Bange dreumes

A

ANONYMOUS_USERNAME

<p>Onze dame is net 1. Dat ze kleiner was, schrok ze altijd al snel van geluiden. Ook een tijdje huilen bij in badje gaan. Alles wat voor ons gewoon lijkt, vond ze spannend.</p><p>Nu nog steeds met veel dingen merk ik het. Zo hebben we dus laatst voor t eerst een ballon gegeven. Hij knapte niet ofzo, maar het gevoel en het geluid bij aanraking was al genoeg voor haar om er bang voor te worden. Ze durft nu niet eens langs een ballon te lopen... ook een gewone bal is eng geworden hierdoor.</p><p>Ook een voelboek vindt ze eng, want er zitten natuurlijk allemaal vakjes in die eng voelen. Ze klautert dan gelijk in onze nek en jammert. </p><p>Vingerverf is huilen, andere mensen (vooral kinderen die dichtbij komen) zijn spannend, en zo kan ik nog even doorgaan.</p><p>Ik probeer haar niet weg te houden en haar angsten te voeden, maar het zou fijn zijn als ik hier nog meer bij kan helpen.</p><p>Herkent iemand dit bange gedrag? En wat heb je ermee gedaan?</p>
 
Hai mijn zoontje deed vroeger precies het zelfde. Ik ben toen niet meer gaan reageren op zijn reactie. Ik ben hem gerust gaan stellen. En geloof me dat heeft een tijdje geduurd. Zelfs fluiten vond hij eng !
Probeer er een spelletje van te maken, dat ze zich op der gemak voelt en er aan gaat wennen. Voor de rest heel veel succes, het komt wel goed !
 
Bedankt voor de aanmoediging! Vandaag heeft ze al niet meer gehuild om een ballon. Ik heb er gewoon 1 in huis, waar ze langs komt en ik hou m soms vast en speel ermee. Dus vooruitgang!
 
Ik heb er zelf niet echt ervaring mee, maar ik denk dat het belangrijk is dat je haar angsten niet bevestigd door haar weg te houden, maar gewoon normaal te doen over dingen waar ze een beetje bang voor is. Misschien ook zelf het voorbeeld geven door juist aan de slag te gaan met dingen die ze eng vindt? 
Ons zoontje is bang voor een bepaald figuur op tv. Ik heb hem pas geleden, toen dat figuurtje voorbij kwam op schoot genomen en we hebben samen gekeken. Hij vond het wel spannend, maar hij ging niet huilen zoals hij normaal doet. 
 
Hier ook een bange zoon. Ik heb hem juist altijd het gevoel gegeven dat hij bang mag zijn. En in kleine stapjes hem eraan laten wennen. 
Mijn man zei wel eens "nee, dat is niet eng" maar in zijn beleving was het nu eenmaal wel eng. Dus door dat zo te zeggen had ik het idee dat hij zijn gevoel niet serieus nam. We zei ik dat IK het niet eng vindt maar dat het niet erg is als hij dat wel vindt. 
De ballon (ik ken het helemaal, hier was dat ook eng) heb ik bijvoorbeeld eerst laten zien dat ik hem vast had en ik hem niet eng vond. En ik heb er een beetje mee gespeeld. Vervolgens heb ik hem ergens in een hoekje gelegd. Na even gespeeld te hebben heb ik hem dichterbij gelegd. Op een gegeven moment mocht ik er mee spelen terwijl hij op schoot zat. Hierna zat hij er met een vinger aan. En zo steeds verder. Bovenstaande duurde in totaal 3 dagen maar ondertussen speelt hij er zelf mee en vindt hij ballonnen geweldig! 
 
Voor iemand die dit topic tegenkomt in de eigen zoektocht naar bange dreumesjes...
Het gaat steeds beter. Ze is altijd schrikachtig, maar als ze ergens aan kan wennen gaat het goed.
Ter illustratie: ballonnen knijpt ze nu fijn (gelukkig nog niet geknapt, ik denk dat de ballonnen angst dan weer ff terugkomt) en het voelboek aait ze bijna agressief alle beestjes, haha.
 
Ik herken dit heel erg .
Mijn zoontje is 13 maanden.  En heeft het ook vooral met andere kinderen 
 Zodra die Mar een  geluidje maken hard of zacht begint die te brullen.
Dus je weet wel hoe dit op het kdv gaat met heel de dag zoveel kindjes. 
Ellende dus.
Ook met rare geluiden zoals een toetertje raakt die helemaal in paniek.
Ik weet eerlijk gezegd ook niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan en vind het heel lastig.
Hetkdv ontkomen we niet aan natuurlijk. 
En veel mensen zeggen een fase maar hij heeft dit toch echt al een hele tijd .
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan