Ben een tijdje weg geweest, maar we zijn er weer!
Na heel veel gehannes, ontzettend veel ruzie en nog meer leugens van hem (tegen mij : ik ben bij haar weg, tegen haar : ik ben bij haar weg) heb ik eindelijk de knoop door kunnen hakken.. Hij is er uit! En dit keer blijft hij er ook uit... hij heeft zijn spullen al opgehaald en bij haar neergezet (dat was nu mijn schuld, dat hij weer bij haar was..ja hoor, net alsof ik m daar op de stoep heb afgezet met zn kleding) en ze zoeken het maar fijn uit met zn 2-en, mijn gezin doet hier niet meer aan mee!
Ik heb haar nog even gebeld, veel succes gewenst en gezegd dat ik haar een domme koe vind, omdat ze al heel veel ellende met hem mee heeft gemaakt, maar zij neemt hem toch wel terug. Misschien is ze mentaal niet zo sterk of kan ze niet tegen zijn bedreigingen op maar hij is de eerste en de laatste die mij heeft geslagen of mijn kind met de dood bedreigd. Ik zit hier de huur uit en het schooljaar van de oudste en dan pak ik mn boeltje op en vertrekken we ergens heen waar hij ons hopelijk niet zoekt (hij denkt nu al 200 km de verkeerde kant op...dus misschien lukt dat ook nog).
Dankzij vrienden die mij helpen aan woonruimte en werk kan ik uit deze rotrelatie, anders was ik nog altijd van hem afhankelijk geweest en had ik hem keer op keer terug genomen en mezelf en de kinderen kapot laten maken omdat meneer moeite heeft met zn broek dicht houden, gokken en drinken.. Zonder hen... ik ben ze ZO dankbaar. Het enige wat hij nog te zeggen heeft is; als je op je eigen poten wil staan, dan hoef ik niks meer van jou, ook mijn dochter niet...en ik kan alleen maar stilletjes hopen dat hij dat meent...want zij is ook zonder hem beter af. Een onbetrouwbaar persoon, die geen verantwoording kan dragen, niet eens voor zichzelf..en hij moet vader zijn? Dan ben ik liever allebei..
Na heel veel gehannes, ontzettend veel ruzie en nog meer leugens van hem (tegen mij : ik ben bij haar weg, tegen haar : ik ben bij haar weg) heb ik eindelijk de knoop door kunnen hakken.. Hij is er uit! En dit keer blijft hij er ook uit... hij heeft zijn spullen al opgehaald en bij haar neergezet (dat was nu mijn schuld, dat hij weer bij haar was..ja hoor, net alsof ik m daar op de stoep heb afgezet met zn kleding) en ze zoeken het maar fijn uit met zn 2-en, mijn gezin doet hier niet meer aan mee!
Ik heb haar nog even gebeld, veel succes gewenst en gezegd dat ik haar een domme koe vind, omdat ze al heel veel ellende met hem mee heeft gemaakt, maar zij neemt hem toch wel terug. Misschien is ze mentaal niet zo sterk of kan ze niet tegen zijn bedreigingen op maar hij is de eerste en de laatste die mij heeft geslagen of mijn kind met de dood bedreigd. Ik zit hier de huur uit en het schooljaar van de oudste en dan pak ik mn boeltje op en vertrekken we ergens heen waar hij ons hopelijk niet zoekt (hij denkt nu al 200 km de verkeerde kant op...dus misschien lukt dat ook nog).
Dankzij vrienden die mij helpen aan woonruimte en werk kan ik uit deze rotrelatie, anders was ik nog altijd van hem afhankelijk geweest en had ik hem keer op keer terug genomen en mezelf en de kinderen kapot laten maken omdat meneer moeite heeft met zn broek dicht houden, gokken en drinken.. Zonder hen... ik ben ze ZO dankbaar. Het enige wat hij nog te zeggen heeft is; als je op je eigen poten wil staan, dan hoef ik niks meer van jou, ook mijn dochter niet...en ik kan alleen maar stilletjes hopen dat hij dat meent...want zij is ook zonder hem beter af. Een onbetrouwbaar persoon, die geen verantwoording kan dragen, niet eens voor zichzelf..en hij moet vader zijn? Dan ben ik liever allebei..
