Hallo allemaal
Ik ben Odette en ruim 17 weken zwanger van de 2e. Augustus 2003 ben ik na 38,5 week ingeleid omdat ik een slijmbeursontsteking had in mijn heup waardoor ik vanaf week 28 niets meer kon. Na 10 weken continu pijn zat ik erdoor en heb ik in de Vu in Amsterdam de hulp gevonden die ik zocht, na gel kwamen de weeen snel op gang en werd de pijn die ik al had verstekt door de weeen, ze hebben dan ook meteen een ruggeprik aangebracht terwijl ze daar meestal mee wachten tot je ene paar cm ontsluiting hebt. Alle pijn die ik had was in 1 keer weg en ik heb een nacht heerlijk kunnen slapen. de volgende ochtend had ik volledige ontsluiting en kon ik persen, na 2 uur persen(achteraf veelste lang) besloten ze dan eindelijk dat het zonder hulp niet zou gaan...de vacuumpomp werd gehaald en een gyn om het uit te voeren....mijn dochter bleek niet onder mijn schaambeen door te komen en met behulp van de pomp kwam ze na 2 keer persen en hulp van de pomp ter wereld...voor haar geen leuke manier en voor mij absoluut niet fijn...
Vooral toen bleek dat ze me een totaalruptuur hadden getrokken!!!! 15 minuten na de geboorte werd ik naar de ok gebracht en helemaal onder zeil geholpen. Mijn man bleef radeloos achter, en ik kwam na ruim 1,5 uur bij in de verkoever kamer me afvragend wat er was gebeurt....
Jullie snappen nu mijn angst voor april komend jaar.....ahhhggg wat doe ik mezelf aan!! Nu mag ik er niet vanuit gaan dat het weer zo gaat als 2 jaar geleden maar ik heb de keus gekregen van een gyn om een keizersnede te laten uitvoeren...dat is ook een grote ingreep dat snap ik maar wat is voor mij het beste..ik hoop eigenlijk dat ik geen last ga krijgen van mijn heup en dat dit kindje wel onder mijn schaambeen door komt..maar ik kan me soms zo in paniek erover voelen...
Het is geen verhaal waar ik graag over vertel want het maakt zwangere vrouwen in mijn omgeving behoorlijk bang en dat wil ik niet.
Niemand(mijn vk, gyn en orthopeed) kan mij de garantie geven dat het bij deze zw.schap beter gaat dus heb ik mijn wens voor een tweede kindje nooit opgegeven, maar nu het dichterbij komt voel ik de spanning in mij stijgen, heeft iemand van jullie ervaring met bevallen na een totaalruptuur?
groetjes Odette
Ik ben Odette en ruim 17 weken zwanger van de 2e. Augustus 2003 ben ik na 38,5 week ingeleid omdat ik een slijmbeursontsteking had in mijn heup waardoor ik vanaf week 28 niets meer kon. Na 10 weken continu pijn zat ik erdoor en heb ik in de Vu in Amsterdam de hulp gevonden die ik zocht, na gel kwamen de weeen snel op gang en werd de pijn die ik al had verstekt door de weeen, ze hebben dan ook meteen een ruggeprik aangebracht terwijl ze daar meestal mee wachten tot je ene paar cm ontsluiting hebt. Alle pijn die ik had was in 1 keer weg en ik heb een nacht heerlijk kunnen slapen. de volgende ochtend had ik volledige ontsluiting en kon ik persen, na 2 uur persen(achteraf veelste lang) besloten ze dan eindelijk dat het zonder hulp niet zou gaan...de vacuumpomp werd gehaald en een gyn om het uit te voeren....mijn dochter bleek niet onder mijn schaambeen door te komen en met behulp van de pomp kwam ze na 2 keer persen en hulp van de pomp ter wereld...voor haar geen leuke manier en voor mij absoluut niet fijn...
Vooral toen bleek dat ze me een totaalruptuur hadden getrokken!!!! 15 minuten na de geboorte werd ik naar de ok gebracht en helemaal onder zeil geholpen. Mijn man bleef radeloos achter, en ik kwam na ruim 1,5 uur bij in de verkoever kamer me afvragend wat er was gebeurt....
Jullie snappen nu mijn angst voor april komend jaar.....ahhhggg wat doe ik mezelf aan!! Nu mag ik er niet vanuit gaan dat het weer zo gaat als 2 jaar geleden maar ik heb de keus gekregen van een gyn om een keizersnede te laten uitvoeren...dat is ook een grote ingreep dat snap ik maar wat is voor mij het beste..ik hoop eigenlijk dat ik geen last ga krijgen van mijn heup en dat dit kindje wel onder mijn schaambeen door komt..maar ik kan me soms zo in paniek erover voelen...
Het is geen verhaal waar ik graag over vertel want het maakt zwangere vrouwen in mijn omgeving behoorlijk bang en dat wil ik niet.
Niemand(mijn vk, gyn en orthopeed) kan mij de garantie geven dat het bij deze zw.schap beter gaat dus heb ik mijn wens voor een tweede kindje nooit opgegeven, maar nu het dichterbij komt voel ik de spanning in mij stijgen, heeft iemand van jullie ervaring met bevallen na een totaalruptuur?
groetjes Odette