Beetje bang!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo Meiden,

Ik weet sinds donderdag 08-07 dat ik zwanger ben! Pffffff.....wat staat mijn leven nu op zijn kop. We hebben er bewust voor gekozen om het te gaan proberen en na 1x is het al gelukt. Ik ben nu heel onzeker en bang. Ben erg misselijk en moe. Ik ben vooral onrustig en kan nog niet echt genieten, omdat ik 2 jaar geleden mijn bekken vast had zitten. (door een fout van de huisarts heb ik daar 5 mnd mee rond gelopen en naar een paar maanden was het eindelijk los. Ik heb nu elke dag nog last van mijn rug en ben het elke week bij medisch fitness aan het sterk maken) Nu ben ik heel erg bang dat mijn rug niet sterk genoeg is en ik naar de bevalling weer zoveel jaar bezig ben om weer van alles een beetje te kunnen doen en straks niet met de kleine te kunnen wandelen enz. Het is misschien raar dat ik mij zo druk maak, maar de afgelopen jaren is alles mis gegaan met mijn lichaam. We willen zo graag een kleine en ik kijk er erg naar uit. Mijn vriend is eens stukje ouder, dus wilde we niet zolang meer wachten en maar afwachten voor mijn rug, wanneer die weer goed voelt weten we ook niet.
Is het gewoon even wennen aan de gedachten enz?
Ik kijk heel erg naar die kleine uit, maar nu al genieten van de zwangerschap kan ik nog niet.
Wil iemand mij helpen?

Liefs Kim
 
Het is ook heel heftig ineens! Vooral ook omdat je waarschijnlijk nog niet had gedacht dat het meteen raak zou zijn. Geef jezelf een beetje tijd om aan het idee te wennen en let heel goed op jezelf! Aan die misselijkheid is helaas niet veel te doen, maar lekker op tijd naar je bedje gaan de komende tijd kan natuurlijk wel. Als je moe bent, lijkt alles zwaarder dan anders. En voel je ook vooral niet schuldig als je niet meteen geniet van je zwangerschap. Ik ben nu 39 wk + 3 en ik heb bijna helemaal niet genoten van het zwanger zijn op zich, hoewel ik een makkelijke zwangerschap heb gehad. En ik kijk heel erg naar dit kindje uit hoor, maar dat wil niet zeggen dat zwanger zijn fijn is. Maar aan de andere kant weet je wel waar je het voor doet, dus is het ook weer wel fijn. Beetje dubbel allemaal, maar zo zal het nu voor jou ook wel voelen. Volgens mij is dat normaal.

Wat betreft je fysieke problemen; meteen melden bij de arts en de medische fitness dat je zwanger bent en op tijd fysio of iets dergelijks nemen. Een kennisje van mij heeft heel erg last van haar rug en ook medische fitness, maar die is nu 37 weken zwanger en alsnog goed door haar zwangerschap gerold. En onthoud: het kan best dat je tijdens je zwangerschap ineens minder last hebt van allerlei klachten, dit onder invloed van hormonen. Ik heb bijvoorbeeld reuma en was bang dat dat juist heel erg de kop op zou steken, nou, geen centje pijn gehad hoor! Pas de laatste 3 weken sinds ik flink oedeem heb doet het goed pijn, maar ach, dat zijn de laaste loodjes.

Dus kijk er niet te zwart tegenaan! Ik had dat in het begin ook hoor, ik dacht echt: oh mijn god, wat komt er nou allemaal op me af? Maar je hebt niet voor niets negen maanden om eraan te wennen! En doe gewoon rustig aan. Als je het fysiek niet trekt, kun je altijd bijvoorbeeld 6 uur op een dag gaan werken, dat heb ik ook gedaan toen ik een peesontsteking in mijn lies had in de zesde maand. Echt, het komt allemaal wel goed! Ik weet dat ik makkelijk praten heb nu het bij mij op een eindje loopt, maar misschien stelt het je gerust dat ik die gevoelens wel herken en dat ik nu in volle overtuiging kan zeggen dat een zwangerschap toch echt prachtig is!
 
Hallo Sam,

Dankjewel voor je reactie op mijn berichtje! Het voelt fijn dat iemand mij begrijpt en dat er meer mensen zijn die eerst moesten wennen. Ik ga je berichtje uitprinten en nog vaak lezen!
Zo kan ik misschien steeds een beetje meer gaan genieten en minder bang worden. Ik ben iemand die totaal niet tegen onzekerheid kan en nu is het inderdaad maar afwachten hoe die rug gaat reageren. Lekker hoor dat je aan het einde van je zwangerschap bent! Spannend hoor! Veel succes ermee!!
En nogmaals bedankt!

Groetjes Kim
 
hoi kim
ik snap wel een beetje wat je bedoeld.
wij wilden ook heel graag een kindje, en toen stopte ik met de pil, en na 2x ongesteld geweest was het ook raak. en dan komt het allemaal opeens heel dicht bij he?
dan wordt het opeens werkelijk, ik raakte een beetje in paniek! heel raar. want ik was super blij en gelukkig, en van de andere kant opeens heel bang...van ojeee wat zou ik allemaal gaan krijgen en kan ik het aan enz enz.
daarbij komt ook dat ik een paar jaar geleden nogal met me eigen in de knoop zat (geestelijk dus) en dat het nu weer veel beter ging de laatste jaren. maar heb er veel voor moeten doen. en toen dacht ik opeen. ojee dalijk krijg ik een terugval door hormonen enz. eigenlijk hetzelfde wat jij met je rug hebt, dat het dalijk weer mis gaat met je rug enzo.
ik moet zeggen dat ik nog niet veel last heb gehad in negatieve zin van mijn hormonen, het kan altijd komen dat weet ik. maar ik denk er nu maar niet aan!
de eerste weken van mijn zw.schap voelde ik me ook heel opgelaten en zenuwachtig alsof ik me niet kon ontspannen, ben ook heel erg ziek geweest (overgeven enzo)...toen heb ik wel momenten gehad van moet dat nou allemaal? maar ben er al met al goed doorheen gekomen. van de ene kant ben ik heel trots op mezelf dat ik dit allemaal kan en doe. mijn vriend is heel vaak weg voor z'n werk, en dan zit ik hier een paar dagen alleen...dat is vaak moeilijk, maar maakt me wel heel sterk! het lijkt wel of dat kleine wondertje in mijn buik me echt heel sterk maakt! hihi
ik weet zeker dat het allemaal goed komt! ik vertrouw erop. moet je ook doen.
ik wens je veel geluk toe en probeer idd te genieten wat sam al zegt, dat is moeilijk in het begin, maar het komt echtwel. op een gegeven moment ga je aan je kwaaltjes wennen...hihi want de ene is over en de andere staat alweer op de stoep om je te pesten...
het maakt je sterk meid!
liefs van sandy
 
Hee Kim en Sandy,

Kim; fijn dat mijn berichtje je goed heeft gedaan.

Sandy; wat je zegt over dat de baby je sterk maakt, is waar! Ik hoef maar heel even aan dat wezentje te denken en dan kan ik alles weer aan! Vooral sinds ik m voel (met 17 weken al kleine kriebels, sinds 20 schopjes en nu overal knietjes en hakjes en elleboogjes lijkt het wel). Dat komt voor jou ook nog Kim, als je je kindje voelt, dat is zo geweldig! Maar nog voor je m voelt, krijg je een termijnecho bij 12 weken en dan is het ook al echt een wezentje met armpjes en beentjes, ook al zo'n hoogtepuntje!

En nu, op momenten dat ik het niet zie zitten om wat voor reden dan ook, loop ik even de babykamer in en dan voel ik me weer herboren worden.

Kim, wat misschien een goed idee is, ga van de week even lekker de stad in en koop alvast 1 dingetje voor het kindje, een fijne knuffel of iets van kleertjes ofzo, daarmee breng je het weer iets dichterbij en heb je alvast iets tastbaars om te pakken of naar te kijken op momenten dat het je even aanvliegt. Ik heb dat in ieder geval als heel prettig ervaren, om alvast iets te hebben wat ik kon vastpakken.

Oh, en koop lekker een boek over zwanger zijn en ga je inlezen, da's ook wel een goede manier om het tastbaarder te maken en minder angstig. En een dagboek bijhouden, werkt voor mij ook prima.

Dat was nog even een aanvulling.

Goh, ik tik wel veel vandaag, maar ja, vriendlief heeft nachtdienst dus die slaapt en buiten regent het.
 
Hoi Sam,

Wat kan je toch goed schrijven zeg! Heel fijn om te horen dat het toch allemaal goed gaat komen!
Ik ga van de week inderdaad even wat kopen!

Groetjes
 
Hoi Hoi,

Ik herken de angst wel. Heb zelf 2 jaar geleden een ongeluk gehad en mijn rug beschadigd. Doordat ik niet geloofd werd is er pas na anderhalf jaar wat aan gedaan, althans ze gingen me onderzoeken. Ze konden niks vinden en het zou maar tussen mijn oren zitten, of ik zou over 2 jaar in een rolstoel terecht komen en daar moest ik het maar mee doen. Eindelijk een second opinion gehad en ja hoor eindelijk zwanger (was ook gestopt met de pil, maar duurde een poos voordat ik dus zwanger raakte)! Nu kunnen ze me dus niet onderzoeken, maar ik heb nog geen last gehad tijdens de zwangerschap. Ja, natuurlijk wel de pijn die ik al had, maar het is niet verergert en ik denk dat het erna misschien wel wat beter zal zijn. Je kunt het toch niet plannen, dus ik zou zeggen: geniet er maar lekker van!

Liefs Mariska 2
32 weken en 6 dagen
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan