A
Anoniem
Guest
Hoi meiden,
Ik moet even mijn hart luchten.
Het ging allemaal zo goed en nu krijg ik vanochtend een telefoontje van mijn moeder dat mijn opa erg slecht is. Ik zit nog in de luxe positie dat alle opa's en oma's (op 1 oma van mij) nog allemaal leven. Onze kinderen hebben dus een groot scala aan opa's en oma's.
Maar goed hij is gisteren gevallen en zo eigenwijs als hij is wou hij absoluut geen dokter hebben te kijken bij hem. Mijn moeder en tante hebben hem helemaal nagekeken (zitten allebei in de zorg) en alles leek goed. Hij is bekend met wegrakingen omdat zijn pacemaker niet helemaal goed meer is. Daar zou hij volgende week aan geholpen worden.
Ze hebben hem naar bed geholpen maar vanochtend kon hij niet of nauwlijks meer praten en z'n ogen open krijgen. Nu wilde hij er dan toch wel een arts bij, maar die vraagt zich af of hij op nog tijd is gekomen. Hij ligt nu op de ic en we moeten de resultaten van de onderzoeken nog afwachten.
Nu weet ik wel dat deze lieve man zijn leeftijd niet meer mee heeft en dat het ergens stopt, maar ik ben er helemaal kapot van. En nog om een egoistische reden ook: De laatste 2 jaar lijkt ons geluk ons wel niet gegund. Steeds als er een leuke gebeurtenis (geboorte, huwelijk of verjaardag) voor de deur staat is er altijd een sterfgeval wat een schaduw werpt. Ik weet ook wel dat het geen opzet is en dat ik me niet zo moet aanstellen, maar ik heb echt zo iets van 'waarom nu?!' Het leek ons eindelijk mee te zitten. Ik vind het ook zo erg voor hem, hij wil nog zo graag, maar is het nog wel aan hem besteed? Vanochtend moest ik naar de vk en mijn bloeddruk was natuurlijk torenhoog. Gelukkig had de vk begrip en moet ik eind deze week even terugkomen. Als het dan maar gezakt is, want met een kleine van 20 mnd zie ik een ziekenhuisopname echt niet zitten!
Sorry voor het lange verhaal, maar kan het even niet aan iemand anders kwijt.
Marjanne 33+5 wkn
Ik moet even mijn hart luchten.
Het ging allemaal zo goed en nu krijg ik vanochtend een telefoontje van mijn moeder dat mijn opa erg slecht is. Ik zit nog in de luxe positie dat alle opa's en oma's (op 1 oma van mij) nog allemaal leven. Onze kinderen hebben dus een groot scala aan opa's en oma's.
Maar goed hij is gisteren gevallen en zo eigenwijs als hij is wou hij absoluut geen dokter hebben te kijken bij hem. Mijn moeder en tante hebben hem helemaal nagekeken (zitten allebei in de zorg) en alles leek goed. Hij is bekend met wegrakingen omdat zijn pacemaker niet helemaal goed meer is. Daar zou hij volgende week aan geholpen worden.
Ze hebben hem naar bed geholpen maar vanochtend kon hij niet of nauwlijks meer praten en z'n ogen open krijgen. Nu wilde hij er dan toch wel een arts bij, maar die vraagt zich af of hij op nog tijd is gekomen. Hij ligt nu op de ic en we moeten de resultaten van de onderzoeken nog afwachten.
Nu weet ik wel dat deze lieve man zijn leeftijd niet meer mee heeft en dat het ergens stopt, maar ik ben er helemaal kapot van. En nog om een egoistische reden ook: De laatste 2 jaar lijkt ons geluk ons wel niet gegund. Steeds als er een leuke gebeurtenis (geboorte, huwelijk of verjaardag) voor de deur staat is er altijd een sterfgeval wat een schaduw werpt. Ik weet ook wel dat het geen opzet is en dat ik me niet zo moet aanstellen, maar ik heb echt zo iets van 'waarom nu?!' Het leek ons eindelijk mee te zitten. Ik vind het ook zo erg voor hem, hij wil nog zo graag, maar is het nog wel aan hem besteed? Vanochtend moest ik naar de vk en mijn bloeddruk was natuurlijk torenhoog. Gelukkig had de vk begrip en moet ik eind deze week even terugkomen. Als het dan maar gezakt is, want met een kleine van 20 mnd zie ik een ziekenhuisopname echt niet zitten!
Sorry voor het lange verhaal, maar kan het even niet aan iemand anders kwijt.
Marjanne 33+5 wkn
);