Lydia ligt alweer een maandje in haar meegroeibed. Ze is er 1 keer uitgeklommen met slaapzak en al en stond toen op haar handjes voor het bed te gillen en ik lag in een deuk. Ze kan er makkelijk in en uitklimmen, het is heel laag, maar dat doet ze alleen overdag om met haar knuffels te spelen. Verder blijft ze keurig liggen of gaat ze zitten spelen. Eruit vallen is moeilijk ivm de sierranden aan de zijkant. Klimmen doet ze ook niet. In het begin hadden we het ledikantje ervoro staan (de andere open kant staat tegen de muur), maar dat hebben we zondag opgeruimd, het ging al ruim een week goed, er ligt nu ook geen matrasje meer voor.
Ik vind het perfect! Zij had echt een opgesloten gevoel, dat kon ik heel duidelijk merken: ze hing soms echt aan de spijlen geklauwd, helemaal overstuur. En het is veel gezelliger. Ik pas er nog net tussen, dus lekker op bed zingen, bidden en knuffelen, heerlijk!
En nu zijn ze nog zo jong, dan gaat het volgens mij makkelijker dan als ze groter zijne n beseffen dat ze hun vertrouwde bedje moeten gaan missen.
Dit bed heeft ze, en dan op de kleinste stand:
Groetjes, Rianne, en vanuit haar bedje een snotverkouden Lydia
