Nooit gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar ben er nu echt klaar mee. Ik slaap al weken niet meer dan 4 hooguit 5 uurtjes per dag (waarvan er dan 1,5 achter elkaar door) Ben nu al 3,5 week aan de diarree en dat is ook weer heel fijn voor het achterwerk. Ik ben op. Kan bijna niks hebben van mijn zoontje, terwijl hij eigenlijk zo lief is en makkelijk. Maar als er dan iets mis gaat, kan ik me moeilijk beheersen. Manlief heeft er ook behoorlijk onder te lijden. Ik wil gewoon mezelf weer zijn. Normaal slapen, kunnen eten en mijn lijf terug! Kan om elk dingetje wel janken op het moment. En dan hebben we het niet eens over de gezwollen ledematen, die bijna niet te bewegen zijn door het vocht. Nog even volhouden, ik weet het, maar het word me nu toch echt een beetje te veel.