Iedere bevalling is uniek, maar je merkt snel genoeg dat het om weeën gaat alhoewel...
Mijn eerste bevalling was heel pijnlijk en moeizaam. Ik begon met buikweeën die goed op te vangen waren en later kreeg ik daar nog eens rugweeën bij die heeeel pijnlijk waren, bijna niet te harden en dat bijna niet te harden nog 6,5 uur achterelkaar door.
Bij de tweede bevalling werd ik 's nachts wakker van een echte wee en wist ik dat het begonnen was, maar daarna kreeg ik telkens harde buiken met een klein pijnlijk randje. Na ca. 5 harde buiken kwam er weer een wee. Al met al stelde het weinig voor. Toch belde mijn man na 2 uur de verloskundige, omdat de harde buiken na hele korte tijd iedere twee minuten kwamen. De vk kwam toch, omdat het om een tweede kind ging en ze is ook niet meer weggegaan. Ik had al 7 cm en nog eens 2 uur later had ik een kind. Op het moment dat ik het pijnlijk ging vinden had ik al volledige ontsluiting en 5 minuten later een baby, terwijl ik bij mijn eerste bevalling dezelfde hoeveelheid pijn ervaarde bij 3 centimeter ontsluiting en toen moest ik nog 12 uur doorgaan en dat was toen ook nog maar het allereerste begin van de pijn.
Er kunnen dus enorme verschillen tussen bevallingen zijn, maar uiteindelijk krijg je echt je kind er wel uit en daar gaat het om.