begrijp iemand mij

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo moeders,Hier een kort geschrijf van mij.Ik ben onlangs bevallen van een tweeling(meisjes)met 29 weken en 3 dagen.Mijn oudste dochter,ABIGAIL is helaas op 10 november overleden ,na 4 maanden haar best gedaan te hebben.Ik kan het nog steeds niet geloven dat zij er niet meer is.Huil elke dag nog,omdat t te heftig voor mij is,oktober 2010 een miskraam van 16 weken,en 5 jaar een zoontje bij 33 weken verloren .Ik kan het echt niet meer aan.waarom ik?????????????

en het werk !!!!!!!!!!!!ik krijg de ruimte niet om het te verwerken.ik wordt gedwongen weer te gaan werken .en van de collegas,dit heb ik echt niet verwacht.

Maar ja zo zie je maar hoe het leven is.

Graar wil ik in contact komen ,om te uiten wat mij is overkomen,met moeders die hetzelfde hebben meegemaakt.(e-mail:poisonds10@hotmail.com)
 
Weet hoe verschrikkelijk het is een kindje te verleizen.
Heel veel sterkte. met dit ondraaglijke en oneerlijke verlies
 
Hallo, ik vind het heel erg voor u. Zou je niet beter kunnen praten met een Psygoloog. Ik voel me vreselijk als ik dit lees. Ik hoop dit zelf nooit mee te maken. Heb wel een miskraam gehad met 6 weken, zwangerschap. Heel kort, maar voor mijn gevoel is het wel aanwezig. Praat met iemand die u kan helpen. Heel veel sterkte.
 
Hallo,

Ik heb onlangs bijna hetzelfde meegemaakt. In januari 2010 heb ik een miskraam gehad na 8 weken zwangerschap. Kort daarna raakte ik weer in verwachting en nu bleek het een tweeling te zijn, twee meisjes. Zij bleken met 21 weken echter het tweeling transfusie syndroom te hebben. 1 oktober 2010 ben ik na een zwangerschap van 29 weken en 4 dagen ben ik dmv een keizersnede bevallen van twee dochters. Een van hen is na 3 uur al overleden. De kleine zus doet het gelukkig goed en daar houden wij ons aan vast. We zijn blij dat we in ieder geval een wondertje hebben al hadden we het super gevonden dat ze als twee zussen hadden mogen opgroeien. mvg Bianca
 
Beste moeders,bedank voor jullie advies en gehoor.Ik heb het nog steeds moeilijk.Ik mis haar,maar zie haar terug in haar zusje.Kan elke keer in tranen uitbarsten als wij het over haar hebben.Kan het nog steeds niet geloven dat ze er niet meer is.

Arme ik,heb haar in mijn hart.
 
Hallo bianca,bij mij dachten de artsen ook dat ze de tts hadden.ik was ook zelf naar Leiden verwezen,maar daar vonden ze het niet erg genoeg om het te behandelen.Ik ben daarna in het Erasmus opgenomen,heb een week gelegen,maar moest eigenlijk blijven tot de bevalling.die week erop was ik bevallen.Zonder dat ik het wist,had ik al volledige ontsluiting toen ik in het ziekenhuis aankwam.Ze zijn vlug achter elkaar gekomen (4 min).maar ik kan niet verder,herinneringen komen weer boven op.

Met tranen in mijn ogen probeer ik te typen.Heel veel sterkte allemaal.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan