Bang!!!!!

A

Anoniem

Guest
Hoi Meiden,

Ik heb misschien een hele rare vraag maar sinds ik bevallen ben ben ik zo bang voor de dood.
Ik snap er niks van.
Ik ben er echt elke avond mee bezig als ik in bed lig. Er over praten kan ik niet dan heb ik meteen dikke tranen.
Ook als ik een film kijk en er gaat iemand dood dan heb ik meteen een knoop in me maag.
Is dit normaal??
Herkennen jullie dit??

Liefs Suzie
 
Hoi,

Helemaal niet raar hoor. Tenminste dat vind ik niet. Ik ben niet echt bang voor de dood maar ik kan er wel van wakker liggen als ik er aan denk dat mijn man of mijn zoontje wat kan overkomen. Ook ik zit dan met dikke tranen.
Of idd. nare dingen op tv waar ik echt om kan huilen.
Soms vraag ik me echt af op wat voor wereld ik mijn kindje heb weggezet.

Volgens mij hoort het er wel een beetje bij.
Misschien toch goed om er over proberen te praten. Kan wel opluchten.

Hou je taai meid!

Issie
 
Hier een beetje hetzelfde hoor:
Wat nou als mijn vriend een ongeluk krijgt? of als mij iets gebeurd? Of als er iets met de kleine gebeurd??
Vreselijk die gedachtes! Probeer, als ze in me opkomen, meteen aan iets anders te denken, want ik WIL hier helemaal niet over nadenken!!
Dat helpt wel hoor, probeer oven een vriendin te bellen, te gaan poetsen of kom even hier op het forum..dan kom je een beetje op andere gedachten.
Maar ja, als het in bed gebeurd, is dat inderdaad erg lastig...maar ik herken het dus wel!
Was al zo'n denkertje, maar sins ons dochtertje....pfff....
 
je vertelt in je verhaal al niet zo veel eigenlijk. Ik weet niet of je gedachten wel gaan over dat je bang bent dat anderen doodgaan. wat houd je dan bezig? Ik zou er zeker over praten. Want je snapt het niet en als je er over praat kun je er achter komen waar je precies bang voor bent,  sinds wanneer precies,  en misschien ga je het dan begrijpen.
Ik ben wel benieuwd wat je gedachten precies zijn.
 
Voor mij is het ook heel herkenbaar hoor.
Ik heb het idee dat nu er een nieuw leven in je is gegroeid, je ook ineens kan beseffen hoe sterfelijk je aan de andere kant bent..
Ben ook veel gevoeliger geworden. Kan idd ook in tranen uitbarsten bij spotjes over bijv. aidsbabies in afrika. Bedenk me dan steeds 'wat als dat mijn kleintje was..'
Sil  
 
Hoi Meiden,
Bedankt voor jullie reacties.
Ik bedoel dat ik inderdaad ineens besef hoe kwetsbaar je bent.
En dat ik ineens een fase verder ben en dat de tijd zo hard gaat.
Ik ben heel beng over de toekomst zeg maar.
Niet dat er nu wat gebeurd met mij of me dochtertje maar voor later.
het is ehct heel vervelend want als ik dan in bed lig moet ik er vaak ineens aan denken.
Ik dnek dan vaak mijn tijd komt ook en op dat moment wordt ik helemaal rillerig en krijg ik echt een angstig gevoel.
Ik hoop dat ik het nu beter beschreven heb. Maar het is nogal lastig om het goed uit te leggen.
Liefs

 
Wat fijn te horen dat ik niet de enige ben! Ik ben er ook heel erg bang voor. Ik 'denk'   dat ik het verlies van mijn man te boven zou kunnen komen, maar mijn kindje??!!
Ook overvalt het me soms als ik voor haar zing en ze helemaal blij word van mijn stem. Dan ben ik zo bang dat ik er niet meer voor haar zal zijn en voor haar kan zingen. (Ik schiet weer vol..)
Ook houdt het me bezig met betrekking tot een tweede kindje. Ik kan haast niet wachten, maar ik vond de eerste zwangerschap al zo moeilijk met betrekking tot alles wat mis kan gaan. Alles ging geweldig goed, maar ik had in mijn hoofd alle doemscenario's al afgespeeld. Paniek toen ik een elektrische schok kreeg van de kraan, toen ik de tuin had bemest met die schadelijke korrels enz enz.

gelukkig ben ik niet alleen hierin.

Sophie
 
Als je moeder word ben je gewoon kwetsbaarder, je wilt het beste voor je kind(eren) en bent gewoon banger om alles kwijt te raken. Ik was altijd al een denker maar sinds ik moeder ben is het alleen maar erger geworden ik denk zo ver door dat ik er soms letterlijk en figuurlijk naar van word. Ik ben wel heel blij te lezen dat ik ook niet de enige ben anders denk je al gauw dat je je aan loopt te stellen of zo.

Groetjes,

Puk
 
Terug
Bovenaan