beetje verdrietig

Hoi lieve meiden,

Ik heb me 2 jaar sterk gehouden maar nu gaat het effe niet meer!

Ik werd 1,5 week geleden gebeld door een vriendin die zei dat ze zwanger was en dat ze op dezelfde datum uitgerekend was als ik. Even slikken dus maar het ging nog. Vandaag hoor ik dat een collega waar ik erg vaak naast zit ook zwanger is en diezelfde datum is uitgerekend. Pfffff als je in de medische molen zit en iedereen om je heen wordt zwanger dan gaat het nog wel. (vond ik tot nu toe teminste) maar als je zwanger bent geweest en een miskraam krijgt en er zijn er 2 uitgerekend op de datum dat jij zou bevallen dan wordt het echt moeilijk....

Ik moest het gewoon even kwijt.

Liefs Inge
 
Hoi lieve Inge,

Dat is ook erg moeilijk! Vooral omdat je de buiken van ze ziet groeien. Ik had datzelfde met een collega en inderdaad, ik heb me vaak moeten verbijten. Maar echt lieverd, jouw tijd komt ook echt nog wel! Ik vind het ook heel oneerlijk dat het zolang bij je moet duren maar je werd nu ook zo ineens onverwachts zwanger, dat gebeurt vast binnenkort weer!

Ik duim voor je!

X F.
 
Lieve Inge,

Ik weet precies hoe jij je voelt, je staat soms zo machteloos. De wereld lijkt zo onrechtvaardig. Mijn beste collega en mijn schoonzus zijn ook zwanger(september uitgeteld) Al die zwangerschapskwaaltjes waar ze last van hebben. Als ik tegen mijn collega zeg meid ik wou dat ik misselijk was door mijn zwangerschap, dan verklaart ze mij voor gek. Dan zeg ik al niks meer ze begrijpt het toch niet, al meen ik het echt. Een miskraam moet je eerst meegemaakt hebben voor je weet hoe erg dat is. Kom op meid volhouden ook al wordt het je soms allemaal een beetje teveel. Onze tijd komt nog wel ik weet het zeker! Ik duim voor je!

kus van Renske
 
Dag Inge,

Jij hebt alle reden om je er rot onder te voelen, hoor! En dan vind ik dat jij je al heeeel lang sterk hebt weten te houden.......

Ik zit een beetje in hetzelfde schuitje.
Een collega in dezelfde week en mijn nicht ook op dezelfde dag.
Met die nicht ligt het geval helemaal moeilijk gezien de manier waarop het is gegaan (3e kind, maar van een nieuwe vriend, heel gezeik), ik denk ook niet dat ik het aankan om daar dalijk langs te gaan.

Wat die collega betreft leek het mij beter om met haar een "confrontatie" aan te gaan, om haar min of meer tegen mij te beschermen. Dit klinkt heel raar, maar ik weet donders goed hoe ik zelf ben en ik kan dus heel raar reageren in bepaalde situaties zoals rare dingen zeggen die bij een ander heel hard over kunnen komen.
Dit was een heel fijn gesprek en ik heb met haar op de een of andere manier ook geen moeite meer. Wellicht kan dat ook komen doordat zij ook hoogzwanger was toen ik daar kwam werken, dus dat het voor mij niet vreemd is om haar dik te zien, ik weet het ook niet.

Maar om weer even alle aandacht naar jou toe te brengen (ik praat zo graag over mezelf, haha!) een ieder hier weet hoe naar dit soort situaties voelen en zijn en uit het maar gewoon hier hoor!

Ariane
 
Hoi lieve meiden,

Jullie hebben helemaal gelijk. Het zal ook allemaal wel een keer goed komen. Ik kan alleen even mijn stoere houding niet meer volhouden. Ben even niet meer de sterke Inge die ik de afgelopen 2 jaar ben geweest.
We hebben een mooie reis in het vooruitzicht dus daar ga ik me maar op richten.

Veel liefs
Inge
 
Terug
Bovenaan