Ben er wel even klaar mee :'(

A

ANONYMOUS_USERNAME

Niet met de zwangerschap natuurlijk, maar met de mensen om me heen die alles negatief zien. Vooral de collega's op mn werk. Geven ongevraagd kritiek over mn zwangerschap(omdat ik nog in opleiding ben) Geven opmerkingen zo van o nou dan ben je een jonge moeder(ben 23! zeg niet dat ik oud ben, maar toch ook niet heel jong?) Ik heb bekken instabiliteit en werk daardoor 16 uur op therapeutische basis. Er zijn dagen bij dat t heel goed gaat maar ook dat ik soms het niet red. Zo heb ik me de afgelopen 2 weken 2 x moeten afmelden. Belde het afdelingshoofd, dat ik verplicht was om te komen! Dat collega's op me rekenden en dat het de 2e keer in 2 weken is. Alsof ik dit leuk vind op deze manier! Ik gaf aan dat ik graag weer een afspraak wilde maken bij de arbo-arts omdat dat de afspraak is wanneer het niet gaat. En geprobeerd uit te leggen dat ik mezelf in huis bijna niet kon verplaatsen. Natuurlijk is dit niet altijd zo maar heb soms een paar slechte dagen, die voorzie ik ook niet van te voren.

Van dit alles word ik best verdrietig, jammer dat het zo moet gaan. Ik probeer er met mn vriend wel over te praten, die word er steeds bozer van en zou mn werk t liefst een bezoekje brengen. Hij vind het jammer dat ik niet kan genieten van mn zwangerschap.
Ik geniet wel maar niet zoals het zou moeten, denk ik.

Ik kijk echt uit naar mn verlof, dan hoef ik me niet meer te verantwoorden wanneer ik me een dagje slechter voel. Wel is er een lichtpuntje. Maandag komt de kinderkamer! van het weekend verft mn vriend de kamer af..:)

 
Kan me voorstellen dat je zo voelt, ik heb zelf ook last van heupen en heb gevoel dat ze niet begrijpen! Het is is niet dat niks meer kan maar sommige dage iets minder.
Wanneer ben je uitgerekend?6 weken van te voren stoppen?
 
ik heb er nu niet echt last van, maar in vroegere tijden wel gehad. hopeloos. ik heb het pas op mijn werk van meerdere collegas gehoord nieuwe regel ofzo dat als je ziek bent je werkgever bepaald of jij wel of niet moet komen. ik werkte altijd 1 avond in de week en 2 in het weekend. werk in de zorg, maar kreeg dat de 2e avond in het weekend last van mijn bekken. dus moest ook naar arbo,. zo meegevallen. ze keken echt op hun neus ze denken vaak als je jong ben dat ze je wel even zullen zeggen hoe of wat.. en das echt rot, ik ben er vaak niet tegen op gewassen. (ben nl zelf ook 26). maar werk er dus al tien jaar..succes ermee
 
@vierzwanen ben uitgerekend op 7 april. Zit al volledig in de ziektewet dan ben je verplicht om 6 weken van te voren te stoppen. In overleg met de arbo zou ik 16u komen werken, en als dat niet gaat zou ik weer een nieuwe afspraak maken. Hopelijk begrijpt ze dat de druk die de collega's en het afdelingshoofd op mij leggen mij flink stress levert, lijkt me ook niet gezond. Hopelijk komen we er dan samen uit.
 
Oja ik ben uiteindelijk niet naar mn werk gegaan, omdat ik kon verwoorden dat t écht niet ging toen wenste ze me beterschap. Ma dat was naar mijn idee meer omdat zij professioneel wilde overkomen.
 
Ik ken het helemaal. Ik heb het nu niet meer, maar ik was zelf 24 toen ik van mijn derde in verwachting was. Op het werk is het uiteindelijk geëscaleerd en ben er gestopt. Ik kon er niet meer tegen. Ze voelen niet wat jij voelt en denken alleen maar aan hunzelf. Als ik er nu op terugkijk dan lach ik erom, maar destijds stond mij het huilen nader dan het lachen!
Veel geluk en succes en je moet aan jezelf denken!
Het werk is er langer dan jijzelf!
 
Je moet echt goed luisteren naar je lichaam, vergeet dat niet!! Balen dat 't zo moet gaan op je werk, gelukkig voelen mijn collega's wel met mij mee..
Succes en hopelijk voel je je snel wat beter.
Liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan