beetje heel verdrietig

[Anoniem]

hoi meiden,

ik moet even mijn verhaal kwijt hoor, ik zit met zoveel dingen!
allereerst wil ik jullie vertellen dat mijn man en ik al bijna 2 jaar bezig zijn met het krijgen van kinderen en dat dat allemaal niet zo wil vlotten.
we hebben dan ook besloten om bij de volgende ongi naar de huisarts te gaan en eens na te vragen het hoe en wat!
En daar kwamen de eerste vrienden en familieleden aan.
eerst mijn schoonzusje afgelopen april bevallen van haar 3e kindje, daarna mijn collega ook in april bevallen van haar 2e kindje.
bij terug keer ging mijn andere collega met verlof, zij beviel 2 september van haar eerste zoon ( gun het haar vanharte, ze heeft al veel mee gemaakt) en mijn vriendin beviel een week na haar ook van een zoon ( wat een moppie zo super klein 3000gram en heeft kleertjes maat 46). nu is vandaag de nicht van mijn man bevallen van een dochter.
Gisteren op kraamvisite geweest bij mijn vriendin, echt een heel mooi mannetje en ik gun het haar van harte, maar dan krijg ik steeds meer het gevoel dat ik ook zo graag zo''n klein popje zou willen krijgen. eerst de periode om trots met zo'n dikke buik te lopen en daarna achter de kinderwagen.
hoor ik tot overmaat van ramp ook nog vandaag dat bij de buren de 3e op komst is binnen 3 jaar, dan wil ik het wel uitgillen he.
misschien vinden jullie het allemaal wel heel raar en beetje kinderachtig zelfs, maar ik kan er soms wel even om janken hoor dat er zoveel mensen zijn die hun verstand schijnbaar niet hoeven te gebruiken en gewoon doorgaan. en dat terwijl er zoveel mensen zijn die het zo graag willen en steeds moedelozer worden naarmate de tijd verstrijkt.
sorry voor mijn gezeur maar ik moest dit ff kwijt.
groetjes marina

 

[Anoniem]

hoi hoi


ik snap je helemaal het is echt een rot situatie en ik weet ook niet wat ik erop moet zeggen want je kan er gewoon niks aan veranderen, wel wil ik je zeggen dat ik met je mee leef want dit is gewoon zwaar klote.


sucses meis en ook jou tijd komt.

groetjes annieka

 

[Anoniem]

Hoi Marina,

Ik ken het helemaal, Zit zelf echt ook tussen de dikke buiken en baby's alleen wij hebben nog niks.....
Zus is zwanger van der 2de, schoonzus van der eerste, vriendin zwanger van haar 3de ook in 3 jaar tijd, 2 collega's bevallen en zo kan ik nog wel ff doorgaan. Nu weet ik dat 2  vriendinnen bezig  zijn dus dat zal  ook wel niet  lang meer duren.... Maar we gaan gewoon door en kopen maar kraamkado-tjes    


Onze tijd komt nog!!!!

Gr Ester

 

[Anoniem]

Hallo,

Je hoeft je echt niet te schamen dat je er moeite mee hebt dat het een ander wel mag lukken en jou nog niet.

Hier weten we gelukkig allemaal wel hoe frustrerend het kan zijn!
Ik zelf ben er erg blij mee dat het grootste gedeelte van mijn (schoon)familie vrienden en kennisen het weten. Zij houden hier erg rekening mee.

fijnste hiervan vind ik de vraag: willen jullie nog geen kinderen, ben je nog niet zwanger?? dat deze niet meer gesteld wordt, maar nu is het, goh hoe gaat het, al wat bekend van je gyn dit vind ik veel fijner om te hebben.

is natuurlijk voor iedereen verschillend, maar als ik jou was zou ik zsm naar je HA gaan en een onderzoek laten starten, wie weet kan dit een hele hoop versnellen voor je en kun je ook binnenkort genieten

Liefs en sterkte
Sylvia

 

[Anoniem]

Hallo allemaal,

Ik herken het helemaal. Wij zijn nu 1,5 jaar bezig en helaas heeft het nog niet zo mogen zijn. Ook in onze omgeving zijn er veel mensen die "zomaar" zwanger worden. Heel veel mensen maken ondoordachte opmerkingen al: "jullie mogen wel opschieten?" "wordt het niet eens tijd?" en meer van dat soort dingen. We zijn nu bij de gynaecoloog beland en hebben de eerste onderzoeken gehad. We hebben ook besloten om het tegen mensen in onze omgeving te vertellen, zodat mensen eens ophouden met die opmerkingen. Maar zelf nu merk ik dat mensen nog opmerkingen maken die me kwetsen. Ze bedoelen het vast niet zo en weten volgens mij niet wat ze moeten zeggen, maar toch... En ook mensen die er gewoon overheen praten en zeggen "ach, komt wel goed". Dat doet me pijn, omdat ze niet beseffen hoevel verdriet je hebt als het niet lukt.
Ik gun het anderen echt, maar merk wel dat ik het al moeilijker begin te vinden, al die zwagere mensen om me heen.
Maar gelukkig heb ik ook mensen om me heen die het wel proberen te begrijpen en die me steunen. Gewoon door naar me te luisteren, door het sturen van een kaartje en ook door eerlijk te zeggen dat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Dat doet me heel goed en ik waardeer die vriendinnen dan ook heel erg. En al die mensen die domme opmerkingen maken? Ik denk dat ze niet beter weten en dat zegt meer over hun dan over mij.

X