bang voor dieren

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi dames,

onze meid van alweer 19 maanden is bang voor alle dieren. ze wijst er wel naar en als ze op (ongeveer)1 meter afstand is dan is alles goed, maar zodra het dier dichterbij komt kruipt ze nog net niet bij mij naar binnen en dan is het net alsof ze paniekerig wordt. het maakt niet uit hoe groot of hoe klein het dier is.
het rare is dat ze niet bang is voor onze kat. die vindt ze zelfs leuk om te aaien (de kat wat minder :)). wat raden jullie mij aan om hierme om te gaan? nu moet ik er wel bij zeggen dat haar vader vroeger ook bang was voor dieren (en nu heeft hij het er nog niet zo op).
er is verder niks speciaals gebeurt waardoor ik zou kunnen verklaren wat het gweest kan zijn waarom ze zo bang is
 
Hallo mama van esmee,

Ze geeft zelf aan dat ze er niet dol op is, iedereen heeft zo ze,n eigen dingen die ze niet graag willen of om een reden er bang voor zijn.
Ik zal haar angst accepteren en gewoon een veilige afstand houden dat ze het leuk vindt, misschien dat ze straks over een tijdje wel dichterbij wil.
En je kan ook eens proberen door haar beet te houden en samen dan naar de dieren toe tegaan, misschien vindt ze dat wel leuk en voeld ze haar veilig.
Ik denk dat jeje geen zorgen hoeft te maken en dat het vanzelf wel goed komt.
 
Vergeet ook niet dat dieren die voor ons klein tot middelgroot zijn, voor hun heel anders overkomen!
Mijn zoontje vind bv honden ook niet ideaal, zeker niet als ze springen en gelijk even een lik door het gezicht geven. Hij heeft het met meer dieren wel maar de gemiddelde kat springt niet tegen hem op ;-) Hij moet even de tijd krijgen om te wennen. Als de hond later rustig is, is er vaak niets meer aan de hand.
Ik pak hem niet in blinde vaart op als er een hond aankomt, dan bevestig je de angst alleen maar. Vaak weet ik het van te voren en bereid ik hem voor dat de mensen ook een hond hebben.
Ik loop dan vaak met hem al op de arm naar binnen en ga op de hurken sámen de hond aaien.
Een labradorpup is machtig leuk (spreek uit ervaring) maar zorg dat je het "speels" happen zo snel mogelijk afleert/laat leren. De gezichtjes zijn gewoon nog te dichtbij :-S
En bij een pup is het nog leuk, ahum, maar puppielief is best snel groot.
De gemiddelde pup weegt bij aankomst bij het nieuwe baasje al 8 kilo....tis maar wat je pup noemt haha! Dus als zo'n beestje springt is hij bijna even zwaar als jouw kleine uk (denk ik)

Succes ermee! Goed voorbeeld doet goed volgen, dat geldt ook voor respect voor dieren.
 
hoi mamasas,

mijn zwager en schoonzus hebben 2 katten en ook daar heeft ze het totaal niet op. zodra ze maar in de buurt komen is ze al aan het huilen.
ook als een hond rustig naar haar toe komt dan vindt ze het al helemaal niks en kruipt ze helemaal in mij weg.
ook als ik rustig de hond/kat aai en zeg dat er niks aan de hand is blijft ze nee schudden en kruipt ze helemaal tegen mijn schouder omhoog (ze loopt nog niet).
 
Ik heb er geen ervaring mee, mijn dochter is erg dol op dieren en wil ze allemaal "aaien" wat neer komt op een soort van slaan of knijpen.
Ik zit me juist af te vragen hoe ik haar kan duidelijk maken dat die dieren ook kunnen bijten. Maar ik ben bang dat ze daar zelf achter gaat komen.

Als je dochter bang is van dieren dan zou ik haar zeker niet dwingen om dieren te aaien of er heel dicht in de buurt te komen. Het lijkt me goed als ze regelmatig ziet dat papa en mama wel dieren aaien zodat ze leert dat dat niet eng is.
Het lijkt me al een goed teken dat ze van jullie eigen kat niet bang is. Misschien heeft ze gewoon lang nodig om een dier te leren kennen. Sommige kinderen zijn bang van vreemden mensen en daarbij duurt het soms ook heel lang voordat ze iemand kennen/accepteren.
Gewoon veel geduld hebben denk ik.
 
Nog even een (misschien logische) aanvulling;
Nooit zeggen dat er niets aan de hand is (of zeggen dat ze zich niet moet aanstellen bijvoorbeeld, nog erger!), zo ontken je haar gevoel. Zij vind het blijkbaar wel wat aan de hand. Gewoon vanuit jezelf blijven praten, zoals;"Kijk mama vind dit een heel lief hondje, lekker zacht, ach kijk eens, hij wil knuffelen met mama! Wil jij ook eens voelen hoe zacht hij is?"
Noem maar een voorbeeld hoor hihi!
Ik benoem ook wat er gebeurt; het hondje is nu zó blij om ons/jou te zien, dat hij ervan gaat springen, straks is hij eraan gewend en wordt hij wel weer rustig. Ga jij maar gewoon spelen dan doet het hondje snel weer normaal!

En idd wat Deedee ook zegt; zelf veel dieren aaien en niet dwingen!
 
hoi mamasas,

ik dwing haar ook zeker niet.
als ze niet wilt dan hoeft het van mij ook zeker niet. maar lastig is het wel, zeker als je niet weet waar het door komt.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan