Bang voor de bevalling!!

A

Anoniem

Guest
Hallo

Ik ben nu bijna 27 weken zwanger van ons tweede kindje.
Bij de eerste was de bevalling niet echt fijn.
Ik heb er 22 uur over gedaan en had alleen maar rugweeen.
Ik wilde thuis bevallen maar dat wilde niet in het ziekenhuis beek dat ze scheef lag en er is geknipt en ze is geboren met de vacuumpomp.

Ik denk er nog maar niet te veel over na maar het komt wel steeds dichter bij.
Maar hopen dat deze iets sneller/beter gaat.
Maar het belangerijkste is natuurlijk dat het gezond geboren wordt
 
toen ik zwanger was van onze tweede had ik dit gevoel ook heel lang, had ook nare herinnering aan alles rond de geboorte van de oudste.
En ergens in de laatste weken kwam er ineens een soort rust over me: hij moet er toch uit! En die bevalling was echt een cadeautje. Oké ja die weeen deden pijn en die weeenstorm was geen pretje (maar die duurde nu maar een kwartiertje en niet bijna 2,5 uur!!!) maar alles ging eigenlijk heel geleidelijk en rustig. En dat terwijl die veel sneller was als bij de oudste.... na de bevalling van de oudste (die ook in het zhuis plaatsvond) durfde ik het niet meer aan om thuis te bevallen, maar deze bevalling had makkelijk gekund.... maar dat is achteraf gezien.
Heb ook nooit met vervelende gevoelens op die bevalling terug gekeken....

Dus hoop dat de tijd jou ook die rust zal brengen!

groetjes,
Marije
 
Hoi Indy,
ik heb precies het zelfde mee gemaakt. Na 29 uur weeen en rugweeen mocht ik na 1 uur en 3 kwartier is mijn kleine met de vacuum en knip gehaald. Ik heb nog nooit zo iets afschuwelijks meegemaakt en heb er nog zo'n 10 maanden s'nachts wakker van gelegen. Ik wil zelf heel graag een 2de (ben trouwens gek op de naam Indy!!!) maar zal echt als een berg op zien tegen de bevalling, flash backs krijgen en niet kunnen slapen. Wat vond je het ergste van heel de bevalling? Ik zeker weten het inbrengen van de cup   en dat het getrek eraan. Ik ben blij dat ik er met iemand over kan praten want niemand in mijn omgeving heeft zoiets meegemaakt of vond de bevalling traumatisch.
 
ik ben juist helemaal niet bang voor de bevalling maar meer voor als k een keizersnede moet heb daar nare ervaringen mee met mijn tante
 
Het is toch wat he!
Ik keek van de week toch maar even naar een bevalling op tv en dacht heel even "waar ben ik weer aan begonnen"
Maar ja we zullen er wel weer door heen komen.
Maar zo als veel mensen zeggen dat je de bevalling vergeet ben ik het niet mee eens.
Ik heb het er natuurlijk wel voor over maar ik moet er nog niet aan denken dat ik daar weer lig pfffff.
Nou ja ik heb nog even om me er op voor te bereiden.

Groetjes
 
Hoi Indy,

Nou, ik zie er deze keer  ook  als een berg tegenop.
De eerste keer had ik dat niet maar ik heb er 27 uur over gedaan en mijn dochtertje is uiteindelijk met zuurstofgebrek geboren. De eerste dag was heel spannend met allerlei onderzoeken, maar ze is gelukkig zo gezond als een visje.

Nu ben ik 35 weken zwanger van de tweede. En deze ligt nu nog in een dwarse stuit.
Ik hoop wel dat de baby nog draait want een keizersnede is ook niet alles (heb al eens een buikoperatie ondergaan). Vooral niet als je er al 1 hebt rondlopen.

Ik moet wel zeggen dat nu de laatste loodjes echt aanbreken ik er wel weer klaar voor ben. Ik zal ook wel weer blij zijn als ik mijn lijf weer voor mezelf heb en weer lekker op mijn buik kan slapen. En dat ik dan ook weer voor het grootste gedeelte van mijn rugpijn zal zijn verlost.
Maar ik heb nog steeds dat het zweet me af en toe uitbreekt als ik terugdenk aan mijn eerste bevalling. Ik ben het echt nog niet vergeten.
Maar ja, die kleine moet er uit en ik weet dat ik het dan toch weer kan.
Ik heb nu wel betere afspraken met het ziekenhuis gemaakt over de bevalling.
Tijdens de eerste bevalling kreeg ik pas na 25 uur pijnstilling omdat ze vonden dat ik de weeen zo goed opving. Normaal geven ze dat bij zo'n lange bevalling eerder grrrrr.

Nu heb ik dus afgesproken dat als de ontsluiting weer niet vordert ik eerder pijnstilling krijg. Dat geeft ook wat meer rust.

Jullie allemaal veel succes met de bevalling! En ik hoop dat het bij iedereen meevalt. Want er zijn ook heel veel normale bevallingen die prima te doen zijn.

Groetjes,
 
hallo,

de bevalling daar zie ik toch wel echt enorm tegenop. Ben negen weken zwanger en weet echt wel dat het niet pijn vrij is bevallen, maar mijn probleem is dat ik niet zo goed kan omgaan met pijn,Vindt dat zo iets niet te doen.
Klinkt misschien erg overdreven, maar ik geloof dat ik hier wel mijn gevoel kan uiten zonder daarbij veroordeelt te worden.

Groetjes
Inge
 
Hallo Indy30,

Bij deze een wijze raad: probeer je er gewoon niet teveel van voor te stellen, het loopt meestal toch anders dan je denkt.
Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik, maar het helpt echt !
Je kunt je gewoon niet instellen op hoe je bevalling zal verlopen (helaas ;-)

bij mijn 1e bevalling was ik ontzettend moe vanwege slaapgebrek en had ik kei-vette weeën (die door de moeheid afzwakten (daardoor werd het uiteindelijk vacuumpomp en flinke knip) dus dat zou me de 2e keer niet meer gebeuren. Ik had kei gerust en was hardstikke fit toen mijn vliezen braken  (lees: bevalling begon)  
MAAR had en kreeg geen weeën.
Daar zat ik keifit zonder weeën. anderhalve dag later ben ik uiteindelijk vanwege infectiegevaar ingeleid, maar had ondanks de gruwelverhalen die ik over inleiden had gehoord, een hele relaxte bevalling.

Natuurlijk is het belangrijk dat je kindje gezond is, maar dat jij gezond bent/blijft en relaxt bevalt gaat vooraf aan je gezonde kindje en daar mag je je natuurlijk best ook zorgen over maken en deze uitspreken !

Hopelijk valt je bevalling hardstikke mee, veel sterkte en succes in ieder geval !!!

groetjes,

mama kek
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan