Beetje bang.......

[Anoniem]

Hallo,

Ik moet even mijn angst kwijt. Ik zit in de 3e ronde voor mijn 2e kindje maar ik ben een beetje bang om zwanger te raken. Ik heb er ontzettend veel zin in, zo'n nieuw klein mensje. Alleen was mijn vorige zwangerschap niet zo leuk. Ik ben altijd een vrolijke meid maar toen ik zwanger was van mijn dochter ben ik heel erg depressief geweest. Heb niet van de zwangerschap genoten, 6 kilo afgevallen. Ik kreeg het eten niet door mijn keel, had geen hongergevoel. Heb ook HELP-syndroom gehad en 5 weken te vroeg bevallen via een keizersnede. Min dochter was geboren en ik was helemaal weer de oude. Nou ben ik dus heel erg bang om weer depressief te raken in de zwangerschap. Heeft iemand dit ook eens meegemaakt? Wat heb je eraan gedaan? Zou het fijn vinden als iemand tips heeft voor mij.

Alvast bedankt

Liefs suzan

 

[Anoniem]

hoi hoi

ik kan je angst heel goed voorstellen. het is nogal wat om zo een zwangerschap te moeten doorbrengen. veel mensen weten niet wat deprisiviteit is en zeggen dan: probeer positief te denken, maar dat lukt meestal niet, anders was je toch ook niet depressief? het is vreselijk om depri te zijn.

ik heb geen ervaring met depressies tijdens de zwangerschap, maar ik kan je wel zeggen dat geen een zwangerschap hetzelfde is. dus de kans is heel groot dat je de volgende zwangerschap nergens last van hebt.

veel succes ermee.

liefs janine

 

[Anoniem]

Hoi,

Moeilijk om zoveel onzekerheden te hebben! Het lijkt mij een goed idee om hierover met je huisarts/verloskundige te praten. Gelukkig is er tegenwoordig al iets aan te doen wanneer duidelijk is dat je vatbaar bent  voor depressies zeg maar. Preventief een lage dosering antidepressivum slikken bijvoorbeeld.
Helaas is het wel zo dat wanneer je eenmaal een post-partum depressie (zo heet het tegenwoordig) hebt gehad de kans wel groter is dat je dit weer zal krijgen. Praat hier dus over met je arts!
Een ander punt is dat na de bevalling je schildklierfunctie kan dalen waardoor je dezelfde klachten behorende bij een depressie kunt krijgen!! Belangrijk is het dus om dat dan ook te laten conroleren.
Ik hoop dat wanneer jullie besluiten weer zwanger te willen worden dit snel kan lukken en je ook kunt genieten hiervan!

Groetjes Ineke

 

[Anoniem]

Hoi Suzan..

Ik kan me jou gevoel heel goed voorstellen.. Ik heb de laatste jaren ook heel veel last gehad van depressiviteit en angst en onzekerheid.. In mijn zwangerschappen heb ik hier eigenlijk niet zown last van gehad maar weet wel heel goed hoe het is als je niet kunt eten en je je negatief voelt..
Ik heb mijn huisarts ook voorgelegd dat ik bang ben om depri te zijn tijdens mijn hopelijk komende zwangerschap en volgens hem is het fijn als je begeleid wordt in die periode en de tijd erna... dan voel je je iig niet alleen staan..
Eigenlijk wordt mijn depressieviteit grotendeels versterkt door pms (premenstrueel syndroom) en ze vertelde me dat ik juist door zwanger te raken dit een hele verandering zou zijn ivm hormonen...
Ik zou zeggen.. geef het aan bij je huisarts en misschien is het wel goed om tijdens die maanden een maatschappelijk werkster te hebben waar je je ei bij kwijt kunt... Dit heeft mij het laatste jaar ook goed gedaan..
Wat betreft het helpsyndroom zeggen ze dat dit bij een tweede zwangerschap bijna niet voorkomt.
Ik hoop echt voor je dat je de komende zwangerschap fijn beleeft en wens je heel veel succes... Blijf er over praten meid, en geef goed aan wat je gevoel zegt.. Je hoeft niet alleen te staan!

liefs Bats

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik herken wel wat je zegt, de kwaal niet maar wel ongeveer hetzelfde probleem.
Ik heb 1 kindje en heb daarvan een hele moeilijke zwangerschap gehad en van de 12e tot de 37e week moeten liggen en allerlei toestanden die het heel spannend maakten en als klap op de vuurpijl een bevalling van maandagochtend tot dinsdagavond en uiteindelijk is Jonathan geboren via de keizersnee omdat hij toch niet goed bleek te liggen , echt een vreselijke ervaring.
Dus ook de angst om opnieuw zwanger te raken, maar ik heb het vrij simpel aangepakt, ik dacht als ik niet durf betekend dat dat Jonathan nooit een broer of zus zal hebben, dat wil ik niet en ik wil ook heel graag nog eens zwanger zijn en dan normaal zeg maar.
Uiteindelijk hebben wij dus gewoon de pil laten staan en ik vond het wel spannend, maar ik dacht als ik zwanger raak moet ik wel, dat zie ik dan wel.
En nu ben ik dus weer zwanger en idd al een keer van in paniek, maar over het algemeen ook wel de wetenschap dat het anders kan gaan, het zou trouwens veel onlogischer zijn als het nog een keer zo moeilijk ging hoor en ik moet nu wel, dus vol goede moed en echt zin in de baby ga ik door, wel gespannen soms, maar probeer wel te genieten ook!

Succes met je beslissing.

Liefs

 

[Anoniem]

Hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reacties, Ik ga er gewoon voor. Over een jaar vind ik het nog eng. Dus stel je het alleen maar uit. Ben ook bij een homeopaat geweest de eerste zwangerschap. Dus daar kan ik ook nog heen als het echt nodig is. Heel erg bedankt voor jullie steun. 2 augustus is mijn NOD, ben benieuwd!

Veel liefs suzan