Beetje laat, maar ik stel me voor: Swanfeather

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi iedereen,
Ik ben 32 jaar.
Ik ben op 7 juni uitgerekend en dit is mijn eerste zwangerschap. De eerste 6-7 maanden had ik last van een licht prenatale depressie waardoor ik niet kon genieten van de zwangerschap. Ik heb dit aangepakt door van allerlei kanten (professionele) hulp te vragen en probeer, nu ik me beter voel, alles in te halen wat ik in de beginperiode heb gemist. Ik kijk nu ook erg uit naar mijn nieuwe leven. Mijn hele leven heb ik al kinderen gewild, maar pas vorig jaar heb ik daar de perfecte partner voor gevonden.

Ik ben wel een beetje nerveus voor de zwangerschap, aangezien dit bij mijn zusje 26 uur duurde en ik aan haar gezicht zag hoeveel pijn het doet. Ik bedenk me maar: 1 dagje pijn voor het grootste geluk voor de rest van je leven is het wel waard.
 
hoi,
welkom,jammer dat je zo rot voelde.
ik ken het,heb optijd aan de bel getrokken.ik moest stoppen met werken.druk werd te groot,thuis situatie ( 2 kids) en werken.dat werd te veel.je lichaam vroeg om rust.die had ik niet.nadat ik thuis kwam en na aantal weken kon ik toen eindelijk beseffen dat ik zwanger was.
het is niet te vergelijken.en moet zeggen je bent het daarna ook zo weer vergeten.me vriendin heeft er 30 uur over gedaan,gisteren zaten er nog om te lachen aan de telefoon.
ik heb al 2 snelle bevallingen achter de rug.het is zo ie zo geen pretje.zo lang eraan toe geeft,gaat het wel stuk makkelijker.
bij de 2 de kwam de verloskundige.ik had 5 cm.ze bereide me voor.je kan tegen werken of mee werken dan zijn er zo vanaf.
toen had ik zoiets van nou kom maar op,onderuit kom ik niet,des te sneller ben ik vanaf,na een half uur lag me zoontje op me buik.
moet wel zeggen dat ik flinke naweeen heb gehad.zowat van me stokje ben gegaan omdat het zo snel ging,maar ik had een lieve rustige verloskundige.ik had altijd al goed gevoel bij haar misschien scheelt dat ook wel.
hoe deze zal gaan is weer afwachten.
succes nog ff op je tanden bijten.voor je het weet ben je er weer vanaf.
gr marjan
 
Ik ben inderdaad op aanraden van mijn psycholoog minder gaan werken. Echter pas sinds mijn zwangerschapsverlof voelen mijn gedachten en gevoelens ook alsof deze van mij zijn in plaats van van een vreemde. Mijn vriend heeft me ontzettend gesteund en ik ben blij dat ik hem nu ook wat terug kan geven.

Inderdaad probeer ik me psychisch voor te bereiden door de bevalling inderdaad op me af te laten komen en te proberen deze niet tegen te werken. Ik heb veel gelezen dat het daardoor nog langer kan duren, dus laat maar komen!

Ik zit bij een verloskundigenpraktijk met 5 verloskundigen. Ik heb dus geen idee wie er dienst heeft als ik aan de beurt ben. Stiekem heb ik wel een voorkeur.
 
hoihoi

zal me ook even voorstellen:

ik ben do, 21 jaar en morgen 39 weken zwanger van ons 2e kindje ( onze 2e meid)

wat jammer dat je je zo lang rot heb gevoeld.
gelukkig dat het nu wel goed gaat, en dat je kunt genieten van de laatste loodjes.

qua bevalling kan ik alleen maar zeggen:
het is bij iedereen anders! het kan best zijn dat jij heel soepel bevalt,
maar idd, je kan je beter houden aan hoe jij denkt.
zo heb ik ook gedacht:

het gaat heel veel pijn doen, maar ik krijg er iets ontzettends moois voor terug.
en wat ze zeggen is waar (atans, bij mij wel)
zodra je je kleintje op je armen heb, ben je alle pijn vergeten.
eerlijk gezegd, vond ik mn eerste bevalling totaal geen pijn doen.
de ontsluitingsweeen waren irritant, en ik had veel last van been weeen, waardoor ik continu moest blijven liggen, want ik zakte door mn benen heen.
de persweeen vond ik geweldig. yes, nu kon ik iets doen en dan heb ik binnen een heel korte tijd mn kleintje op mn borst.
na een kwartier persen was onze kleine meid geboren.

nu hou ik me weer aan de zelfde gedachten vast:
het gaat veel pijn doen, maar daarna ben ik het allemaal weer vergeten.
dit blijf ik denken omdat elke bevalling anders is.
dat ik een makkelijke bevalling had bij nathalia, wil niet zeggen dat ik dat nu weer heb.

heb er trouwens bijna 18 uur over gedaan bij nathalia. vanaf de eerste ontsluitinswee tot de geboorte.

nou, succes met de laatste loodjes.
vooral idd veel genieten en voor je het weet is het zo ver :D

liefs, do
 
Hoi Do,

Ik hoor overal dat de tweede makkelijker is dan de eerste. Ik hoop dat dat ook voor jou geldt.

Ik ben een beetje jaloers op je. 21 jaar en al voor de tweede keer zwanger. Dan heb je vast al heel vroeg de ideale partner ontmoet. Ik heb daar wat langer op moeten wachten.

Van een vriendin hoorde ik dat je de pijn niet vergeten ben na de bevalling, maar dat je met andere dingen bezig bent, waardoor je je richt op het heden en de toekomst in plaats van terug denkt naar de bevalling.
Het klinkt logisch en ik zie wel hoe ik me ga voelen straks. Nog eventjes...
 
Hey Swanfeather welkom hier! Ik ben Ingrid, 33 en nu 36,5 week zwanger van mijn eerste kindje. Leuk dat je nog even meeschrijft en fijn dat het nu beter met je gaat!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan