bang om weer zwanger te worden, lang verhaal

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo dames

ik moet even mijn verhaal kwijt,

Ik was 6,5 week zwanger voor de eerste maal en was zo blij dat ik zo snel zwanger was, tot mijn eerste bloedingen begonnen op een dinsdag. Donderdag al tegen mensen verkondigd dat ik een miskraam had gehad, nadat de huisarts dit wel vermoede gezien het bloedverlies. Vrijdag met spoed naar het ziekenhuis vanwege extreem pijnlijke krampen, wat bleek. Het vruchtzakje was nog volledig in tact, maar geen vruchtje te zien, echter de gynecologe zij dat ik na alle waarschijnlijkheid wel een miskraam ging krijgen maar zij ging nog niets doen. Vervolgens ben ik nog twee weken gaan bloeden tot de volgende controle. Er zat nog van alles in de baarmoeder, maar geen intact vruchtzakje meer. Dus ik dacht dat ik mijn miskraam had gehad. Mijn bloedingen waren ook nog heel weinig dus even wachten tot de baarmoeder schoon was. De volgende dag had ik een woesh moment ofwel echt het vruchtzakje verloren. Even schrikken, maar ik dacht gelukkig dan is het nu snel voorbij.
Twee weken later nog steeds bloedingen en op controle zat er nog een klein beetje in de baarmoeder. Hoogstens nog een weekje bloeden kreeg ik te horen. (ik zat nu al op vier weken bloedingen) Het werd ook echt heel veel minder. Een week later nadat ik echt inlegkruisjes nog maar hoefde te gebruiken kreeg ik op een vrijdag in een keer weer veel meer bloed, ik had het even aangekeken tot zaterdagochtend onder de douche ik vreselijk bloedde, het stroomde gewoon. Ik naar het ziekenhuis en kon gelijk blijven. Mijn baarmoeder was nog steeds niet leeg. Ik pillen gekregen om baarmoeder krampen op te wekken en heb heel veel bloed verloren. Gelukkig heb ik een ijzersterk ijzergehalte want na 5 weken bloedingen is het wel behoorlijk gedaald.

Gisteren weer thuis gekomen uit het ziekenhuis en mag nog maximaal een week bloeden. Op de echo lijkt het of er alleen vocht in zit en geen weefsel dus ze willen het liefst niet curreteren.

Ik ben zo moe, een miskraam is zo ellendig maar ik word al een maand geconfronteerd met de miskraam. Ik kan het maar niet afsluiten.

Ik ben nu ook heel huiverig om weer zwanger te worden. ik was pas 6,5 week dus het hartje heeft nooit geklopt en ik kan mij mentaal daar wel overeen zetten. Maar ik ben al 5 weken de controle over mijn lichaam kwijt met veel pijnen en zo ongeloofelijk veel bloed, ik ben al twee keer met spoed naar het ziekenhuis gebracht en heb ook moeten blijven.
Ik heb in ieder geval met mijn partner afgesproken dat ik eerst een paar maanden rust wil in mijn baarmoeder voor ik lichamelijk en fysiek toe ben aan een zwangerschap, maar ben eigenlijk bang dat ik het voor mij uit ga schuiven, puur uit angst dat dit nog een keer gebeurt. Ik wil zo graag een kindje, maar dit was zo'n nare ervaring al met al.

zucht, sorry voor het lange verhaal. Ik zit er op dit moment mentaal een beetje doorheen en moest mijn verhaal even kwijt.

Kitty
 
Jeetje kitty, een miskraam is opzichzelf al vreselijk maar dit is ook nog es extra traumatisch. Gun jezelf alle tijd van de wereld. Je verlangen naar een kindje zal het uiteindelijk echt wel winnen van je angst. Het is een sterk oergevoel, die kinderwens.

Ik heb 3 mk's gehad(die allemaal vlot verliepen) en ben nu 25 wkn zwanger. Nog altijd ben ik angstig, en denk ook niet dat dit over gaat tot dat het kleine mensje ademend in mijn armen ligt. Ik heb mezelf geen tijd gegund en we zijn na iedere mk gewoon weer doorgegaan. na de 3e mk zelfs niet eens meer ongi geweest. Dat was ook heel moeilijk. Ik was weer overtijd en zei tegen mijn omgeving, voor dat ik wist dat ik weer zwanger was: ach ja, ik zal wel wéér zwanger zijn. Ik was het zwanger zijn gewoon beu, maar verlangde  toch  hevig  naar een kindje. Nu ben ik ver in de zwangerschap en huil nog regelmatig om de mk's. Ben erg boos op mezelf dat ik niet beter naar mezelf heb geluisterd. Ik had meer tijd moeten nemen, zodat ik misschien meer van deze gezonde zwangerschap zou kunnen genieten. Maar gedane zaken nemen geen keer.

Neem de tijd. Jouw tijd. Laat letterlijk nu eerst de natuur je lijf maar helen, en zorg zelf voor je geest.
Ik wens je sterkte
xxx Annette
 
Hoi Kitty,

Wat vervelend allemaal voor je dat je er zo lang mee bezig bent. Eerlijk gezegd vind ik het ook erg vreemd dat het ziekenhuis je er zo lang mee laat rondlopen.

