Hoi,
Ik was ook heel mijn zwangerschap doodsbang voor de bevalling, het was zelfs zo erg dat ik hoopte op een keizersnee. Maar er was niks wat daar aanleiding toe gaf, ik werd steeds benauwder naarmate de bevallingsdatum dichterbij kwam. 4 weken voor de uitgerekende datum werd ik in het ziekenhuis opgenomen met zwangerschapsvergiftiging, ik heb daar tot aan mijn bevalling 2 weken gelegen. Ik zag zwangere vrouwtjes komen en ze gingen weer naar huis met hun kindje, ik lag er uiteindelijk als langste en had nog steeds geen baby. Toen de gyn me dan ook kwam vertellen dat ze me op 6 januari zouden gaan inleiden was ik zo opgelucht dat ik dan ook eindelijk mijn kindje vast zou kunnen houden. Die ochtend zijn ze om kwart voor 8 begonnen met de eerste gel in te brengen, 11 uur de 2e en om half 4 de 3e,. Ik lag gewoon te wachten tot de eerste pijntjes zouden komen en hoopte er echt heel er op. Rond 5 uur begonnen de eerste weeen, toen is het heel erg swnel gegaan. Om 18:45 had ik 3 cm en een uur later volledige ontsluiting, ik heb wel een pethidine-injectie gehad omdat die vergiftiging me gewoon helemaal had uitgeput. Om 19:45 mocht ik mee persen, heerlijk is dat als je daar toestemming voor krijgt... Tussen het persen door doezelde ik constant weg door die injectie. Om 20:17 kwam mijn zoontje Lance ter wereld. En het is wat Laura hierboven zegt, je hebt het op dat moment inderdaad best zwaar, maar ik twijfel er geen seconde aan of ik het ooit weer zou doen. Als het moet nu direct, wat je ervoor terugkrijgt is onbeschrijfelijk alles valt daarbij in het niet. En geloof me ik denk dat ontzettend veel vrouwen met jouw probleem zitten of net als mij hebben gezeten, maar je komt er wel. Dat weet ik zeker, als je er wat meer over wil kletsen via de mail of msn, martine_jansma@hotmail.com
veel liefs van Martine
