hadden gezien. 2 weken later zou ik nog een echo hebben, en tijdens deze echo bleek dat het hartje niet meer klopte. </p><p>Het was enorm verdrietig, zeker omdat mijn beste vriendin ook zwanger was en haar kindje daarna gelukkig gewoon heeft gekregen. </p><p>Ik heb alleen daarna zo'n moeite gekregen om vertrouwen te hebben in het feit dat het nog zal lukken. Ik heb heel veel last gehad van een onregelmatige cyclus. Ik heb zelfs een keer gewoon geen eisprong gehad. Daarnaast voelt het elke maand al een week voordat ik eigenlijk ongesteld moet worden alsof dat al zo ver is. </p><p>Ik had oprecht verwacht dat het ondertussen wel gelukt zou zijn. We zijn ook met ovulatietesten begonnen omdat ik wilde weten of ik überhaupt nog een eisprong had. Op de een of andere manier had ik verwacht dat ik na de eerste positieve ovulatie test wel weer zwanger zou zijn, maar helaas. </p><p>Ik weet dat we pas 5 maanden verder zijn maar ik ben zo bang dat het voor ons niet zal lukken. </p><p>Hebben jullie ervaring met dit soort angstgevoelens en zijn jullie ondanks deze angst toch zwanger geworden? </p><p> </p><p>Liefs, </p><p>Lisanne</p>