Bang voor de bevalling

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo alle moeders en aanstaande moeders.

Wij hebben een geweldige zoon die in november 2 wordt.
Ook zijn wij weer aan het proberen voor de 2e.
Maar hoe graag ik het ook wil is er toch een hele grote angst die mij lichtjes tegen houdt.
DE BEVALLING

Toen ik van mijn zoontje moest bevallen ben ik tijdens het persen in paniek geraakt.
Ik durfde toen niet meer en moest mijn weeen opvangen.
Uiteindelijk na 20 min. mocht ik weer persen en vond het dood en dood eng.
Omdat ik dus hier een redelijke trauma aan over gehouden hebt ben ik als de doods om het nog een keer te moeten doen.
Nogmaals ik ben nog niet zwanger maar misschien wil het ook niet lukken omdat ik nu al met de bevalling bezig ben.

Ik wist wel dat het veel pijn zou doen maar dat het zo erg zou zijn en mij zo bij blijft had ik nooit op gerekend.

Wie heeft dit nog meer meegemaakt en kan mij gerust stellen.
Alle verhalen zijn welkom!

gr Marijke

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Marijke,

Ik heb dit niet meegemaakt en ik kan je ook niet gerust stellen, maar wilde toch even reageren.

Bevallingen kunnen een traumatiserend effect hebben, omdat degene die
bevalt, de controle over wat er gebeurt even helemaal kwijt kan raken.
Het idee dat dit opnieuw kan gebeuren, is dan doodeng!

De enige manier om van die angst af te komen, is door je te verzoenen
met die situatie. Kijk wat je leren kunt van die eerste keer. Hoe ging
dat precies? Vraag desnoods een gesprek met degene die de bevalling
begeleidde en neem je dossier door. Wat maakte dat je niet meer durfde
te persen? Bleek je angst 'terecht'? Hoe had je ervoor kunnen zorgen
dat je rustiger bleef?

En tot slot, bedenk jezelf dat je een topprestatie geleverd hebt
destijds, ook al was je zo bang en buiten jezelf. Je hebt het wél
gedaan, en je leeft nog steeds!

Als je wilt, kun je ook begeleiding krijgen bij dit soort dingen hoor!
Je huisarts kan je een verwijzing geven of ga eens praten bij het
algemeen maatschappelijk werk of bij een FIOM in de buurt. Ik wens je
heel veel succes.

Enneh...Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat je hierdoor minder snel
zwanger zal raken hoor! Er zijn wel meer mensen die veel stress ervaren
en toch zwanger raken!

Sterkte en succes.

Groetjes van Sisi,

38+1.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi

Ik heb precies het zelfde als jou.
Ik heb een dochter van 14 maanden en wij proberen ook weer om zwanger te worden.
Maar ik zie ook zo op tegen die bevalling.
Bij mijn eerste was het de bedoeling dat ik thuid zou bevallen dat ging ook prima
totdat ik 8 a 9 cm ontsluiting had en de hartslag van mijn kindje daalde
toen bij elke wee in een rap tempo.
Daardoor ben ik erg in paniek geraakt en moest ik met bijna 10 cm ontsluiting
en hevige persweeen nog met spoed naar het ziekenhuis ( en dat gun ik niemand)
Maar toen ik er was werd mijn dochter snel met de pomp gehaald na een moeizaame
start is toch alles goed gekomen.
Maar ik ben wel bang voor mijn tweede bevalling (ben nog niet zwanger)
Maar ik kan je wel 1 tip geven je hebt 9 maanden om je er naar toe te leven
en op het moment van bevallen geef je jezelf over dat denk ik dan maar want mijn liefde voor nog een kindje is zo groot dat ik het er wel voor over heb.

groetjes ilona

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Na twee ingeleidde bevaling, waarbij de eerste eindigde in een keizersnede ben ik bij mijn derde kindje volkomen spontaan bevallen. Wat me overkwam weet ik niet, maar ik ben volldig in paniek geraakt. Waarom in paniek,  ik was al eens vaginaal bevallen. De paniek was heel hevig en uiteindelijk na drie kwartier (wat dus erg lang is voor een vaginale bevalling) is de verloskundige zo'n beetje op mijn gaan ztten om onze kleine eruit te duwen.  ik wist niet meer  hoe ik moest persen  en ik heb zo'n enorme angste en weerstand gevoeld dat het een vreselijke ervaring was. Ik denk dat er wat trauma's van de eerste twee bevallingen naar boven zijn gekomen. De angst dat het heel lag zou duren en de rugweeën hielepn ook niet echt mee.

Nu ben ik weer 3 maanden zwanger en zal ik straks als ons jongste knulletje net een jaar is weer moeten bevallen. Ik   kan nu al in paniek raken, maar ik doe het niet. Ondanks de grote paniek is ons knulletje wel gezond en wel geboren. Hoe ik me deze keer ga voorbereiden ik weet het niet. In ieder geval zal ik wel bij de gynaecoloog mijn angsten bespreken.

Succes met zwanger worden.

Miep