Ikzelf heb vorig jaar oktober een miskraam gehad. Ik had een missed abortion waar ik na 9 weken achter kwam (vruchtje was met 6 weken gestopt met groeien). Ikzelf had al langer het gevoel dat er iets niet klopte dus uiteindelijk kon ik er best nuchter mee omgaan. Ik heb zelf gekozen voor een curretage waar ik achteraf erg blij om ben. Ik heb het wel snel kunnen afsluiten.

Ik werd daarna meteen weer zwanger (was niet gepland maar bleek toch zo te zijn). En toen kwam voor mij de klap. De miskraam op zich heb ik goed kunnen verwerken maar de onzekerheid bij een volgende zwangerschap blijft. Toen ik ook nog eens last kreeg van heftige bloedingen, zag ik het helemaal niet meer zitten. Mijn zwangerschap heeft wel standgehouden en ik ben nu bijna 32 weken op weg. Waar de bloedingen vandaan kwamen, hebben ze nooit echt vast kunnen stellen.

Ik begrijp je onzekerheid heel erg goed. Ik weet hoe het voelt. Maar weet wel dat je die onzekerheid altijd zult houden. Die zal niet weggaan door een paar maanden te wachten. Op het moment dat je er achter komt dat je weer zwanger bent, zal het toch weer terugkomen. Dat vind ik het ergste wat een miskraam met je doet: het beneemt je het onbezorgd zwanger zijn. En wat Annette hierboven ook zegt, het is dan moeilijk om te genieten van je zwangerschap omdat je elke keer weer twijfelt of het wel goed gaat.  En weet je, het was bij mij nooit goed: als ik kramp had was het niet goed maar voelde ik niets dan was ik ook in paniek. Toen ik over de 12 weken was maakte ik me weer druk omdat mijn buik maar niet wilde groeien. Toen ik eindelijk een buikje had, voelde ik de kleine maar niet (voorliggende placenta). Toen ik de kleine wel voelde, raakte ik weer in paniek als ik hem even niet voelde. Dus zo is er altijd wel wat. Mijn gynaecoloog heeft me toen een keer heel streng toegesproken en sindsdien probeer ik mezelf er echt toe te zetten om ook van de zwangerschap te genieten. En dat lukt nu wel, weliswaar met vallen en opstaan maar ik ga vooruit!

Als je een kindewens hebt, zou ik er gewoon voor gaan. Dat hoeft natuurlijk niet meteen  de volgende rond weer maar het voor je uitschuiven heeft denk ik geen zin. Zorg dat je lichamelijk goed herstelt en praat er goed over met je partner. En mocht je weer zwanger worden, ga dan op tijd naar de verloskundige of gynaecoloog zodat je vanaf het begin goed wordt begeleid. Gelukkig wordt ik ontzettend goed opgevangen door het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben. Bij elke twijfel mag ik komen zodat ik weer gerustgesteld ben.

Heel veel sterkte de komende tijd.

Groetjes,
Maike
 
maike en anette,

heel erg bedankt voor jullie verhalen. ik realiseer me dat ik niet alleen zit in mijn verdriet en hopeloosheid. Ik hoop in ieder geval dat jullie na de onzekerheid tijdens de zwangerschap extra kunnen genieten wanneer je een gezond kindje in je armen houdt.

Ik ben gelukkig weer redelijk uit mijn mentale dip. Ik wilde ook nog even kwijt dat het ziekenhuis mij geweldig heeft opgevangen. Ze hebben niet eerder ingegrepen omdat uit mijn verhalen en uit de echo steeds bleek na 2 weken en na 4 weken dat ik echt op mijn eindje zat. Hoe de bloedingen van afgelopen weekend zijn ontstaan is niet bekend. Het lijkt bijna meer op een menstruatie na de miskraam die door gevoeligheid in de baarmoeder is misgegaan. Dat is ook de reden dat ze niet curreteren.
De gynecologen in het ziekenhuis zijn geweldig. Ze nemen alle tijd en luisteren heel goed naar mijn verhalen. Ik voel me absoluut geen medisch geval.

Gezien mijn sterke kinderwens, maar toch mijn wat angst om zwanger te worden heb ik nu met mijn partner afgesproken dat we eerst wachten tot ik weer ongi ben geworden. Vervolgens zien we het wel. Niet gericht klussen voor een paar maanden. Mocht ik dan niet zwanger zijn geraakt dan kunnen we na een maand of drie altijd nog gerichter zwanger proberen te worden. Even stap voor stap. We gaan ook over enkele weken ook even met zijn tweeen op vakantie. Even weer tot rust komen en de tijd nemen om dit hele gedoe af te sluiten. Want ik hoop dat als ik zwanger raak ik net zo blij kan zijn als de eerste keer.

bedankt voor jullie reactie meiden, het helpt enorm.

Kitty
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan