Jente is nog steeds een beetje verkouden maar hij begint al weer wat op te knappen.
Hij heeft alleen wel door gehad dat hij een week wat meer aandacht gehad heeft, en nu maakt hij er dus een potje van.
Valt niet zelf in slaap, krijst dan net zolang tot dat ik wel moet komen want ander blijft hij erin. Vervolgens valt hij dan maar weer op schoot in slaap, ik kan hem dan gelukkig weg leggen maar na een half uur is het weer brullen.
Ik ben hem dan echt even zat hoor. Ik kan hem na zo'n half uur wel pakken maar hij is dan niet te genieten. Hij is dan gewoon boos.
Ik weet dan echt niet wat ik met hem moet, ik kan echt niet heel de dag met hem op schoot zitten. Er moet tenslotte ook wat in het huis gebeuren en ik wil af en toe even wat voor mezelf doen of lekker op het forum kijken.
Ook snacht was het drama de afgelopen week, ik slaap niet meer dan 4 uur per nacht!
Nu ligt hij ook te brullen, ik heb hem om 16.35 slapend in bed gelegd en nu is hij weer wakker. Het huilen staat me dan nader het lachen. In het half uur dat hij dan slaapt moet ik snel snel de dingen in huis doen die moeten en dan zit ik eindelijk even voor mezelf en dan wordt hij wakker.
Is dit herkenbaar? Voel me soms zo schuldig dat ik hem dan even zat ben.
Als ik vervolgens naar hem toe loop dan krijg ik een grijns van oor tot oor en dan denk ik, je bent ook wel een lieverd hè! Maar als hij het dan weer direct op het brullen zet dan: @#$%^^&!??????????
Groetjes van de mama van Jente met wallen en hoofdpijn
Hij heeft alleen wel door gehad dat hij een week wat meer aandacht gehad heeft, en nu maakt hij er dus een potje van.
Valt niet zelf in slaap, krijst dan net zolang tot dat ik wel moet komen want ander blijft hij erin. Vervolgens valt hij dan maar weer op schoot in slaap, ik kan hem dan gelukkig weg leggen maar na een half uur is het weer brullen.
Ik ben hem dan echt even zat hoor. Ik kan hem na zo'n half uur wel pakken maar hij is dan niet te genieten. Hij is dan gewoon boos.
Ik weet dan echt niet wat ik met hem moet, ik kan echt niet heel de dag met hem op schoot zitten. Er moet tenslotte ook wat in het huis gebeuren en ik wil af en toe even wat voor mezelf doen of lekker op het forum kijken.
Ook snacht was het drama de afgelopen week, ik slaap niet meer dan 4 uur per nacht!
Nu ligt hij ook te brullen, ik heb hem om 16.35 slapend in bed gelegd en nu is hij weer wakker. Het huilen staat me dan nader het lachen. In het half uur dat hij dan slaapt moet ik snel snel de dingen in huis doen die moeten en dan zit ik eindelijk even voor mezelf en dan wordt hij wakker.
Is dit herkenbaar? Voel me soms zo schuldig dat ik hem dan even zat ben.
Als ik vervolgens naar hem toe loop dan krijg ik een grijns van oor tot oor en dan denk ik, je bent ook wel een lieverd hè! Maar als hij het dan weer direct op het brullen zet dan: @#$%^^&!??????????
Groetjes van de mama van Jente met wallen en hoofdpijn