ben ik de enige??

A

ANONYMOUS_USERNAME

Net terug van twee weken vakantie. Het was heerlijk maar zoooo zwaar. Op stap gaan was zo vermoeiend, en je wil toch leuke dingen doen. Voelde met net een bonk zwangerschap.

Laatste dagen omdat het zwaar is enorm aan het huilen. Man en kind zullen ook wel denken.

Ik moet gewoon rustig aan doen, maar dat lukt niet. Ik vind alles leuk, wil alles doen, en wil nog zoveel doen voor de bevalling. Maak het me zelf niet makkelijk.

Ook dat stomme roze wolk idee... Ik vind het vreselijk om zwanger te zijn. Heb last van mijn buik, moet vaak naar toilet, als ik rustig zit is de kleine druk aan het schoppen, slapen gaat slecht, ben labiel enz enz.

Sorry hoor, moest het even kwijt. Ik kan niet wachten op november. Kleine meid knuffelen en mijn lichaam weer terug. Heb er zo'n zin in. Ben ook benieuwd hoe het met grote broer samen gaat :)
 
Nou daar is het hier toch ook voor om ff stoom af te blazen ;)
Ik heb zelf niet zo veel moeite. Toch wordt ik nu ook beperkt in wat ik wil/kan doen. Heerlijk shoppen zit er niet meer zo in, het helpt wel om een ondersteunende buikband te dragen maar toch ben ik veel sneller moe. Ook thuis de dingen doen wordt zwaarder en moet ik meer verdelen. Misschien dat ik er beter tegen kan omdat ik nu al 4 jaar aan krukken en revalidatie vastzit en het soort van gewend ben.
Ik kan goed begrijpen dat het lastig is om als gezond actief persoon ineens tot stilstand gedwongen te worden.
Wat ik niet helemaal begrijp is de mensen die mij vertellen: geniet maar van deze periode, dit was de mooiste tijd voor mij!
Maar ik verheug mij er veel meer op om onze kleine eindelijk in de armen te kunnen sluiten.
 
Nee hoor, herkenbaar!
Het is ook op sommige tijden doodvermoeiend. Ik weet niet hou oud je oudste is maar ik vond mijn 2de zwangerschap echt zwaar. Toen had ik namelijk een dreumes van +/- 2 jaar rond lopen.
Pdffff.... Echt hoor. Je kon me opvegen.
Deze zwangerschap gaat beter. Denk omdat mijn oudste twee al iets ouder zijn. En omdat ik weet dat t echt de laaste keer is.
Maar heus ik heb ook momenten dat ik er helemaal klaar mee ben. Wil ook mijn lijf terug, kunnen sporten en eten en drinken waar ik zin in heb.
En ben natuurlijk super nieuwsgierig naar mijn kleine meid.
Maar....ik weet ook dat dan de drukte los barst. Met gebroken nachten, voedingen bezoek etc.....
Dus probeer nog even van de rust te genieten.

Echt t is zo tijdelijk allemaal. En straks is deze bijzondere periode weer voorbij.

Ondertussen hier lekker van je afschrijven. Klagen mag hoor!!!

Zet hem op. Nog fftjes maar!!

X mama3007
 
Zeker herkenbaar!;) Ik heb het alleen wisselend.
Er zijn dagen dat ik me precies zo voel.
Op dit moment voel ik me heerlijk. Wel moe en zeker rustiger aan doen, na het bed verschonen ben ik al moe en moet ik al liggen. Niks voor mij haha.
Maar ben blij met hoe het gaat. Normaal was ik heel dun en kwam er geen kilo bij, nu al 13 kilo aangekomen en ben er heel blij mee!! Heb eindelijk benen en zie er gezond uit zegt iedereen. Geniet ook echt van m'n buik en van het getrappel, nu al verliefd:) nog 3 week werken!!
Maar wat jij schrijft herken ik ook heel erg! Er zitten dagen bij dat ik er ook vreselijk zat van ben.
Nog even dames:D
 
Bedankt voor jullie reactie, fijn! Ja gelukkig wisselen dagen of met goede. Dan geniet ik enorm en doe vanalles om de volgende dag in de kreukels te liggen :)

De eerste is nu ruim twee. Een geweldig mannetje maar als mama en kleine man samen moe zijn..... Hij heeft niet echt het besef wat er allemaal gaat gebeuren maar ziet vanalles. Nieuwe baby kamer, moeder labiel, dikke buik, echo. Heel wat voor zo'n mannetje. Ik heb het idee dat ik he soms tekort doe. Gelukkig lieve vriend, dan gaan papa en zoon samen op stap. Wel super.
@bliesener voor jou is het dan nog zwaarder als je al fysiek wat beperkt bent. Hoe doe jij dat of misschien heb je al eerder geleerd niet alles tegelijk te doen maar stap voor stap?

 
@4atas ik heb geen kinderen rondhuppelen en kan niet werken dus heb alle tijd om genoeg rust te nemen ;)
Ik ben al 4 jaar bezig met revalideren dus denk dat het wel gewenning is om alles in te delen. Ik heb alleen mezelf en mijn partner ermee om toch over mijn grenzen te gaan. Maar zou ik natuurlijk werken en nog kinderen rond hebben huppelen denk ik dat ik ook aardig doorheen zou zitten of te wel gewoon chronisch op zijn ;)
Verder leg ik mij er bij neer dat ik sommige afstanden en activiteiten toch weer met 2 krukken moet doen maar pijn is ook een goede motivatie hiervoor.
Ik zou bijvoorbeeld zelfs in een rolstoel gaan om toch nog mobiel te kunnen blijven en van dingen mee te kunnen genieten. Maar dat hoeft gelukkig niet. Ik kijk eigenlijk naar hoe ik het gemakkelijkst toch dingen zelf kan blijven doen en wat echt mijn partner moet doen. Bijvoorbeeld zitten om de was in en uit de wastrommel te krijgen ( kan niet door mijn knie namelijk) zittend eten voorbereiden en koken etc.
Dus je ziet creatief denken kan het leven wat makkelijker maken ;)
 
Haha bliesener dat ken ik toch ook wel een beetje. Kan niet bukken voor de plinten dat doe ik nu met de plumo. En bij de vorige zwangerschap zat ik me op te vreten over het onkruid tussen de tegels buiten en kan ik niet zo lang bukken. Zette ik de stretcher neer ging erop liggen gras plukken haha. Dat zitten zou ik ook eens moeten proberen :) ik heb bewondering voor je!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan